Κάναµε αυτές τις ηµέρες και µια γύρα στην Ήπειρο και ήρθαµε σε επαφή και µε άλλες εβδοµαδιαίες εφηµερίδες, αλλά και ραδιόφωνα, προκειµένου να αποκτήσουµε και µια εικόνα και για τις ηµέρες που έρχονται, αλλά και για τα πρόσωπα, τα οποία βρίσκονται στο χώρο…
Η αίσθηση είναι κοινή, ότι ο Περιφερειάρχης είναι µεν «ο κραταιός άνδρας της Ηπείρου», αλλά ρε παιδί µου, κάτι δεν πάει καλά το τελευταίο διάστηµα, η ψυχολογία του κόσµου δεν είναι είναι και τόσο καλή, αισθάνεται ότι η Ήπειρος δεν είναι εκείνη που ήταν…
Ας µην µπούµε κι εµείς στην διαδικασία της ψυχοσύνθεσης του συνόλου, καλοκαίρι είναι, ας αποφορτιστούµε κάπως από τα πολιτικά και να δούµε λίγο τα θέµατά µας, τα προσωπικά χαλαρώνοντας σε κάποια παραλία ή κανά πλάτανο…
Από την άλλη, δεν µπορείς να σχολιάσεις ότι η αντίθετη ακριβώς ψυχολογία της µάζας υπάρχει για τον Τσιρογιάννη. Πήγα µια βόλτα στον κάµπο και η εικόνα που έχουν γι’αυτόν οι συµπολίτες µας πέραν της γέφυρας του Αράχθου είναι τουλάχιστον εκθειαστικές: µας έφτιαξε δρόµους, µας έφερε νερό, µας έριξε πίσσα, µας άνοιξε ΚΔΑΠ και παιδικούς σταθµούς κλπ, κλπ.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη εικόνα, η ψηφιακή, του διαδικτύου, των social media και των messenger, που θέλουν τον Χρήστο Τσιρογιάννη, να καταβαραθρώνεται εκλογικά, να µην µπορεί να περάσει από την οδό Σκουφά, να µην τολµάει να δει άνθρωπο…
Κι εµείς «χρήστες» των social media είµαστε, αλλά αδελφέ, η πραγµατικότητα είναι εντελώς διαφορετική, όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν να την πιστέψουν.
Κοινωνιολογικό πείραµα, πρέπει να γίνει ο Τσιρογιάννης, για το πως µπόρεσε να δηµιουργήσει µια τέτοια εικόνα, την οποία δύσκολα θα µπορούσε να ανατρέψει ένας πιθανός ισχυρός αντίπαλος.
Ή µάλλον για να µιλήσουµε και µε όρους real politic. Μπορεί ο οποιοσδήποτε από εµάς, να κατέβουµε υποψήφιοι… αν µάλιστα µπορέσουµε και χτίσουµε και ψηφοδέλτιο στις τοπικές κοινότητες, όπως το θέλει ο νόµος, τότε είναι βέβαιο ότι θα έχουµε µια καλή πορεία.
Δεν σου λέει κανείς ότι δεν µπορείς να είσαι υποψήφιος για να διεκδικήσεις την θέση του Δηµάρχου Αρταίων, την οποία έχει τώρα ο Χρήστος Τσιρογιάννης. Αυτό που λέµε είναι ότι µε τα τωρινά, τα σύγχρονα δεδοµένα είναι πολύ δύσκολο να το νικήσεις: άλλο η συµµετοχή, άλλο η νίκη…
Και βέβαια ο συνδυασµός του Χρήστου Τσιρογιάννη είναι σε τέτοιο βαθµό έτοιµος, ώστε τον βολεύει το εξής: όσο περισσότεροι αντίπαλοι συνδυασµοί, τόσο το καλύτερο γι’αυτόν...
Οι πολλοί αντίπαλοι συνδυασµοί: α) θα δυσκολευτούν να συστηθούν και θα αλλιωθούν σε κόντρες µεταξύ τους για την σύσταση των τοπικών συµβουλίων τους β) θα διασπείρουν τις δυνάµεις που πιθανόν θα ήθελαν να είναι κατά της εκλογής Τσιρογιάννη και γ) στον δεύτερο γύρο, λόγω της εκλογικής τριβής, δεν θα υποστηρίξουν κανέναν, κάτι που ευνοεί τον πρώτο…
Με τα ισχύοντα δεδοµένα: ο µόνος τρόπος για να χάσει ο Χρήστος Τσιρογιάννης τις επικείµενες δηµοτικές εκλογές είναι ο εξής… Να υπάρξει µόνο ένας αντίπαλος από την άλλη πλευρά. Ένας αντίπαλος χωρίς κόµµα, χωρίς πολιτικό χαρακτηρισµό, µια εθνική Ελλάδος ρε παιδί µου.
