Αυτή η εβδομάδα μας γέμισε κυριολεκτικά πίκρες εδώ στην Άρτα. Αφενός εξαιτίας της είδησης όπως περιφερόταν στα τηλεοπτικά κανάλια, αναφορικά με την κατάσταση της υγείας του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Άρτας κ. Καλλίνικου, ο οποίος επλήγη από επίθεση με καυστικό υγρό, κατά την ενάσκηση των καθηκόντων του σε επιτροπή της Διαρκής Ιεράς Συνόδου στην Μονή Πετράκη.
Είδαμε και ποιο είναι το επίπεδο των κεντρικών μέσων επικοινωνίας, τα οποία σε ένα κρεσέντο ανθρωποφαγίας, ούτε λίγο ούτε πολύ μας είχαν δώσει την εντύπωση ότι κινδυνεύει η ζωή και η σωματική ακεραιότητα του Μητροπολίτη μας.
Ήταν τέτοιες οι πληροφορίες, που πραγματικά αν δεν ήταν η ίδια η Μητρόπολη που άμεσα (στα πλαίσια βέβαια του δυνατού), που έδωσε την πραγματική διάσταση των πραγμάτων, θα κυκλοφορούσαν ακόμη οι εντυπώσεις περί βαρυτάτου τραυματισμού και κίνδυνος ζωής.
Σε κάθε περίπτωση, από την ιστορία αυτή, όλοι μπορέσαμε να αντιληφθούμε αφενός την ψυχική δύναμη του Μητροπολίτη μας, ο οποίος με σθένος και εγκράτεια στάθηκε απέναντι στα περιστατικά αυτά και μπόρεσε να εξηγήσει στο ποίμνιό του την κατάσταση όπως είχε πραγματικά διαμορφωθεί, αλλά και από την άλλη, την ειλικρινή, ουσιαστική και μεγάλη αγάπη που ο Αρτινός λαός έχει για τον ιεράρχη του.
Ας αλλάξουμε και λίγο αντικείμενο και ας δώσουμε έμφαση στα γεγονότα γύρω από τους συλλόγους της Αναγέννησης που ο Δήμος Αρταίων ζήτησε να μεταφερθούν.
Όλη η κατάσταση, όπως διαμορφώθηκε μας θύμησε κάπως εκείνο το δύστυχο τετράστιχο που έλεγε και ο Τζίμης Πανούσης:
Βούλγαροι, Βούλγαροι/χανούμισσες βαζέλες /όλο το έθνος προσκυνάει/ σώβρακα και φανέλες
Εντάξει είπαμε κάποιοι ότι την αγαπάτε την ομάδα της Αναγέννησης, και καλά κάνετε. Ποτέ κανένας δεν πρόκειται αυτό να το πάρει από την ψυχή σας, ποτέ δεν πρόκειται να το κλέψει από την καρδιά σας.
Από κει και πέρα όμως όταν ένας Δήμος, σας λέει ότι εγώ έχω μια προτεραιότητα και θέλω να χρησιμοποιήσω τις υποδομές μου, προκειμένου να φτιάξω μια κοινωνική δομή, η οποία είναι χρήσιμη και απασχολεί ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού μας, το οποίο υποφέρει από την συγκεκριμένη πάθηση, εσάς όμως δεν πρόκειται να σας πετάξω στον δρόμο, αλλά αντιθέτως θα σας δώσω στέγη εκεί που τόσα χρόνια τα παιδιά σας έκαναν μάθημα, αλλά εσείς δεν είχατε πρόβλημα να κάνουνε εκεί μάθημα τα παιδιά σας, αλλά έχετε πρόβλημα να στεγαστεί η ομάδα σας…
Τότε αρχίζουν οι χαρακτηρισμοί και τα συνθήματα εκείνα που ούτε η μάνα του διαιτητή στα γήπεδα δεν άκουσε ποτέ…
Νομίζω ότι οι παράγοντες, πρέπει να βάλουν και ένα όριο, επειδή έχει αποδειχθεί πλέον ότι πολλοί που ερίζουν για την Αναγέννηση, το μόνο στόχο που έχουν είναι να δημιουργούν εντυπώσεις και θέματα από το πουθενά. Λύσεις μπορούν να υπάρξουν επί της ουσίας, όχι επί του παρασκηνίου…