Την τελευταία εβδομάδα έχει ξεκινήσει μια άτυπη προσπάθεια, όλοι οι συνδυασμοί της αντιπολίτευσης του Δήμου Αρταίων, να έρθουν κοντά ο ένας με τον άλλο, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα μέτωπο ανάσχεσης της πολιτικής επιθετικότητας της δημοτικής αρχής και ιδιαίτερα του Δημάρχου Αρταίων κ. Χρήστου Τσιρογιάννη, που μόνο σκοπό έχει να αποδομήσει εκλογικά έναν ενδεχόμενο αντίπαλο συνδυασμό.
Ειδικότερα έχουν γίνει επαφές και άμεσες επικοινωνίες, μεταξύ του συνδυασμού της Τζένης Ταπραντζή και του Γιάννη Παπαλέξη και συνεχίστηκε με τον Γιώργο Μπαλάγκα και την Βάσω Αμπελογιάννη. Οι διαθέσεις είναι αγαθές σε μεγάλο βαθμό και στόχο έχουν να περισώσουν τον αντιπολιτευτικό χώρο και την δημιουργία μιας βιώσιμης δημοτικής παράταξης, όπου θα μπορέσει να διασώσει το κύρος της αυτοδιοίκησης και να συμμετέχει ενωμένη (με όποιους όρους προκύψουν) στις επικείμενες δημοτικές εκλογές.
Ο λόγος της συνεργασίας αυτής, έχει προκύψει από τα νέα δεδομένα, τα οποία αφορούν τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ειδικότερα έπειτα από εισήγηση της ΚΕΔΕ, την οποία υιοθέτησε η κυβέρνηση, επήλθαν οι εξής αλλαγές:
- Οι υποψηφιότητες για τα τοπικά συμβούλια δεν θα είναι ανεξάρτητες, αλλά θα συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο του υποψηφίου δημοτικού συνδυασμού.
- Ο πρόεδρος των τοπικών συμβουλίων θα εκλέγεται από τον συνδυασμό της εκλεγμένης δημοτικής αρχής.
- Οι δημοτικοί συνδυασμοί, για να συμμετέχουν στις εκλογές, θα πρέπει να έχουν υποψήφιους τοπικών κοινοτήτων στο 80% του Δήμου.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ΚΕΔΕ έκοψε και έραψε στα μέτρα των ήδη δημάρχων τα νέα μέτρα, καθώς όλοι πλέον οι Δήμαρχοι, φρόντισαν κλείνοντας πρόωρα τις υποψηφιότητες των τοπικών συμβούλων και δημοσιοποιώντας συμφωνίες, να θέτουν εκποδών τους άλλους συνδυασμούς από την συμμετοχή τους στις εκλογές.
Είναι αυτό ανέντιμο, ανήθικο και εξευτελισμός της αυτοδιοίκησης; Όχι, αυτό είναι real politic, στην οποία οι δήμαρχοι που έχουν θέσει ως πρώτο στόχο όχι την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας των πολιτών, αλλά την επανεκλογή τους, δίνουν μαθήματα ακόμη και στα γεράκια των εκλογικών διαδικασιών.
Γιατί αυτή η κατάσταση δημιουργεί ασφυξία στην αυτοδιοίκηση: όταν π.χ. ο εκλεγμένος δήμαρχος επιλέγει μια ομάδα υποψηφίων για μια τοπική κοινότητα, σε μια περίοδο όπου δεν είναι προεκλογική, ουσιαστικά διαμορφώνει μια κατάσταση δέσμευσης ψήφων… Οικογένειες, κουμπάροι, συνεργάτες, υπάλληλοι και εργάτες, δεσμεύονται υπερ συγκεκριμένων προσώπων. Δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής. Και το κυριότερο, δεν υπάρχει χώρος για τους άλλους συνδυασμούς να κάνουν τα τοπικά τους συμβούλια.
Η κίνηση των συνδυασμών της αντιπολίτευσης έγινε τώρα, γιατί διαπιστώνουν ότι η δημοτική αρχή, χρησιμοποιώντας την αίσθηση της εξουσία της λόγω του προβαδίσματος στην εκλογική διαδικασία, εκμεταλλεύεται τον χρόνο για να επιβληθεί στην τοπική κοινωνία, δημιουργώντας έλλειμα δημοκρατίας, καθώς στο τέλος οι πολίτες δεν θα έχουν επιλογή δεύτερου συνδυασμού για να ψηφίσουν και αυτό θα είναι η μεγαλύτερη κατάντια της εποχής μας.
