Εν όψει των εκλογών και πραγματικά έχουμε την εντύπωση ότι τίποτε δεν γίνεται σε τούτον εδώ τον τόπο, το διαφορετικό.
Έχουμε και μια νοοτροπία, ότι από τα κεντρικά θα βάλουν πλώρη και αυτοί ξέρουν καλύτερα το συμφέρον μας.
Έχουμε το παράδειγμα του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ και οι συζητήσεις που γίνονται είναι αν στην Άρτα πρέπει να είναι υποψήφιος για την κενή θέση, ο εκπρόσωπος του Λοβέρδου (επειδή ο Λοβέρδος ζήτησε λέει και πήρε δέκα θέσεις στην επικράτεια), ο υποψήφιος του Ανδρουλάκη (για να δείξει πυγμή), ο υποψήφιος του Παπανδρέου (για να μην αδικηθεί ο πρώην πρόεδρος) κλπ, κλπ…
Η Νομαρχιακή στ’αλήθεια ποιον ρόλο καλείται να παίξει; Ρωτήθηκε για τίποτε, γνωμοδότησε σε κάτι, έστω για το τυπικό του θέματος; Από την άλλη, το διάσημο «ψηφιακό κόμμα» που το διαφήμιζαν ότι μέσα από εκεί, κάθε φίλος και σύντροφος θα μπορούσε να λέει την άποψή του και να συνδιοργανώνει την πορεία του κόμματος, είναι ένα ακόμη κρύο ανέκδοτο (για να δροσιζόμαστε τις ημέρες του καύσωνα).
Αν το ΠΑΣΟΚ λειτουργήσει με όρους βαρωνείας, πάει το χάσαμε το κορμί πατριώτη… Εννοείται ότι ψηφίσαμε το νέο, για να μας φέρει το νέο. Αν είναι να μας επιστρέψει στα δουκάτα των Αθηνών, τα δεσποτάτα της Ηπείρου και τα Βασίλεια της Τραπεζούντας, μόνο και μόνο για μην σπάσουμε αυγά και δυσαρεστήσουμε πρόσωπα και συμφέροντα, έχει στ’αλήθεια κανένα νόημα η συζήτηση.
Φιλοξενούμε σήμερα και αποκλειστικό άρθρο του Γιάννη Παπαλέξη, για το τι θέλει η αρτινή κοινωνία να είναι ο βουλευτής που θα επιλέξει.
Δεν θα σχολιάσουμε σήμερα το περιεχόμενο του συγκεκριμένου άρθρου, εκτιμούμε ότι ο Γιάννης Παπαλέξης, παίκτης από μέσα στην διαδικασία αυτή, θέλει να δώσει ένα μήνυμα, μέρες που είναι και πιθανόν να προλάβει κάποιες εξελίξεις: όπερ έδει δείξαι.
Την επόμενη εβδομάδα θα σχολιάσουμε τα όσα αναφέρει ο Γιάννης Παπαλέξης και κυρίως θα δούμε αν αυτό το πετραδάκι που έριξε στην λίμνη του δημοσίου διαλόγου, θα κάνει κυματάκια ή θα φέρει τσουνάμι…
Η συναστρία των κακών στιγμών
Και τώρα που λέμε για κύματα και τσουνάμια, νομίζουμε ότι κάτι πάει στραβά το τελευταίο διάστημα με την Περιφέρεια Ηπείρου, τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο. Ο Περιφερειάρχης Αλέκος Καχριμάνης, φαίνεται να βρίσκεται στο επίκεντρο χτυπημάτων από παντού: από την αντιπολίτευση, από τον Τύπο, από την κυβέρνηση, από τους Δήμους, από τους βουλευτές…
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, αν όλη η αυτή η κατάσταση είναι τυχαία (καθώς στην ζωή και την πολιτική, τυχη γαρ τα ανθρώπινα) ή είναι τέτοια η συναστρία των κακών συμπτώσεων, που πραγματικά μας κάνει όλους να αναρωτιόμαστε γιατί έχουν αλλάξει άρδην τα πράγματα στην Περιφέρεια Ηπείρου, σε επίπεδο εικόνας και εντυπώσεων.
Και το ζήτημα είναι ότι δεν είναι μόνο ο Ριζόπουλος που δεν χάνει ώρα και στιγμή και τρολάρει από τις κακοτυχίες του Καχριμάνη, μας έλεγε προχθές και ο Καλαντζής, με την ιδιότητά του ως πρόεδρος της ΦΟΣΔΣΑ ότι αυτήν την περίοδο «προσπαθεί να διδαχτεί αγγλοσαξωνικό δίκαιο» προφανώς ειρωνευόμενος την ανακοίνωση της Περιφέρειας για την εφαρμογή των συμβάσεων, ενώ από την άλλη βουλευτές του ζητάνε το λόγο για τις αναφορές του περί … «πραξικοπημάτων» (βλ. σελ.5).
