οι άθλιες συνθήκες θανάτου του Τσέχου «κλοσάρ»
«…Αλλά και ο «κλοσάρ», που καθημερινά είναι μόνιμος θαμώνας μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Άρτα, δυστυχώς, είναι μια τέτοια εικόνα. Ο γράφων ,όπως και πολλοί που επισκέπτονται το απέναντι super market: «Αγγέλης», τον βλέπουν σκυθρωπό, αμίλητο και με κατεβασμένο το κεφάλι να κάθεται με τις ώρες στο παγκάκι της εκκλησίας. Ενώ τις βροχερές ημέρες και τις κρύες νύχτες του χειμώνα τις περνάει στο τσαντίρι του που είναι στημένο στο πίσω μέρος της εκκλησίας, καλυμμένο με κουβέρτες , φύλλα από «χαρτοκούτια» με πλαστικό περιτύλιγμα και το δάπεδο στρωμένο με χαρτόνια. […]Παρά ταύτα ο Τσέχος «κλοσάρ» του… Άη Γιώργη δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη του! Για αυτό η, προς αυτόν παρεχόμενη ανθρώπινη αλληλεγγύη, υλοποιούμενη μέσα από μέριμνα των απλών Αρτινών και περισσότερο των καθ’ ύλην αρμόδιων τοπικών αρχών, είναι μείζον ζήτημα ηθικής τάξης και σεβασμού της αξίας του ανθρώπου. Αλλά και πράξη προσήλωσης της Αρτινής Πολιτείας στις πατροπαράδοτες ανθρωπιστικές αντιλήψεις της, και στις ηθικές αξίες και αρχές της χριστιανικής πίστης. Και όλα αυτά, όταν τούτη η αλληλεγγύη πρέπει να δρομολογηθεί για να γίνει πράξη– το ταχύτερο-, ακόμη και αν οι προς τούτο σχετικές πρωτοβουλίες απαιτήσουν την παρέμβαση της τοπικής εισαγγελικής αρχής. Αναμένουμε…»
Οι πιο πάνω περικοπή είναι από το άρθρο –παρέμβαση του κ. Αντώνη Κολιάτσου με τίτλο: «Ο ΤΣΕΧΟΣ «ΚΛΟΣΑΡ» ΤΟΥ… Άη ΓΙΩΡΓΗ», που δημοσιεύτηκε στο φύλλο 84/23-11-2022 της «Άποψης». Εκεί ο αρθρογράφος περιέγραφε με μελανά χρώματα την δραματική κατάσταση που βίωνε ο Τσέχος αναξιοπαθών, που άγνωστο πως βρέθηκε στην πόλη μας . Ο δυστυχής συνάνθρωπος ωστόσο, και κατά μία έννοια συνδημότης μας, μια παγωμένη νύχτα του Γενάρη δεν άντεξε τις κακουχίες και κατέληξε μόνος και αβοήθητος… «Βρέθηκε νεκρός στο «χαρτονένιο» τσαντίρι του, μελανιασμένος σε όλο του σώμα», μας είπε προ ημερών περίοικος της εκκλησίας του Άη Γιώργη. Ενώ οργισμένος και αγανακτισμένος αναρωτιούνταν: «Γιατί άφησαν τον άνθρωπο να πεθάνει από το κρύο;», «Γράψτε κάτι, είναι κρίμα…» ήταν η παράκλησή του. Δεν γνωρίζουμε αν οι αρμόδιες τοπικές αρχές ασχολήθηκαν με το δράμα του άτυχου συνανθρώπου μας και ειδικότερα, αν οι ίδιες έστησαν ευήκοα ώτα στις προειδοποιήσεις που διελάμβανε το εν λόγω άρθρο του κ Κολιάτσου.Πάντως το γεγονός ότι ο Τσεχος «κλοσαρ» του… Άη Γιώργη «έφυγε» υπό τραγικές συνθήκες, δείχνει ότι η Αρτινή πολιτεία ελάχιστα έως καθόλου έπραξε τα πρέποντα, που ίσως να απέτρεπαν τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη, η οποία αν μη τι άλλο αποτελεί στίγμα για την ανθρωπιστικά ευαίσθητη τοπική μας κοινωνία.
Ο τραυματισμός 6χρονου από δυναμιτάκια
Στο ηπειρώτικο site «FanariPress» της 26 Φεβρουαρίου 2023 διαβάζουμε αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: «Artinos.gr» τα πιο κάτω:
«Στιγμές αγωνίας βίωσε ένας γονιός, όταν το 6χρονο παιδάκι του, που είχε πάει να παίξει με τους φίλους του στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης στο κέντρο της Άρτας, είδε το χέρι του γεμάτο αίματα. Σύμφωνα με το Artinos.gr κάποιος από την παρέα του μικρού έφερε δυναμιτάκια, που είχε προμηθευτεί από κατάστημα της περιοχής, τα οποία -άγνωστο πώς- κατέληξαν στα χέρια του 6χρονου και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ένα από αυτά έσκασε στα χέρια του.
