Αυτή η εβδομάδα για τους αγρότες της Άρτας ήταν σημαντική και σε μεγάλο βαθμό καθόρισε και τα δεδομένα της παραγωγής των ακτινιδίων της επόμενης περιόδου.
Πολλοί είναι οι αγρότες, οι οποίοι έπεσαν κυριολεκτικά στους μηχανισμούς των εμπόρων. Είχαν πάρει τις προκαταβολές και τώρα οι έμποροι τους λένε ότι δεν θα κόψουν ακόμη ή να ρίξουν την τιμή…
Κίνδυνος γενικά υπάρχει να μείνουν τα ακτινίδια στα δέντρα αμάζευτα και αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλο πανικό, με αποτέλεσμα πολλοί παραγωγοί να τα δίνουν όσο – όσο προκειμένου να μην τους μείνει η παραγωγή απούλητη…
Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι από 95 λεπτά έως ένα ευρώ, που είχε ξεκινήσει η βάση για τα ακτινίδια, σήμερα έχει φτάσει στα χαμηλά επίπεδα των 55 και 60 λεπτών.
Μεγάλη η ήττα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτές τις ημέρες αυτές είναι ώριμα για συγκομιδή, τα σάκχαρα είναι στα ιδανικά επίπεδα και αν περάσουν οι ημέρες, τότε σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει έκπτωση στην ποιότητα του προϊόντος και παράλληλη κατρακύλα στην τιμή.
Ένα άλλο δεδομένο, που σίγουρα πρέπει να μας προβληματίσει έντονα είναι η έλλειψη εργατικών χεριών. Οι Αλβανοί, οι οποίοι αντικατέστησαν τους Έλληνες εργάτες γης (συνήθως από τα ορεινά), πλέον έχουν κάνει τα δικά τους συνεργεία με Αφγανούς ή Πακιστανούς… Μέχρι πριν δυο χρόνια είχαν κυριολεκτικά κατακλύσει την πεδιάδα της Άρτας αναζητώντας ένα μεροκάματο.
Σήμερα, δεν υπάρχει εργατικό δυναμικό, τουλάχιστον ικανό, ώστε αυτές τις λίγες ημέρες να ανταποκριθεί στην μεγάλη ζήτηση για την συγκομιδή των ακτινιδίων…
Μου έλεγε ένας παραγωγός από το Κομπότι ότι «έχουν φύγει σε άλλες χώρες, επειδή τους δίνουν άδειες παραμονής» στην πραγματικότητα και οι χώρες του Βορρά ζητάνε εργατικά χέρια και για τις δικές τους αγροτικές (και όχι μόνο) εργασίες.
Αυτό είναι ένα δεδομένο, που τουλάχιστον από του χρόνου, πρέπει να το ελέγξουν και να το αξιολογήσουν δεόντως οι αγρότες και οι παραγωγοί.
Φέτος, κάτι έγινε και με τα χίλια ζόρια, μπόρεσαν να φτιάξουν συνεργεία της τελευταίας στιγμής, με παρακλήσεις και τσιμπημένα μεροκάματα. Του χρόνου όμως μπορεί να μην υπάρξει ούτε αυτό.
Και μια ατάκα που χρησιμοποιούν τις ημέρες αυτές οι έμποροι των ακτινιδίων: το προϊόν «χτύπησε» από τον αέρα… Μια δικαιολογία για να ρίξουν τις τιμές. Και οι παραγωγοί αναρωτιούνται: ποιον αέρα εννοούν; τι έγινε και δήθεν καταστράφηκε ο καρπός στις ακτινιδιές.
«Αυτοί είναι οι περίφημοι αεριτζήδες, όνομα και πράγμα», μας ανέφερε εύστοχα φίλος γεωπόνος, ο οποίος μπορεί να βεβαιώσει ότι δεν υπήρξε γεγονός τέτοιο που να δημιούργησε πρόβλημα στο φρούτο.
Τέλος πάντων, ας τα καταγράψουμε και αυτά, καθώς η αγορά μας είναι αυτή που πρόκειται να τα «βιώσει», καθώς η οικονομία της Άρτας, καλώς ή κακώς στην κίνηση των ακτινιδίων έχει στηρίξει τις τελευταίες της ελπίδες, προκειμένου να φτάσει στα Χριστούγεννα.
