ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ…θέσεις για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, το ΚΥΝΗΓΙ, την ΦΥΣΗ: Γράφει ο Κώστας Λύτρας
Στο χωριό θα κυλήσει το εκλογικό πρωινό όπως μία συνηθισμένη ημέρα. Πού είναι εκείνοι οι κομματικοί φανατισμοί που χώριζαν τους οπαδούς – συγγνώμη, τους ψηφοφόρους ήθελα να γράψω.
Ήρεμα πράγματα, μέχρι ύπνου, αυτές οι εκλογές. Ενώ στα παλιά χρόνια υπήρχαν τα σφαιρίδια. Και ο ψηφοφόρος άκουγε και το «ευχαριστώ» εκείνου που ψήφισε, αφού καθόταν δίπλα στην κάλπη και έβλεπε και άκουγε! Όμορφα πράγματα για μια χώρα που ακόμα – έπειτα από τόσα χρόνια – δεν έχει καταφέρει να γίνει κράτος. Παλιά, βέβαια, οι κάτοικοι μικρών χωριών πήγαιναν και ψήφιζαν στο κεφαλοχώρι της περιοχής. Αν όμως δεν ήσαν αρεστοί στον υποψήφιο, οι άνθρωποι του – οι κομματικοί φίλοι που λέμε σήμερα – με τους γκράδες τους γύριζαν πάλι πίσω!
Αυτά ωστόσο αποτελούν ζοφερό παρελθόν. Εξάλλου σήμερα η πίτα είναι χωρισμένη. Και αν ξεφύγει κανένα κομμάτι,, δεν χάθηκε ο κόσμος. Την επόμενη φορά φροντίζουν και το ενώνουν και όλοι ευχαριστημένοι, μέχρι συγκίνησης, ανακοινώνουν την περιφανή νίκη τους.
Στις παλιές πόλεις-κράτη της Ελλάδας, η Δημοκρατία είχε άλλες δομές λειτουργίας. Ειδικότερα στην Αθήνα, ο κάθε πολίτης της, έστω και μία φορά στη ζωή του, θα αναλάμβανε κάποιο δημόσιο αξίωμα και έπειτα από έξι μήνες ή ένα χρόνο έφευγε και έδινε τη θέση του στον επόμενο και ούτω καθεξής. Και όποιος τολμούσε και διασπάθιζε δημόσιο χρήμα, δικαζόταν ή έφευγε στην εξορία. Αλλά οι δικοί μας νομοθέτες διαφορετικά ερμήνευσαν τη Δημοκρατία και φτάσαμε στο σημερινό χάλι, που οι κλέφτες λαμβάνουν αξιώματα και οι τίμιοι ζουν στο περιθώριο!
Για το λόγο αυτό θέλουν όλοι τους οι αρχηγοί των κομμάτων την λίστα, για να ελέγχουν το κοπάδι, μην τολμήσει κανένα πρόβατο και αρχίζει να σκέφτεται ελεύθερα. Ίσως για το λόγο αυτό, πριν από λίγα χρόνια, φίλος μου με «έπιασε» σε κάποια εκδήλωση που ανταμώσαμε και μου ψιθύρισε. «Θα σου πω ένα μυστικό: για να προοδεύσεις πρέπει να είσαι με κάποιο μεγάλο κόμμα, αν είσαι έξω από κόμματα, είσαι χαμένος, κανείς δεν θα σε λογαριάζει!» Και είχε δίκιο. Όσοι τολμούν και βρίσκονται «απ’ έξω», δεν γνωρίζουν προκοπή στη ζωή τους. Σαν και του λόγου μου, δηλαδή.
Αποφάσισα να ασχοληθώ νωρίς με το θέμα των εθνικών εκλογών, σκεπτόμενος όχι μόνο ως προβληματισμένος πολίτης αλλά και ως κυνηγός, διότι, το κυνήγι για καθέναν από εμάς δεν είναι απλή διασκέδαση, είναι τρόπος ζωής.
Και αυτή την επιλογή μας ζητήσαμε κατ’ επανάληψη να τη σεβαστεί η επίσημη πολιτεία μέσα από ξεκάθαρες θέσεις και υποβολή δίκαιων αιτημάτων. Δυστυχώς, οι κυνηγετικές θέσεις σπανίως λαμβάνονται υπόψη από τους πολιτικούς. Κι αυτό είναι τραγελαφικό, όταν αρκετοί από τους εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο δηλώνουν ανεπιφύλακτα «κυνηγοί» ή φιλικά προσκείμενοι στο κυνήγι, μη χάνοντας καμία εκδήλωσή μας, όπου και φλερτάρουν με το φωτογραφικό φακό αλλά και τα μικρόφωνα και με χαμόγελο μοιράζουν ευχές, υποσχέσεις και …στήριξη.
«Λόγια του αέρα», όπως αποδεικνύεται τις περισσότερες φορές όταν δηλώνουν απόντες, σε στιγμές δύσκολες που διακυβεύονται σοβαρά ζητήματα για το κυνήγι. Αρκετοί από αυτούς θα εμφανιστούν σύντομα, όχι μόνο για να δηλώσουν την παρουσία και τη «συμπαράστασή» τους, αλλά και για να διεκδικήσουν τα περιζήτητα «ψηφαλάκια» από εκείνους που λησμονούν.
Αυτή είναι η προσωπική μου θέση. Ξεκάθαρη και ελπίζω όχι δυσνόητη…
Έχουμε γεμίσει από τόσες εγκάρδιες υποσχέσεις που αυτοπαγιδευτήκαμε κι εμείς, νιώθοντας πως κάποιοι από τους υποψήφιους πολιτικούς «φίλους» θα βοηθούσαν με τον τρόπο τους για να δούμε καλύτερες κυνηγετικές μέρες. Αμ δε!
ΥΣ. Θα ήθελα αν μπορούν βέβαια όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές της Άρτας να πάρουν θέση για την απαράδεκτη ψήφιση της ΚΥΑ που έγινε μια ημέρα πριν κλείσει η βουλή για την προεκλογική περίοδο , από τον αναπληρωτή Υπουργό κ Πέτσα (Για την υποχρεωτική στείρωση όλων των σκύλων συντροφιάς, αποστολή DNA κ.λ.π) γνωρίζουν κάτι ή…..Ευχαριστώ.
