Του VLADHMHR
Σε ένα νέο «γεφύρι της Άρτας» πάει να εξελιχτεί η ιστορία με το θεατράκι μας, το ανασκαφικό έργο και τις επιμέρους εργασίες αποκατάστασης και ανάπλασης. Αυτό καταγγέλλουν οι Αρτινοί, που βλέπουν να περνά ο καιρός και η κατάσταση να λιμνάζει.
Έχει κυλήσει κάπου μισός αιώνας μα η εικόνα του μοιάζει να παραμένει μονότονα ίδια. Μπαινοβγαίνουν τα συνεργεία, σκάβουν, καθαρίζουν, φράζουν, ξεφράζουν, συλλέγουν… μα όλα μοιάζουν σαν να βρίσκονται στο ίδιο πάντα σημείο. Πλησιάζουν με ενδιαφέρον οι τουρίστες, μα γυρίζουν πίσω απογοητευμένοι χωρίς να δουν τίποτε, τζάμπα ο κόπος τους. Πάει και κανένας δικός μας εδώ ντόπιος, με την ελπίδα πως κάτι μπορεί να έχει προχωρήσει, μα άδικος ο κόπος κι εκείνου.
Αυτόν τον πανέμορφο αρχαιολογικό χώρο στο κέντρο της πόλης μας, αυτόν τον ιστορικό θησαυρό και το πραγματικό κόσμημα, τον έχουμε παραμελήσει και περιφρονήσει, λες και δεν είναι δικός μας, λες και δεν ανήκει στην ιστορική και πολιτισμική μας παράδοση, αλλά μας τον φέρανε από αλλού.
Και το χειρότερο είναι που αυτός ο καταπονημένος αρχαιολογικός χώρος καταπονεί άθελά του τη ζωή των περίοικων. Θόρυβοι, μπάζα, τσιμέντα, σανίδια, σίδερα, σκόνη, ατσαλιά συνιστούν ένα μόνιμο κουραστικό σκηνικό κι έναν βραχνά που αναστατώνει την καθημερινότητά τους και διασπά την ηρεμία που έχουν ανάγκη. Και το ακόμα χειρότερο είναι που δε φαίνεται φως στον ορίζοντα. Οι εργασίες συνεχίζονται με μικρά και μεγάλα διαλείμματα. Μάλλον περισσότερο κρατούν τα διαλείμματα και λιγότερο οι εργασίες.
«Κοντεύουμε να πάθουμε ασφυξία. Ζούμε στο κέντρο της πόλης, μα νιώθουμε πολιορκημένοι και αποκλεισμένοι απ’ αυτό. Πρέπει, επιτέλους, η υπηρεσία να σκεφτεί και τη δική μας ζωή, δε χρωστάμε τίποτε για να μην τολμούμε να βγούμε απ’ το σπίτι μας», δηλώνουν οι κάτοικοι αγαναχτισμένοι.
Ας δει το θέμα και η δημοτική αρχή. Και δεν είναι μονάχα η ποιότητα ζωής που δικαιούνται οι πολίτες. Δεν είναι ο πολιτισμός της καθημερινότητας που οφείλουν οι αρχές να εξασφαλίζουν για τους δημότες τους. Είναι και ο πολιτισμός των μνημείων που απαιτεί την εγρήγορση αρχών και υπηρεσιών και επιβάλλει την ένταξη της πολύτιμης αυτής κληρονομιάς στην τρέχουσα ζωή της τοπικής κοινωνίας.
Ας παραδοθεί, επιτέλους, το θεατράκι στην τοπική κοινωνία. Είναι ο ιδανικός χώρος για εκδηλώσεις πνεύματος και πολιτισμού. Οι Αρτινοί πολίτες αγωνιούν και απαιτούν.
Vladhmhr