Ένα πρόσωπο επικεφαλής, το οποιο θα µπορούσε να συσπειρώσει τους πολιτικούς αντιπάλους του δηµάρχου αφενός και αφετέρου να κεφαλαιοποίησει µια υφέρπουσα διαµαρτυρία στο πρόσωπό του, ως δήµαρχος Αρταίων…
Ένας µόνο µπορεί να το διαχειριστεί αυτό το ζήτηµα. Αλλά καλώς ή κακώς, δεν θα υπάρξει αυτός ο ένας. Τα κόµµατα έχουν τις δικές τους µικρές πολιτικές φιλοδοξίες και δεν επιθυµούν να συνεργαστούν και να κάνουν το «η ισχύς εν τη ενώσει»… Περίεργο π.χ. που ο ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό επίπεδο ζητάει συνεργασίες µε το ΠΑΣΟΚ σε µετεκλογικό επίπεδο, αλλά σε τοπικό επίπεδο, θέλει να δείξει την πολιτική του αυθυπαρξία.
Σκεφτείτε, αν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργαζόντουσαν εδώ στην Άρτα, σε ένα επίπεδο χαλαρό πολιτικό, Αυτοδιοίκηση πρώτου βαθµού και τέτοια πράγµατα, τι αίσθηση θα µπορούσε να δηµιουργήσει σε πανελλήνιο επίπεδο, αλλά και πόσο προβληµατισµό στο πεδίο της Περιφέρειας.
Αυτοί οι µικροεγωϊσµοί είναι εκείνοι που στο τέλος θα βγάλουν και την επόµενη θητεία δήµαρχο τον Χρήστο Τσιρογιάννη, όχι ότι αυτό θα σηµάνει και κάτι το φοβερό…
Ξέρουµε ότι είναι κουραστικό τέτοιες µέρες να κάνουµε διάλογο για κάτι που είναι σχετικά µακριά… Το θέµα είναι ότι ο κορωνοϊός και η κρίση, µας έχει οδηγήσει στο σηµείο να µην συζητάµε τίποτε για τα θέµατα αυτά…
Βγάζουµε και το καπέλο στον Δήµαρχο Αρταίων, γιατί έχει δηµιουργήσει το πιο σύγχρονο γραφείο τύπου στην Δυτική Ελλάδα, µε «δελτία τύπου», µε αναφορές στα social media, µε κινηµατογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις των δελτίων τύπου… Μας έχει λύσει τα χέρια των Μουµουέδων και των σοσιαλµηντιάδων, σε τέτοιοι βαθµό, ώστε πολλές φορές µοιάζουµε παράρτηµα ειδήσεων του Δηµαρχιακού µεγάρου…
Όλα αυτά έχουν δηµιουργήσει την εντύπωση του σουπερ Δήµου, του αεικίνητου δηµάρχου, του πανταχού παρών παράγοντα... Αλήθεια, µε ποιες υποδοµές θα µπορέσει να τον αντικρούσει επικοινωνιακά ένας εν δυνάµει αντίπαλος; Μόνο τα τσίπρα στα καφενεία πια δεν περνάνε: άσε που βλέπεις µόνο τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα.
Ας αλλάξουµε και λίγο κλίµα: να αναφέρουµε ότι ο Πτηνοτροφικός Συνεταιρισµός Άρτας θα απαντήσει σύντοµα σε δηµοσιεύµατα, που τον φέρουν να αντιµετωπίζει προβλήµατα στην αγορά. Η απάντηση θα δηµοσιευτεί µε συνέντευξη στο καλό ενηµερωτικό site αγροτικών θεµάτων agrocapital.gr, το οποίο διευθύνει ο Γιώργος Μπακόλας, που έλκει την καταγωγή του από την Άρτα.
Καλός και αυτός ο τρόπος, προκειµένου να υπάρχει µια αρχή ενηµέρωσης στον τοµέα αυτόν, καθώς οι αποσπασµατικές ειδήσεις, ως επί το πλείστον έχουν ως αποτέλεσµα να … αποσπούν την προσοχή και την ενηµέρωση.
Τις ηµέρες αυτές και εµείς από την εφηµερίδα σκεπτόµαστε αν θα πάρουµε τις 15 ηµέρες άδεια, που µας δίνει δικαίωµα ο νόµος για την περίοδο Ιουλίου – Αυγούστου, καθώς βλέπουµε ότι είναι µοναδική ευκαιρία να ξεκουραστούµε και εµείς λίγο για να αναδιοργανωθούµε για το επόµενο διάστηµα.
Γιατί λένε όλοι ότι ο χειµώνας έρχεται βαρύς, εµείς όµως στα δύσκολα θέλουµε να δηµιουργούµε τα καλύτερα και ήδη έχουµε µεταφερθεί σε νέα έδρα, επί της Πορφυρίου Μητροπολίτου 14, όπου σχεδιάζουµε τις επόµενες κινήσεις µας για την εφηµερίδα, το site µας apopsi-press.gr και τα social media, όπου έχουµε την ευτυχία να χτυπάµε κορυφή σε αλληλεπιδράσεις, χάρη στην αποδοχή του αναγνωστικού κοινού…
