Ο Μαθηματικός και Φροντιστής Παναγιώτης Λύτρας γράφει
Θέλω με τις σημερινές μου σκέψεις να δώσω αν μπορέσω ένα έναυσμα σε πολλούς γονείς να δούνε παραγωγικά κάποια θέματα. Να βρουν την δύναμη, του πως πρέπει να βοηθήσουν πραγματικά και παραγωγικά τα παιδιά τους. Καλώς ή κακώς σπουδάσανε τα παιδιά τους σε αντικείμενα που μπορεί και να μην θέλανε. Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε παιδιά που κάνανε πολλά χρόνια για να αποκτήσουν το πτυχίο τους και μπορεί το αντικείμενο σπουδών να τους κούρασε. Αυτό οφείλετε στην λογική όταν δίνουν Πανελλήνιες λένε οι γονείς ΄΄βάλτου όλες τις σχολές κι όπου πιάσει΄΄. Έτσι άλλο είχανε στο νου και άλλο τους βγήκε μπροστά τους. Αλλά η ζωή συνεχίζεται.
Καταλήξανε λοιπόν σε μεγάλη κάπως ηλικία να είναι αντιμέτωποι με τα νέα τους θέλω. Το πτυχίο ΄΄δεν τους κλείνει το μάτι΄΄ στο να το υπηρετήσουν και στρέφονται εύκολα στην ετεροαπασχόληση. Ψάχνουν να βρουν κάπου να ΄΄τρουπώσουν΄΄. Αυτά τα λίγα που δίνει ο ιδιωτικός τομέας μαζί με το χαρτζιλίκι του πατρικού σπιτιού τους κάνουν να μην σκέφτονται σωστά. Οι γονείς νομίζουν λύσανε το πρόβλημα. Όλοι γελασμένοι. Τους πήρανε και ένα αμαξάκι και συνεχίζουν το όνειρο με την αγορά ενός σπιτιού αν δεν το διαθέτουν από τις πατρικές τους οικονομίες οι γονείς ή και οι παππούδες.
Φθάνουμε λοιπόν στο δια ταύτα. Τι πραγματικά έπρεπε να γίνει. Να μην ακολουθήσουμε μερικοί αδύνατοι το Γενικό Λύκειο και να πάμε στο Τεχνικό με στόχο μια ειδικότητα. Μετά ένα σωστό Ιδιωτικό ΙΕΚ ώστε να μάθουμε περισσότερα πάνω στην τέχνη μετά δίπλα σε ένα τεχνίτη λίγο καιρό και να ένας νέος τεχνίτης στην αγορά εργασίας στην πιάτσα όπως την λέμε καθημερινά. Τι λέτε για υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, τεχνίτης αυτοκινήτων. Πα πα πα θα πει η μάνα, τι λες μωρέ ο πατέρας. Το δικό μου το παιδί. Πάμε παραπέρα και μιλάμε για τέχνες που μπορούν να ακολουθήσουν και τα κορίτσια. Ζαχαροπλάστες, μάγειροι, κομμώτριες, Μανικιουρίστ, Αισθητικός. Μπα σε καλό σου το παιδί μας…
Μετά πάμε στις περιπτώσεις παιδιών που τελείωσαν ΑΕΙ ή ΤΕΙ και τώρα αλλού αρμενίζουν. Υπάλληλοι ΄΄από εδώ και από εκεί΄΄ Βρίσκουν την εύκολη λύση της απασχόλησης άλλοι τρέχουν να μαζέψουν και άλλα πτυχία και μεταπτυχιακά, για χρόνια πατεράδες και παππούδες πληρώνουν μπας και μπουν κάποια στιγμή στο δημόσιο. Πάθανε τρέλα πολλοί και δεν συμμαζεύεται πια η λογική τους. Βλέπουν το ρημαδο-δημόσιο σαν μοναδική λύση. Δεν πιάνουν το πτυχίο που έχουν από τα κέρατα και να τρέξουν το επάγγελμα που σπούδασαν σε άλλες διαστάσεις. Τι λες τώρα ο μπαμπάς μας πήρε αυτοκίνητο τώρα σπίτι τσοντάρει όταν χρειαστεί γιατί να βάλλουμε νταλκά στο κεφάλι μας.