Και η κίνηση αυτή είναι η μοναδική που φοβίζει όλους τους δημάρχους που λειτουργούν πονηρά: η ένωση των δημοκρατικών πολιτών, είναι η ευθύνη για να δώσουν στην δημοκρατία μια ευκαιρία, απέναντι στον οπορτουνισμό. Και η αντίδραση θα είναι μεγάλη…
Ήδη τα παπαγαλάκια έχουν αρχίσει να ψυτακίζουν από τα κλουβιά τους: ” Ο Τσιρογιάννης είναι αήττητος” (και η βλακεία είναι αήττητη, αλλά πρέπει να την αντιμετωπίζουμε), “δεν υπάρχει κανένας ενδιαφερόμενος”, ” ο Τσιρογιάννης έκλεισε όλα τα τοπικά συμβούλια“, “όλοι πάνε με τον Τσιρογιάννη, γιατί δεν υπάρχει αντίπαλος“… “όποιος κατέβει κατά του Τσιρογιάννη θα χάσει“!!!
Ε, ας χάσει…!
Ας χάσει όποιος κατέβει κόντρα σε αυτό το σιχαμερό σύστημα να πηγαίνουν οι ανθρώποι και να προσκυνάνε για να μπουν υποψήφιοι, προκειμένου να μην χάσουν την απόσπαση. Ας χάσει όποιος μπει μπροστά, προκειμένου να έχει την ελεύθερη επιλογή ο αρτινός δημότης, προκειμένου να μπορέσει να εκφράσει κάτι το διαφορετικό σε αυτήν την διαδικασία.
Ας χάσει, όποιος δεν αντέχει τους εκλογικούς εκβιασμούς και τις παρατυπίες τέτοιου είδους.
Ας χάσει, όποιος προτιμάει να υπάρχει δημοκρατία και στην Αυτοδιοίκηση, από το να είναι οι εκλογές μια καλοκουρδισμένη μηχανή επώασης των ίδιων και των ίδιων...
Το θέμα δεν είναι ο Τσιρογιάννης, το θέμα είναι η αξιοπρέπεια της δημοκρατικής διαδικασίας στην εκλογική αναμέτρηση.
Οι δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης το βλέπουν… Ο ζωτικός χώρος της δημιουργίας του εκλογικού ψηφοδελτίου έχει συσπειρωθεί τόσο πολύ, που θα είναι πραγματική αυτοκτονία να προσπαθήσει κάποιος να κινηθεί μόνος του. Έξι συνδυασμοί δεν είναι βιώσιμοι σε αυτή την εκλογική μάχη, καθώς ο πρώτος εξ αυτών έχει αποψιλώσει εκλογικά όλα τα τοπικά συμβούλια, γιατί κινείται με την δύναμη της δημοτικής εξουσίας, και με την γνώση ότι έχει την επιλογή των κινήσεων. Όμως αν οι τέσσερις συνδυασμοί γίνουν ένας, τότε υπάρχει και χώρος και άνθρωποι να συμμετέχουν…
Πέραν των άλλων υπάρχει και η ελπίδα, υπάρχει και η αισιοδοξία:
-ότι δεν είναι μονόδρομος οι εκλογές,
-ότι υπάρχει και άλλος δρόμος,
-ότι η δυσαρέσκεια δεν θα πνιγεί, αλλά θα μπορέσει να εκφραστεί με ψήφο και όχι με αποχή από τις κάλπες,
-ότι για πρώτη φορά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, που ο Τσιρογιάννης ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία πριν τον πυροβολισμό του αφέτη, που δίνει το σήμα της εκκίνησης, μπορεί να υπάρξει μια εναλλακτική επιλογή.
Αυτήν την αξιοπρέπεια θα πρέπει να εξυπηρετήσουν για λογαριασμό του αρτινού πολίτη, οι συνδυασμοί της αντιπολίτευσης, αφήνοντας στην άκρη προσωπικές φιλοδοξίες και διαφορές. Δυστυχώς η απρέπεια της δημοτικής αρχής, τους δίνει περισσότερα κοινά σημεία να συνεννοηθούν παρά διαφορές για να απομακρυνθούν. Και αυτό το γνωρίζουν τόσο οι ίδιοι, όσο και ο αρτινός πολίτης, ο οποίος σε τελική ανάλυση είναι και εκείνος που θα αξιολογήσει τις συμπεριφορές όλων.