Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.
Ο μονόλογος “Γράμμα στον Ορέστη” έχει μια μακρινή αλλά ταυτόχρονα και σύγχρονη φωνή. Μέσα από την αρχαιότητα ο Ιάκωβος Καμπανέλλης μας μεταφέρει σε μια αποκατάσταση μιας ηρωίδας που στιγματίστηκε για το φόνο του συζύγου της του Αγαμέμνονα. Όμως αυτή η ηρωίδα βγαίνει στην σκηνή με τα λόγια που τοποθετεί έντεχνα ο θεατρικός αυτός συγγραφέας στο στόμα της για να εξηγήσει αλλά και για να δικαιολογήσει αιώνες μετά με ένα γράμμα προς το γιό της τον Ορέστη, αλλά και ουσιαστικά προς τα παιδιά της, την Ηλέκτρα και την Ιφιγένεια τους λόγους που την οδήγησαν στην δολοφονία. Η Κλυταιμνήστρα μιλάει με σκληρή γλώσσα, για τη ζωή της και τα βιώματά της που όμως αν το καλοσκεφτούμε δεν διαφέρουν και πολύ από σημερινές καταστάσεις και εγκλήματα.Η συγκεκριμένη παράσταση σε σκηνοθεσία της Έλλης Μάνθας, ήταν μια εξαιρετική προσέγγιση με τα τρία πρόσωπα της Κλυταιμνήστρας με τρεις δυνατές ερμηνείες μοναδικά σκηνικά και μουσική, μια παράσταση που μιλάει με γενναία λόγια για τις γυναίκες κάθε εποχής, «Σ΄ εμάς τις γυναίκες επιτρέπεται να διαλέγουμε νυφικό αλλά όχι τη ζωή μας». Σε μας τις γυναίκες πέφτει τελικά όλο το βάρος του κόσμου και μας συνθλίβει ενώ από την αρχή ο συγγραφέας προσεγγίζει ανθρωποκεντρικά το πρόβλημα, «Πώς χωράνε τόσα πολλά σε μηδαμινότητα όπως η ανθρώπινη ζωή;». Εμείς δεν έχουμε παρά να εκφράσουμε τα συγχαρητήριά μας στην επιλογή και απόδοση του έργου γιατί οι εποχές της ποσόστωσης της γυναικείας παρουσίας πλησιάζει για άλλη μια φορά, οι γυναίκες ποτέ δεν κατάφεραν να έχουν δημόσιο λόγο και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά αν σκεφτούμε πως ένας άντρας είναι κι εδώ ο συγγραφέας, ενώ ας αναλογιστούμε και το μέλλον μας ως γυναίκες. «Η κληρονομιά μας μια σιωπή που ταϊζει φίδια…»