Eυτυχώς, η ζημιά ήταν μικρή, αλλά θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν πολύ χειρότερα, αν ήταν μεγαλύτερο το πυροτέχνημα. Τα μαγαζιά της περιοχής και ειδικά στο κέντρο της Άρτας πουλάνε ανεξέλεγκτα κροτίδες σε κάθε ηλικίας παιδιά, αδιαφορώντας αν τραυματιστούν, έχοντας στο μυαλό τους μόνο το κέρδος. Η αστυνομία θα πρέπει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια των παιδιών και των άλλων ανθρώπων στην περιοχή.»
Όμως και πάλι ο κ. Αντώνης Κολιάτσος στο εμπεριστατωμένο άρθρο του με τίτλο: «ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ , ΦΡΕΝΟ ΣΤΟΥΣ «ΒΡΟΝΤΑΔΕΣ» ΚΑΙ «ΟΜΟΒΡΟΝΤΑΔΕΣ», που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της «ΑΠΟΨΗΣ»(22/02/2023) και δημοσιεύτηκε στο υπ’ αρ 98 φύλλο της, είχε προειδοποιήσει τις αρχές ότι το κακό ήταν… επί θύραις. «…Ο λόγος για την κόλαση των κροτίδων (σ.σ, στρακαστρούκες, δυναμιτάκια βαρελότα, καπνογόνα κ.α), που η ασύδοτη χρήση τους και αυτές τις Απόκριες έχει καταστήσει τη ζωή της πόλης αφόρητη.[…] οι πολυσύχναστες κεντρικές πλατείες της πόλης, τα γεμάτα παιδιά προαύλια των σχολείων και οι κεντρικοί πεζόδρομοι, για μια ακόμη φορά έδιναν- και θα δίνουν(σε λίγο έρχεται το Πάσχα)- την εικόνα βομβαρδιζόμενου τοπίου. Εκεί που είδαμε και θα δούμε μικρούς και μεγαλύτερους… βομβιστές να συναγωνίζονται ποιος θα ρίξει τις περισσότερες και πιο εκκωφαντικές κροτίδες. Βέβαια η μεγάλη ηχορύπανση , το ξαφνικό τρόμαγμα των περισσότερο ευαίσθητων πολιτών, ο κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος ιδίως μεταξύ μικρών παιδιών, αλλά και η ασχήμια που σκίαζε την αισθητική των σπουδαίων αποκριάτικων εκδηλώσεων, φαίνεται να μην απασχολεί κανέναν από τους τοπικά αρμοδίως υπεύθυνους» επεσήμαινε ο αρθρογράφος υπαινισσόμενος τον απαράδεκτο εφησυχασμό ορισμένων γονέων για τις «δυναμιτίστικες» αγαθοεργίες των τέκνων τους αλλά και την αδιαφορία των τοπικών ιθυνόντων για το φαινόμενο. Ενώ σε άλλο σημείο του άρθρου του ο κ. Κολιάτσος θέλοντας να υπερτονίσει την ανάγκη αστυνομικού ελέγχου τόσο των χρηστών των παράνομων κροτίδων όσο και των προμηθευτών εμπόρων, σημείωνε: «Δυστυχώς κανένας έλεγχος ή λήψη κάποιου προληπτικού μέτρου, που μπορεί να μην εξάλειφε το φαινόμενο, όμως τουλάχιστον θα το περιόριζε, και παράλληλα θα άμβλυνε όχι μόνο την έντασή του αλλά και τις ιδιαίτερα δυσάρεστες παρενέργειές του.[…] Μήπως, διερωτώνται πολλοί, οι νεαροί μπουρλοτιέρηδες στη θέα των αστυνομικών οργάνων και του ακολουθούντα ελέγχου της παράνομης ρίψης των… πυρομαχικών τους θα «μαζεύονταν»;» Και περισσότερο αν οι ελεγκτές αστυνομικοί, κοντά στα άλλα, τους υποχρέωναν να αποκαλύψουν και τον προμηθευτή τους, μήπως ο πρόσθετος φόβος τους έκανε να σταματήσουν τον… πόλεμο;» Όμως το κακό έγινε και δυστυχώς θα έχει συνέχεια, αν οι Εισαγγελικές και Αστυνομικές Αρχές, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, και δευτερευόντως οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, σε συνεργασία με τους δάσκαλους και καθηγητές, τους δημοτικούς φύλακες των σχολικών μονάδων – που κατά μία έννοια οφείλουν να παρακολουθούν την καθημερινή συμπεριφορά των παιδιών και μαθητών ιδίως κατά την παραμονή τους στα σχολικά προαύλια- πάψουν να επιδεικνύουν ανοχή στην παραβατικότητα. Εξ’ άλλου ο νόμος (456/1976) για την απαγόρευση πώλησης και κατοχής των κροτίδων, υπάρχει για να εφαρμόζεται. Και είναι βέβαιο πως θα περιόριζε τον «κροτιδοπόλεμο», τουλάχιστον μείωνε την ένταση της ηχορύπανσης και κυρίως τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχημάτων. Είναι πλέον κοινή η απαίτηση! Όχι πλέον άλλη ανοχή…
«Α»