Ας προτάξουμε την ανεκτικότητα …

Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την δήλωση του συλλόγου Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Άρτας, που αναφερόταν στις δημόσιες τοποθετήσεις του προέδρου του Δ.Σ. του ίδιου Συλλόγου και την ανοιχτή διαφωνία τους με αυτές. Να επισημάνω ότι το Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος που η κοινωνία μας αυτήν την στιγμή κινείται και την οποία ανοιχτά και εμείς από τον δημόσιο λόγο μας υποστηρίζουμε: ο εμβολιασμός του γενικού πληθυσμού είναι η μόνη προτεινόμενη από τους επίσημους επιστημονικούς φορείς μέθοδος για να αντιμετωπιστεί η απειλή του κορωνοϊού και να αποκτήσουμε ανοσία. Συμφωνούμε ότι η υγεία και η επιστροφή στην κανονικότητα, σύμφωνα πάντοτε με την επιστήμη, έχει διέξοδο στην μαζική και πλήρη εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού.
Όμως από την άλλη ο Σύλλογος των Εργαζομένων, δεν είναι ούτε επιστημονικό όργανο (και ας αποτελείται από επιστήμονες κυρίως υγειονομικούς), ούτε βέβαια και πειθαρχικός φορέας. Υπάρχει για να υποστηρίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων και μόνο και κυρίως να γίνεται η φωνή των εργαζομένων. Ούτε ο κ. Πασιάς, ούτε κανένας από τους υπόλοιπους του Συλλόγου λοιπόν μπορεί να επιβάλλει στο τι θα κάνει ο ένας και τι ο άλλος. Λειτουργούν μόνο για να εκφράσουν συνδικαλιστικά συμφέροντα και μόνο. Αυτό σημαίνει ότι η άποψή τους, βασίζεται στις αρχές του συνδικαλισμού, που είναι ο σεβασμός στην αντίθετη γνώμη που εκφράζεται, έστω κι αν διαφωνεί πλήρως κάποιος με αυτήν.
Για τον λόγο αυτόν και θεωρούμε ατυχή στιγμή στην ιστορία του Συλλόγου, να ζητάει να παραιτηθεί ένα εκλεγμένο μέλος του επειδή εξέφρασε επιστημονικές ή αντιεπιστημονικές απόψεις. Δεν έχει σημασία. Αν ο κ. Πασιάς και οποιοσδήποτε γιατρός ή εργαζόμενος στο νοσοκομείο λειτούργησε αντεπαγγελματικά, τότε υπάρχει αρμόδια υπηρεσία να τον κρίνει: Μπορεί να γίνει ΕΔΕ και πειθαρχικό και αν εντοπιστούν ευθύνες, να τιμωρηθεί όπως πρέπει και μάλιστα παραδειγματικά. Επίσης υπάρχει και επιστημονικός σύλλογος, που ονομάζεται Ιατρικός Σύλλογος Άρτας, ο οποίος αν έχει εντοπίσει παράνομες και αντιδεοντολογικές πρακτικές, μπορεί να καλέσει τον ιατρό να δώσει εξηγήσεις.
Οι μόνοι που δεν μπορούν να ζητούν παραιτήσεις ή αποπομπές είναι τα συνδικαλιστικά όργανα, γιατί αυτά υπάρχουν μόνο και μόνο για να υποστηρίζουν τις φωνές και τα δικαιώματα των μελών τους και όχι να καταφεύγουν σε αφορισμούς. Γιατί αν καταλάβαμε και καλά, στο Γενικό Νοσοκομείο της Άρτας, περίπου το 45% των εργαζομένων, ήτοι το 45% των μελών του Συλλόγου των Εργαζομένων, έχουν μια στάση ιδιαίτερα επιφυλακτική αν όχι απέναντι στον εμβολιασμό αυτόν καθεαυτόν, τουλάχιστον στον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Εκτιμούμε λοιπόν, ότι ο Σύλλογος των Εργαζομένων, στην παρούσα φάση, ίσως από την πίεση των γεγονότων και των εξελίξεων είχε μια άτυχη στιγμή, που όμως σε τίποτε δεν μηδενίζει το συνολικό του έργο. Είναι όμως σαφής υποχρέωσή του να επαναπροσδιορίσει την θέση του απέναντι στις εξελίξεις και να μην καταφεύγει σε αφορισμούς αντίθετων ή μη πολιτικά ορθών απόψεων, αλλά στην ενημέρωση των μελών του και την δημιουργία συνθηκών κοινής συνεννόησης απέναντι σε μια κατάσταση, η οποία έχει κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.
Σε μια μικρή κοινωνία ζούμε: δεν έχουμε την πολυτέλεια να χωρίζουμε τους ανθρώπους από τις απόψεις τους σε «μπολιασμένους» και σε «ψεκασμένους». Όλες αυτές οι απόψεις, είναι δημιούργημα ενός συνονθυλεύματος παραγόντων, που σχετίζονται με τις πεποιθήσεις, τις πληροφορίες και τις γνώσεις που έχει ο καθένας. Πρέπει λοιπόν να ενεργοποιήσουμε έναν ακόμη παράγοντα… Αυτόν της κοινωνικής συνεργασίας, έτσι ώστε να εξεύρουμε τα στοιχεία που μας ενώνουν και μας ωφελούν και όχι όσα μας διχάζουν.