H πιο άχρηστη περίπτωση είναι που τρέχουν οι γονείς να σπουδάσουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό Βουλγαρία-Ρουμανία-Τσεχία – Κύπρο-Αγγλία – Ιταλία σε ιδιωτικά και δημόσια Πανεπιστήμια γιατρούς, φαρμακοποιούς, μηχανικούς και στο τέλος ψάχνουν νύχτα-μέρα να τα χώσουν στο δημόσιο νοσοκομείο ή γενικά στο δημόσιο. Αυτές είναι αρρώστιες αγιάτρευτες που σκοτώνουν γενιές νέων παιδιών. Τον φοβάμαι αυτόν μου είπε ένας πατέρας και αναφέρονταν στον γιό του. Άστον να μπει στο δημόσιο. Και δώστου να κάνει χαρτιά για να χωθεί. Ένας άλλος μου είπε σαν απάντηση γιατί δεν ανοίγεις ιατρείο στο παιδί μου είπε ‘’ΣΤΟΠ δεν έχω άλλα να χαλάσω πια’’. Να χαλάσω…
Εδώ θα πω ότι μια κατηγορία επιστημόνων που δεν έλκονται από το δημόσιο και τους χαίρομαι είναι οι δικηγόροι. Οι γονείς περηφανεύονται να συνεχίζουν τα παιδιά τους το επάγγελμά τους. Εδώ το ελεύθερο επάγγελμα τους κρατά όλους. Δημόσιο, ΄΄τι είναι αυτό΄΄
ΟΧΙ. Με αυτά τα άχρηστα λεφτά που χάθηκαν στην καλοπέραση ξεκινήστε την δική σας εργασία είτε λέγεται φροντιστήριο, μαγαζί, εργαστήριο, ΚΔΒΜ, γραφείο, φαγάδικο, ζαχαροπλαστείο. Μην ντρέπεστε αυτά σπουδάσατε και πάνω σε αυτά θα δουλέψετε. Τι νομίσατε είναι η ζωή μια καλοπέραση. Το λάθος είναι πάντα οικογενειακό γιατί πηγάζει από τον μπαμπά δημόσιο υπάλληλο και αν είναι και η μαμά τότε το πράγμα δεν συμμαζεύτε.
Γονείς. Επενδύστε στα παιδιά σας και όχι σε αυτοκίνητα και σπίτια. Τα κάνετε μαλθακούς για να μην πω την παλιολέξη. Δώστε τα περισσεύματά σας στο να ξεκινήσει μια δουλειά που θα τα γεμίζει και θα τα δυναμώνει. Το να ζει την καθημερινή μιζέρια δεν είναι λύση. Ούτε γιατρικό είναι το αυτοκίνητο και το σπίτι. Με αυτά που τους χαλάνε σε αγορές άστοχες, θα ήταν οι στόχοι τους μέσα από την εργασία. Έτσι τα παιδιά γίνονται κλειστοί τύποι, καθημερινά πολλές φορές η βία τα κυριεύει και διαλύονται σπίτια με πολλούς να έχουν πάνω τους τότε την ευθύνη. Άδικο αλλά εκεί οδηγούν αυτές οι λάθος επιλογές. Το να θεωρεί και ο πατέρας τα παιδιά τους άχρηστα και να μην τα σιγοντάρει δείχνει φοβικές οικογένειες, άρρωστες λογικές.
Άλλες περιπτώσεις ευτυχώς λίγες ,σπουδάζουν τα παιδιά τους στο εσωτερικό ή το εξωτερικό και δεν τα αφήνουν να δουλέψουν μιας και η οικογένεια διαθέτει πολλούς πόρους. Αυτό και το δέχομαι και όχι. Ο εργασιακός αγώνας είναι που δυναμώνει τους χαρακτήρες των παιδιών σήμερα. Η καλοπέραση και τα ταξίδια με την εξαλλοσύνη της καθημερινότητας δεν οδηγεί τους νέους σε σωστά μονοπάτια. Τα βλέπουμε και τα ζούμε καθημερινά. Οι σκοτωμοί έχουν γίνει καθημερινοί οι διαλυμένες οικογένειες κλασικό φαινόμενο, που πολλές φορές οδηγούν τα πράγματα στα άκρα. Φθάνουν σε σημείο να μην σέβονται και την ζωή των παιδιών που φέρνουν στην κοινωνία και δεν μιλάω για αρρωστημένες ψυχικά οικογένειές. Μιλάμε για περιπτώσεις που εμφανίζονται στην πορεία της συμβίωσης.
Φθάσαμε τέλος μαζεύοντας τις σκέψεις μου να βλέπουμε φοβισμένες οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους στην αστυνομία με 17000 μόρια, πτυχιούχους στο στρατό πενταετής ΄΄για να αρπαχτεί από το δημόσιο΄΄, έκφραση γονιού για το παιδί του, τελειόφοιτου πληροφορικής. Όχι δεν έχω πια την δύναμη να κλάψω με αυτά που καθημερινά βλέπω και ακούω. Πόσα παιδιά καθηγητικών ειδικοτήτων αυτά τα χρόνια πήγανε ειδικοί φρουροί και άλλοι συνοριοφύλακες. Όχι δεν είχανε και αυτοί την δύναμη να αποδείξουν ότι αξίζουν και στα ζόρια πιάσανε την λογική του πατέρα που θέλει τα παιδιά στο δημόσιο και χαιρετήσανε αυτό που ίσως ονειρεύτηκαν αυτό που σπουδάσανε.
Επειδή κάθε φορά θέλω να καταλήξω με θετικές σκέψεις λέω ίσως να φταίει η οικονομική κρίση. Έτσι καταλήγω να γίνομαι μαλθακός αλλά τι να κάνω. Δεν περνά από το χέρι μου να αλλάξω την κοινωνία μέσα από τους γονείς των νέων σήμερα. Αυτοί μάθανε τα παιδιά τους να τα προικίζουν με σπίτια και ΟΧΙ με δουλειές. ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ λένε μέσα τους και πιάνουν το τηλεκοντρόλ της tv για να δουν ειδήσεις και Σασμό…
ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