Η πλατεία ήταν γεμάτη από το νόημα που χε κάτι απ’τις φωτιές…
Πραγματικά η σημερινή απεργία, αποχή, κινητοποίηση, πορεία (όπως και να την πει κανείς) έδειξε ότι ο καναπές δεν είναι άνετος όταν συμβαίνουν τέτοια εγκλήματα στα δημόσια δίκτυα μεταφοράς της χώρας μας. Όσο και αν είμαστε κυνικοί πολλές φορές και λέμε ότι οι νεκροί θα ξεχαστούν, αν μη τι άλλο έδωσαν ένα γερό χαστούκι στη μόνιμη μακαριότητά μας.
Όλοι πάντως αισθάνθηκαν την ανάγκη να πενθήσουν, να φωνάξουν να διαμαρτυρηθούν. Να διαμαρτυρηθούν για πολλούς λόγους: για την ανυπαρξία του κράτους, για τα βραδεία αντανακλαστικά της κοινωνίας, αλλά το κυριότερο για τον τρόπο με τον οποίο όλες οι πολιτικές πλευρές, προσπάθησαν να “ερμηνεύσουν” το πολύνεκρο ατύχημα.
Χαρήκαμε που είδαμε και τόσα νέα παιδιά, που ίσως κατάλαβαν και την δύναμη του πεζοδρομίου, σε σχέση με τις διαμαρτυρίες του πληκτρολογίου…
Και έβλεπες τα παιδιά με τα μαύρα ρούχα, τα κατσουφιασμένα πρόσωπα και έλεγες από μέσα σου, πράγματι αυτά είναι το μέλλον αυτής της χώρας… Τα παιδιά που συμπάσχουν, τα παιδιά που αγωνίζονται, τα παιδιά που διαμαρτύρονται.
Συγχαρητήρια στο Εργατικό Κέντρο Άρτας…
Να πούμε βέβαια ότι και το Εργατικό Κέντρο Άρτας, την κρατάει ψηλά την σημαία της κοινωνικής παρέμβασης τέτοιου είδους. Με χαμηλούς τόνους, με σοβαρότητα και πάνω απ’όλα με ιστορικό αίσθημα ευθύνης, μπόρεσε και έδωσε έναν αξιοπρεπή παλμό σε μια τόσο “ιδιαίτερη” πορεία…
Δεν θα επιμείνω στο ΠΑΜΕ κλπ, όλα αυτά είναι γνωστά και εν πολλοίς συνήθη, θα επιμείνω στο γεγονός ότι κράτησε σε μεγάλο βαθμό την εκδήλωση μακρυά από ακρότητες, όπως σε άλλες πόλεις της χώρας.
Συγχαρητήρια στους υπεύθυνους της οργάνωσης.
Η Σοφία αξίζει κάθε επιτυχία…
Ημέρα της γυναίκας σήμερα και θέλω να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά, στην αγαπητή μου φίλη Σοφία Εξάρχου… Είναι ένα πρόσωπο με αφιλοκερδή παρουσία στα κοινά της Άρτας, ακομπλεξάριστη και ιδιαίτερα χρήσιμη. Αν και είχα μια προσωπική εντύπωση ότι δεν θα συμμετείχε στις εκλογικές διαδικασίες, καθώς μπορεί να είναι κοινωνική και δραστήρια, ευγενής και ευγενική, παρόλα αυτά το παιχνίδι του σταυρού είναι για… δύσκολους παίκτες. Την γνώρισα καλά και αναπτύξαμε μια ειλικρινή φιλία απ’όταν πρώτη φορά ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την ΑΡΤΑ Ανθρώπινη Πόλη του Κώστα Βάγια και εκτίμησα τον καλόψυχο χαρακτήρα της.
Το γεγονός ότι κατεβαίνει υποψήφια με τον συνδυασμό του Χρήστου Τσιρογιάννη, εν πρώτοις με ξάφνιασε (όχι για το πρόσωπο), καθώς πίστευα ότι η Σοφία έχει ήδη πολλά ανοικτά μέτωπα, προκειμένου να αποκτήσει άλλο ένα… Παρόλα αυτά γνωρίζω ότι αν αποφάσισε να είναι υποψήφια με αυτόν τον συνδυασμό, είναι χωρίς υστεροβουλία και επειδή όπως πιστεύει και δηλώνει ειλικρινά η ίδια “θεωρεί τον Χρήστο Τσιρογιάννη, τον καλύτερο δήμαρχο που πέρασε τα τελευταία χρόνια”…
Από την άλλη υπάρχει και ένα ζήτημα πολιτικής ευθύνης όλων μας: χρειαζόμαστε άτομα σαν την Σοφία Εξάρχου. Πρόσωπα με ειλικρινές ενδιαφέρον για την πόλη μας, με αγάπη για τον συνάνθρωπο, με συνεχή προσφορά και με διάθεση καλόπιστη και δημιουργική. Γνωρίζω προσωπικά τις πισώπλατες μαχαιριές που έχει φάει, αλλά επίσης γνωρίζω ότι συγχωρητικά δεν ανταπόδωσε καμία… Ναι, στην πολιτική δεν θέλουμε εκδικήσεις, θέλουμε συναίνεση και κατανόηση.
