Μπορεί εμείς να την βιώνουμε την κατάσταση, σαν μια ψευδοπροεκλογική περίοδο, το βέβαιο είναι ότι αυτούς που ενδιαφέρουν πολύ οι κάλπες, τους φαίνεται λίγο πιο καυτός ο Ιούνιος…
Να επιβεβαιώσουμε κι εμείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει σηκώσει πολύ ψηλά τον πήχυ… Στην Άρτα η Όλγα Γεροβασίλη, κυριολεκτικά έχει σηκώσει τους τόνους, σε όλα τα επίπεδα, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση τόσο σε τοπικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Από την άλλη, είδαμε τον συνήθως χαμηλών τόνων Χρήστο Γκόκα, να αρχίζει κι αυτός να ασκεί πολεμική στην κυβέρνηση και δεν χάνει ευκαιρία να επιτίθεται πολιτικά πάντοτε στα έργα και τις ημέρες Μητσοτάκη…
Εμείς τον είδαμε στην εκδήλωση του Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού, όπου έκανε μια εμπειριστατωμένη τοποθέτηση, αναφορικά με τα προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει ο αγροτικός κόσμος της Άρτας, στην οποία βέβαια αναφέρθηκε και ο Βεσσηρόπουλος, με τον οποίο είχαν πολύ καλές και φιλικές σχέσεις.
Βέβαια η συζήτηση εξελίχθηκε αλλιώς, με αποτέλεσμα ο Χρήστος Γκόκας να αναφέρει «εμένα όταν έρχονται και με βρίσκουν, μου λένε ότι τα πράγματα πάνε χάλια, εδώ έδειξαν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα»…
Πραγματικά, υπάρχει μια σχετική δυσυποστασία στον κόσμο: από την μια παραπονιούνται με τα πάντα, από την άλλη με την πρώτη ευκαιρία ικανοποιούνται με τα πάντα εξίσου. Κάτι θα φταίει το εμβόλιο, δεν εξηγείται διαφορετικά, να έχουμε φορέσει όλοι το προσωπείο του Ιανού.
Και να πούμε και το σχετικό οξύμωρο: όλοι συζητάνε για τις εκλογές της Αυτοδιοίκησης, τι θα γίνει με τους Δήμους και τι θα γίνει με τις περιφέρειες.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς δεν είναι μια συμπεριφορά περίεργη: μπορεί στις εθνικές εκλογές να κατεβαίνει ο φίλος, ο γνωστός, το βύσμα… αλλά στις δημοτικές εκλογές κατεβαίνει το ξαδελφάκι, ο κολλητός, το γειτονάκι, που όταν κονομήσει λίγη εξουσία, μπορεί και να σε βοηθήσει, αλλά και να γίνει το σημείο πίεσης για να σου κάνει ο βουλευτής την χάρη…
Γιατί, όποιος και αν είναι βουλευτής, πάντα θα ακούει περισσότερο έναν σύμβουλο- αντιδήμαρχο- δήμαρχο περισσότερο από σένα και πάντα θα προσμένει ανταπόδοση, σε μεγαλύτερη κλίμακα, κάθε φορά που φέρει εις πέρας μιαν επιθυμία…
Π.χ. βλέπεις τον Τσιρογιάννη, τον Μίγδο… παραδείγματα δημάρχων, που σχετίζονται με δυο αλλαγές κυβερνήσεων: κολλητάρια και οι δυο με την Όλγα, όταν ήταν κυβέρνηση… Αλλά και ό,τι ήθελαν είχαν την υπουργό και τους το πέρναγε (να μας συγχωρνά κάποιος που το προσωπικό του, κόλλησε στην γραμματεία…).
ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ήταν αυτοί; όχι… ΠΟΥΜΑ παντός καιρού ήταν, προς το συμφέρον της εκλογικής τους περιφέρειας. Δεν τους κατηγορεί κανείς. Σήμερα, είναι με το Γιώργο Στύλιο, γιατί αυτός έχει την πρόσβαση στη κεντρική εξουσία, είναι και στο υπουργικό συμβούλιο…
Δεν είναι λοιπόν περίεργο, που κοιτάνε όλοι τα αυτοδιοικητικά… Ποιος ξέρει: ανάλογα με το αποτέλεσμα θα φανεί τελικά και τι θα πράξομε στα αυτοδιοικητικά, καθώς, καλώς ή κακώς και οι τελευταίοι έσονται πρώτοι, σε τέτοιου είδους εξελίξεις…
