ΑΠΟΨΗ – press

ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΑΘΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ

-Στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων, εκδικάζεται σήμερα η υπόθεση του 29χρονου , ο οποίος κατηγορείται για το αδίκημα της διενέργειας γενετήσιων πράξεων κατ΄ εξακολούθηση σε βάρος του τετράχρονου αγοριού στο Αγρίνιο. Έξω από το Στρατοδικείο Ιωαννίνων, έχουν συγκεντρωθεί συγγενείς του 4χρονου αγοριού που ζητούν δικαίωση….
Tι δικαίωση ρε παιδιά. Μήπως θέλει κρέμασμα για παραδειγματισμό. Κανείς δεν θα μιλήσει κανείς δεν θα στεναχωρηθεί για αυτά τα τομάρια. Θα καλυτερεύσει και η κοινωνία. Θα γιατρευτούν πολλές πληγές.
-Ηράκλειο: Και δεύτερη δικογραφία σε βάρος του λυράρη – Φόβοι και για άλλα ανήλικα θύματα. Ακόμη μία δικογραφία, μετά την καταγγελία της μητέρας ενός ανήλικου κοριτσιού, είχε σχηματιστεί πριν από αρκετούς μήνες από την Αστυνομία σε βάρος του 66χρονου λυράρη, ο οποίος σήμερα αναμένεται να οδηγηθεί ενώπιον του εισαγγελέα με βαρύτατες κατηγορίες μετά την αποκάλυψη ότι φέρεται να ασελγούσε και να εξέδιδε ένα ανήλικο αγόρι στο Ηράκλειο.
ΟΧΙ πέστε μου με το χέρι στην καρδιά αυτό το τσογλάνι και ο γιατρός που και αυτός κατηγορείται τι θέλει να πάθει στην φυλακή. Να τον ξεκωλ…οι άλλοι κρατούμενοι. Θα μου πεις θα το κάνουν γιατί δεν θα μπορούν για πάντα να τον κρύβουν σε πτέρυγες φυλακών με άλλους βιαστές. Αλλά και να τον τελειώσουν γενικά. Δεν είναι απαραίτητες τέτοιες υπάρξεις. Άλλοι θα πουν πως μιλάς έτσι. Αυτό πέρασε από το μυαλό μου αυτό γράφω.

Κυβερνητική «ασπίδα» προστασίας στα παιδιά: Όλο το σχέδιο για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης και της ενίσχυσης των δομών .
Το εθνικό σχέδιο, που έχει εκπονηθεί από την προεδρία της κυβέρνησης και τη Γενική Γραμματεία Συντονισμού, σε συνεργασία με 12 συναρμόδια υπουργεία, με 11 οριζόντιες πολιτικές και 80 επιμέρους δράσεις, για την προστασία των ανηλίκων
Η αποτρόπαια υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης και εκµετάλλευσης της 12χρονης µαθήτριας στον Κολωνό φέρνει για ακόµα µία φορά στην επιφάνεια ένα αθέατο, αλλά υπαρκτό πρόβληµα, που αποτελεί τραύµα για την ελληνική κοινωνία.
Οι αριθµοί τροµάζουν και προκαλούν µεγάλο προβληµατισµό, καθώς σύµφωνα µε στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. οι υποθέσεις που αφορούν σε καταγγελίες κάποιου είδους σεξουαλικής προσέγγισης ή κακοποίησης ανηλίκων αγγίζουν τις 1.119 στην πενταετία 2017-2022 και αντίστοιχα τις 1.044 σε ό,τι αφορά υποθέσεις παιδικής πορνογραφίας.