Είναι λοιπόν η εποχή της μεγάλης σύγκρουσης, όπου ο Καχριμάνης θα κληθεί να τα βάλει με όλους και ό,τι είναι απέναντί του; Ίσως… Και μπορεί να είναι ο τελικός νικητής αυτής της δοκιμασίας. Παρόλα αυτά είναι και ένας παράγοντας, που λειτουργεί σαν την αόρατη χείρα (του Άνταμ Σμιθ), που ρυθμίζει εδώ και πολλά χρόνια τις ισορροπίες στην περιοχή: είναι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, η Αβερωφική δεξιά, που υπήρξε το μεγάλο δεκανίκι του Αλέκου Καχριμάνη στην πολιτική του πορεία στην Ήπειρο, αλλά από την άλλη και αυτός ήταν ο άνθρωπος που την κράτησε τις δύσκολες εποχές.
Σήμερα, αν προκύψει τέτοια περίπτωση και με τις συνθήκες να διαμορφώνονται συγκρουσιακές, θα υπάρξει άραγε διάθεση να αγνοήσει τον παράγοντα αυτόν και να λειτουργήσει;
Να σημειώσουμε ότι πολλές φορές στο παρελθόν ο Περιφερειάρχης, δήλωνε ανεξάρτητος: όμως με την ανοχή και την ευελιξία της Νέας Δημοκρατίας. Όταν έσφιξαν… τα πράγματα, έσπευσε να δηλώσει την πολιτική του ταυτότητα (και καλά έκανε).
Από την άλλη εκτός από τον Ριζόπουλο, βλέπουμε να γίνονται και άλλες κινήσεις από τον χώρο της Δεξιάς (με πρόσημο την ανεξάρτητη πορεία)… Πολλοί ανεξάρτητοι μαζί, κινεί υποψίες, όπως και να το κάνουμε…
Και βέβαια υπάρχουν και οι δορυφόροι, στους γειτονικούς νομούς, στην Άρτα, την Πρέβεζα και την Θεσπρωτία, που έχουν και την σχέση της αυτοδιοίκησης με τον Καχριμάνη, έχουν όμως και την σχέση με τη Νέα Δημοκρατία – που έχει περισσότερες κοινωνικές παραστάσεις από την Περιφέρεια- και όπως και να το κάνουμε θα δυσκολευτούν … Εκεί είναι που λες: να μην φύγω από το μαντρί, όμως εδώ ποιο είναι το μαντρί;
Και θα επιστρέψουμε στην γειτονική μας Φιλιππιάδα, όπου την θέση της Διευθύντριας στο Κέντρο Υγείας έχει πάρει η Παθολόγος Σοφία Παπαχρήστου, η οποία είναι και η μοναδική γιατρός που υπηρετεί στο εν λόγω Κέντρο…
Με προσοχή στο Κ.Υ. Φιλιππιάδας
Ακούμε από πολλούς Φιλιππιαδιώτες, τα καλύτερα, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος της αναφοράς μας: ακούγεται ότι την θέση διεκδικεί ένας οδοντίατρος, ο οποίος έχει αποσπαστεί από άλλο Κέντρο Υγείας με τον βαθμό του επιμελητή. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι ισχύει επ’αυτού, θυμόμαστε την ταλαιπωρία που είχε αντιμετωπίσει το Κέντρο Υγείας Βουργαρελίου στην περίπτωση του κ. Τσέτη.
Αν βέβαια ερείδονται στο νόμο οι αξιώσεις του οδοντιάτρου, εμείς φυσικά και είμαστε οι πρώτοι που θα συμφωνήσουμε να του αποδοθεί η συγκεκριμένη θέση. Γι’αυτό και θα παρακολουθούμε την συγκεκριμένη εξέλιξη, γιατί έχουμε και προεκλογική περίοδο και τέτοια θέματα έχουν και την σημασία τους, γιατί με λάθος χειρισμούς, μπορεί να καταστούν επικίνδυνα και με πολιτικές προεκτάσεις.
Να αποτρέψουμε την ερήμωση
Είναι και οι γιορτές των Φιλελληνίων και των Καραϊσκάκειων στους Δήμους Νικολάου Σκουφά και Γεωργίου Καραϊσκάκη αυτές τις ημέρες… Είναι ευκαιρία να ξεφύγουμε και λίγο και να «πιούμε από το αθάνατο κρασί του 21», να ρουφήξουμε τις μυρωδιές της καλοκαιρινής φύσης και …γιατί όχι να πιούμε και μια παγωμένη μπυρίτσα σε κάποιο από τα χωριά μας.
Γιατί, η κατάσταση στα χωριά, πραγματικά δεν έχει προηγούμενο, γεγονός το οποίο θα αντικρύσουμε όλοι μας το επόμενο διάστημα: η ακρίβεια, το κόστος των προϊόντων, της μεταφοράς, συνέβαλαν στην πραγματική ερήμωση, που την είχαμε αποφύγει τόσα καλοκαίρια πριν…