Από καρδιάς να της ευχηθώ από ετούτη εδώ τη στήλη, να έχει καλή επιτυχία…
ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ… Πετυχημένη η πρώτη εκδήλωση της ΜΚΟ ΑΝΘΟΣ
Συμμετείχα σε μια εκδήλωση του φίλου Χριστόφορου Μίχου και της Κοινωνικής ΜΚΟ του ΑΝΘΟΣ στην ΔΙΩΝΗ και είχα την ευκαιρία να ακούσω την Ειρήνη Παπαγιάννη, να αναλύει τους κινδύνους του εθισμού στο διαδίκτυο, ιδίως των νέων και σε κάθε περίπτωση, πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτές τις παρεκτροπές, όταν γίνονται επικίνδυνες… Η γνώμη όλων των παρευρισκομένων (λίγων, εξαιτίας των άλλων εξίσου χρήσιμων εκδηλώσεων στην Άρτα, την ίδια ώρα) ήταν ότι τέτοιου είδους εκδηλώσεις θα πρέπει να επαναληφθούν στο μέλλον και μάλιστα στα σχολεία μας, καθώς ο εθισμός στο ίντερνετ έχει χαρακτηριστεί ως η επιδημία του 21ου αιώνα.
Συγχαρητήρια στον ΑΝΘΟ και την Ειρήνη Παπαγιάννη, ήταν από τις εκδηλώσεις που χαίρεται κανείς να συμμετέχει…
Αυτή η ανάρτηση θα τον κυνηγάει…
Και μιας και μιλάμε για ίντερνετ και διαδίκτυο, θα θέλαμε να κάνουμε μια επισήμανση: αν σήμερα ο Χριστόφορος Σιαφάκας έχει ένα bonus επικοινωνιακό, αυτό οφείλεται σε ένα μεγάλο ποσοστό στην επιθετική ανάρτηση που έκανε στην σελίδα του στο FB ο Χρήστος Τσιρογιάννης… Πραγματικά είναι περίπτωση μελέτης, για την επιδραστικότητα που είχε αυτό το μήνυμα στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης υπέρ του πρώην συνεργάτη του Δημάρχου:
– Σήμερα η απόλυτη των αρτινών, διάκειται φιλικά απέναντι στην υποψηφιότητα του Χριστόφορου Σιαφάκα, επειδή θεωρεί ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση τον αδίκησε, τον υποβάθμισε και λοιδώρησε, οπότε υπάρχει κυριολεκτικά κίνημα… υποστήριξης προς τον αδικηθέντα.
Δεν το καταγράφουμε για να κάνουμε κριτική στον Δήμαρχο… Άλλωστε ω γέγονε, γέγονε, το ποτάμι πίσω δεν γυρνά, αλλά είναι σημαντικό να έχουμε κάποια συμπεράσματα: α) το FB και τα social media είναι πλέον, ο τόπος της άσκησης πολιτικού διαλόγου. β) στην επιλογή των προσώπων, υπερισχύει περισσότερο ο συναισθηματισμός, παρά η αριθμητική απογραφή και το έργο…
Λέει ο κάθε Δήμαρχος: μα εγώ έκανα έργο, έπεσαν εκατομμύρια, άλλαξα την πόλη… Ναι, απαντάει ο πολίτης, αλλά εγώ σου κανα like και καρδούλα κι εσύ δεν μου έβαλες emoji στο facebook…!!! Πως να τα διαχειριστεί κάποιος αλήθεια όλα αυτά;
Από τους συνδικαλιστές που αξίζουν…
Ο φίλος Θεοφάνης (Φάνης δηλαδή) Λάϊος, είναι πρόεδρος στο Σωματείο Εργαζομένων Δ.Ε.Υ.Α. Άρτας και μάλιστα είναι ιδιαίτερα αγωνιστικός απ’ότι διαβάζουμε στην σχετική ανακοίνωση. Ο Φάνης είναι από τα παιδιά, που μεγάλωσε μέσα στην ΔΕΥΑΑ, όταν του έκαναν συμβάσεις, γιατί ήταν από τους λίγους που ως εργάτης και όχι μέσα σε κάποιο γραφείο, δούλευε σκληρά και αποδοτικά. Νομιμοποιήθηκε μετά από δικαστικές αποφάσεις, έπειτα από μακροχρόνιους αγώνες για να μπορέσει να βρει το δίκιο του και σήμερα τον παρακολουθώ ότι έχει γίνει ένας συγκροτημένος, σοβαρός και χαμηλών τόνων συνδικαλιστής. Παρόλα αυτά, είναι πάντοτε εργαζόμενος της πρώτης γραμμής, μαζί με τα συνεργεία δουλεύει σοβαρά και με αίσθημα ευθύνης. Είναι από τους συνδικαλιστές, που έφαγαν την δουλειά με το κουτάλι και μπορούν σήμερα για τον λόγο αυτόν να έχουν μια πιο δυνατή και σοβαρή φωνή.