ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ…θέσεις για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, το ΚΥΝΗΓΙ, την ΦΥΣΗ: Γράφει ο Κώστας Λύτρας
«Ας γινόμουν εγώ υπουργός για μια μέρα και θα έβλεπες τι θα έκανα»,είναι μία συνηθισμένη φράση στο στόμα του Έλληνα. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Εγώ υπουργός οικονομικών δε θα ήθελα να ήμουν ούτε για ένα λεπτό. Βέβαια, ούτε υπουργός, περιβάλλοντος είμαι και ούτε πρόκειται να γίνω ποτέ. Όμως, έχω την ελπίδα ότι αυτά που θα γράψω στη συνέχεια, υπάρχει περίπτωση να πέσουν στα χέρια κάποιου αρμόδιου και να συγκρατήσει μερικά από αυτά για το καλό του περιβάλλοντος και του κυνηγίου.
Θα μου πείτε «τώρα τι λες, εδώ καίγεται όλη η Ελλάδα εσένα θα ακούσουν» η Ελλάδα φίλε καίγεται κάθε χρόνο, και όταν υπάρχει «συμφέρον» θα καίγεται. «Ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά» τα έχουμε γράψει παλαιότερα να μην επαναλαμβανόμαστε. Βέβαια τον τελευταίο καιρό όλοι ασχολούνται με το ποιος θα κατέβει στις εκλογές τον Οκτώβριο, ποιοι δεν θα κατέβουν, ποιος θα είναι πρόεδρος στο «κόμμα» και…. Βούτυρο στο ψωμί για τα ΜΜΕ.
– Λοιπόν, αν ήμουν υπουργός περιβάλλοντος, θα τολμούσα να πάρω ορισμένα μέτρα τα οποία δεν απαιτούν κονδύλια, ούτε θεσμικές αλλαγές, όμως είμαι σίγουρος ότι θα έφερναν αποτελέσματα στο θήραμα και στο περιβάλλον.
Πρώτα από όλα, βλέποντας την ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου εξαιτίας της εγκατάλειψης και της αστυφιλίας, θα προσπαθούσα να ξαναζωντανέψω τα απέραντα θαμνοτόπια της πατρίδας μου που έχουν λογκώσει και έχουν γίνει άχρηστα για την άγρια πανίδα. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί ως εξής.
* Δασικοί συνεταιρισμοί με την επίβλεψη των Δασαρχείων θα άνοιγαν ζώνες στο πουρνάρι οριζόντια, παράλληλα με τις χωροσταθμικές, ώστε να μην προκαλείται διάβρωση. Όλη αυτή η βιομάζα που θα συλλέγονταν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βιοκαύσιμο και η παραγωγή του θα μπορούσε να αυτοχρηματοδοτεί το παραπάνω μέτρο. Η ενέργεια αυτή θα πετύχαινε με τη μία τρεις στόχους.
α) θα πρόσφερε ενισχυμένη πυρασφάλεια, με τις ζώνες αυτές
β) θα εξασφάλιζε στην άγρια πανίδα τα πολύτιμα διάκενα που θα ήταν πλούσια σε επιθυμητή ποώδη βλάστηση
γ) τα λογκωμένα κυνηγοτόπια θα γίνονταν προσβάσιμα στους κυνηγούς, μειώνοντας ταυτόχρονα το συνωστισμό και την κυνηγετική πίεση στα κλασικά κυνηγοτόπια.
* Παράλληλα κάνοντας χρήση των δυνατοτήτων που δίνει η σύμβαση της Βέρνης, θα εξέδιδα υπουργική απόφαση για τον έλεγχο των αρπάγων. Υπάρχει υπερπληθυσμός αλεπούς και κουναβιού.
* Θα έκλεινα τις προβληματικές κρατικές ελεγχόμενες περιοχές και θα οργάνωνα τα κρατικά εκτροφεία ώστε να παράγουν ποιοτικά θηραματικά είδη με στόχο τις ορθολογικές απελευθερώσεις. Το κόστος θα ήτανε μηδενικό γιατί οι ελεγχόμενες τραβάνε χρήματα και δεν παράγουν ποιοτικά θηράματα δεν χρειάζονται χρήματα παρά μόνο σφιχτή εποπτεία και τεχνική καθοδήγηση.
* «Αν ήμουν υπουργός για μια μέρα», θα επέτρεπα το κυνήγι του ζαρκαδιού επιλεκτικά, μετά την πληρωμή ειδικού τέλους. Επομένως, και πρόσθετα έσοδα θα εξασφάλιζα για το κράτος και τους κυνηγούς θα τους ευχαριστούσα ενώ τον πληθυσμό του ζαρκαδιού θα τον διατηρούσα εύρωστο μέσω της κυνηγετικής διαχείρισης, όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
* Αφού λοιπόν θα πρόσφερα στον Έλληνα κυνηγό εναλλακτικά θηράματα, απεγκλωβίζοντάς τον από το μονόδρομο του αποδημητικού πτερωτού θηράματος θα είχα και απαιτήσεις από αυτόν. Απαιτήσεις σε ό,τι αφορά στη συμμετοχή του στη διαδικασία της διαχείρισης, αλλά και στο σεβασμό στην προσπάθειά μου να αναβαθμίσω το ελληνικό κυνήγι. Για το λόγο αυτό, θα τον επιμόρφωνα με υποχρεωτικά σεμινάρια που θα τον καθιστούσαν κοινωνό και φορέα των προσδοκιών της θηραματικής μου πολιτικής.
* Με όλα τα παραπάνω θα είχα κλείσει τη διαρροή συναλλάγματος εξαιτίας του κυνηγετικού τουρισμού των Ελλήνων προς τις γειτονικές βαλκανικές χώρες και θα ρύθμιζα απλά και γρήγορα μία σειρά από άλλες καθοριστικές λεπτομέρειες που για χρόνια τις ζητούν οι κυνηγοί όπως: επανασχεδιασμό των ζωνών διάβασης, συμμετοχή των κυνηγετικών οργανώσεων στους φορείς διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών, προσανατολισμό του αναδασμού ώστε να ευνοείται το θήραμα των πεδινών περιοχών, τροποποίηση των καταστατικών των κυνηγετικών οργανώσεων και φυσικά ενδυνάμωση της ομοσπονδιακής θηροφυλακής.
Όλα τα παραπάνω είναι απλά εφικτά και δεν απαιτούν κονδύλια από το κράτος για να υλοποιηθούν, χρειάζονται μόνο πολιτική βούληση, την οποία μέχρι τώρα δεν φαίνεται να τη διαθέτει καμία κυβέρνηση η οποία άσκησε διοίκηση κατά τη νεότερη ιστορία της πολύπαθης αυτής χώρας.