Ένα ακόµη σοκαριστικό στοιχείο είναι πως 9 στους 10 θύτες προέρχονται από το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον των ανήλικων θυµάτων, δηλαδή άτοµα τα οποία εµπιστεύεται το παιδί ή εξαρτάται από αυτά, γεγονός που πολλές φορές οδηγεί στη «σιωπή των θυµάτων», ενώ καθιστά αναγκαία την αναπροσαρµογή του θεσµικού πλαισίου στην κατεύθυνση της µετατροπής των διαδικασιών σε περισσότερο φιλικές για το ίδιο το παιδί- θύµα. (www.parapolitika.gr )
ΒΙΑΣΜΟΣ ΑΝΗΛΙΚΟΥ: ΞΕΠΕΡΝΙΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ;
Δύσκολη η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα και όχι αναμενόμενη. Ασχέτως με ό,τι μπορεί να υποθέτουμε, να φανταζόμαστε ή να ακούμε τις τελευταίες ημέρες στα δελτία ειδήσεων ή να διαβάζουμε στα σαιτ, το τραύμα της παιδικής κακοποίησης δεν έχει προδιαγεγραμμένη πορεία. Ένα κορίτσι που αναφέρεται ότι βιαζόταν κατ’ εξακολούθηση, πιθανότατα με τη συγκατάθεση της μητέρας του, γίνεται ξαφνικά το θέμα της ημέρας. Με τηλεοπτικά συνεργεία κάτω από το σπίτι της, με καταθέσεις στην Αστυνομία, με απομάκρυνση από το οικογενειακό της περιβάλλον (όποιο κι αν είναι αυτό) και με μια προσωρινή μέχρι νεωτέρας διαμονή στο Νοσοκομείο Παίδων, όπου διαμένουν τα θύματα τέτοιων υποθέσεων, μέχρι να αποφασιστεί από τον Εισαγγελέα Ανηλίκων ποιος θα αναλάβει τη φροντίδα τους.
Αυτά είναι τα στοιχεία που ξέρουμε. Εκείνα που όμως δεν γνωρίζουμε είναι εξίσου σημαντικά και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την έκβαση ή τη γιατρειά του τραύματος:
• Πόσο βαθύ είναι το τραύμα στην ψυχή του παιδιού;
• Ποιες ήταν οι συνθήκες της ζωής που είχε στην οικογένειά του;
• Πώς έχει νοηματοδοτήσει μέσα στην ψυχή του τόσο τα οικεία πρόσωπα όσο και το τραυματικό γεγονός;
«Διότι σίγουρα τα γεγονότα είναι βαριά, αλλά το πόσο βαρύ είναι το τραύμα του και το αποτύπωμά του στη ψυχοσωματική ενότητα του παιδιού μπορεί να μας το δείξει μόνο το παιδί μέσα από τα όσα θα μας πει, αλλά και τα όσα θα μας δείξει η συμπεριφορά και το παιχνίδι του. Χρειάζεται να δοθεί χρόνος, κάποιες φορές μήνες ή χρόνια, για να μας δείξει και για να μπορούμε κι εμείς να δούμε και να νοηματοδοτήσουμε αυτά που μας δείχνει το παιδί. Συνεπώς, καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η διεργασία χρειάζεται να γίνει σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο», αναφέρει ο κ. Ξυλούρης. «Είναι σημαντικό να μην αλλάζει αυτό το περιβάλλον και να δοθεί χρόνος, ώστε το παιδί να προσαρμοστεί, να νιώσει ασφάλεια, να εμπιστευτεί και να μπορέσει να ωφεληθεί από αυτή τη σταθερή φροντίδα. Είναι σημαντικό να υπάρχει μια ασφαλής ρουτίνα, η φοίτηση στο σχολείο, η επαφή με ομάδες συνομηλίκων και όλα όσα συνθέτουν μια κανονικότητα για ένα παιδί της ηλικίας του» (www.ow.gr)
Με το χέρι στην καρδιά λέω για τα παιδιά αυτά το φταίξιμο δεν είναι δικό τους. Το σπίτι ανύπαρκτο η κοινωνία το ίδιο οι καλοί φίλοι πουθενά το σχολείο ΄΄τι έχουμε σήμερα΄΄. Με το χέρι στην καρδιά λέω ότι παντού το ίδιο συμβαίνει. Κοιτάξτε στην Αμερική και φρίξτε. Εκεί μακελειό από μικρά παιδιά. Σκοτωμοί καθημερινά. Εκεί έχουν και όπλα για να ΄΄γιάνουν΄΄ τις πληγές τους. Στην Ευρώπη τα ίδια. Παντού οι ανώμαλοι βρίσκουν το έδαφος που θέλουν και καλύπτουν την πράξη τους. Αν όμως η κοινωνία βρει λύσεις και οι νόμοι γίνουν αυστηροί τότε μπορεί να μαζευτεί το πράμα. Αν πραγματικά νοιώσουν ότι θα μπουν 10 χρόνια συνεχόμενα φυλακή τότε πιστεύω θα μαζευτούν. Αλλιώς ας πάρουν οι γονείς τον νόμο στα χέρια τους. Ήδη καταστράφηκε η ψυχή τους.

ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