Στην προεκλογική του εκστρατεία ο νικητής των εκλογών και επόμενος Δήμαρχος Αρταίων Χριστόφορος Σιαφάκας, δήλωσε χαρακτηριστικά «θέλουμε την Άρτα πόλη προορισμό και όχι πέρασμα».
Μια «δήλωση» η οποία σε μεγάλο βαθμό έδωσε το έναυσμα προκειμένου να οριοθετηθεί ο στόχος της νέας δημοτικής αρχής για την τουριστική ας μην την πούμε ανάπτυξη, αλλά τουλάχιστον αναβάθμιση της Άρτας και της ευρύτερης περιοχής.
Για λόγους «τοποσήμου», η συζήτηση αναφορικά με τον τουρισμό της Άρτας αναπτύχθηκε γύρω από τον φάκελλο ΞΕΝΙΑ και την ξενοδοχειακή του χρήση, ενώ η πραγματικότητα εδώ και μερικά χρόνια έχει αναδείξει ως το αυθεντικό «τοπόσημο» και σήμα κατατεθέν της Άρτας, το ιστορικό της Γεφύρι.
Αυτό που έχουν κάνει οι επιχειρηματίες της ευρύτερης περιοχής είναι εκπληκτικό: κάθε Σαββατοκύριακο, εκατοντάδες επισκέπτες επιλέγουν το μνημείο όχι μόνο για να το επισκεπτούν, αλλά για να το κάνουν αφετηρία εξορμήσεων στα άλλα μνημεία της Άρτας.
Παρατηρούμε σε όλα αυτά ένα μεγάλο πρόβλημα στην στάση και στάθμευση των οχημάτων, ιδίως των τουριστικών λεωφορείων, που αναγκάζονται να σταθμεύσουν στον χώρο μπροστά από το ΕΚΑΒ, παραπλεύρως της Εθνικής οδού…
Όμως στην ίδια περιοχή υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα πάρκινγκ που διαθέτει η Άρτα, δίπλα ακριβώς από τις αποθήκες της πάλαι ποτέ ΕΑΣΑΦ και με απευθείας πρόσβαση στο ιστορικό γεφύρι της Άρτας.
Για ποιόν λόγο δεν επιλέγεται ο συγκεκριμένος χώρος και είμαστε μάρτυρες μιας μόνιμης κατάστασης ταλαιπωρίας οδηγών και τουριστών: επειδή ο χώρος του parking είναι κατειλλημένος από οικονομικούς μετανάστες, ανέστιους Ρομά κλπ, οι οποίοι έχουν οριοθετήσει το συγκεκριμένο μέρος, ως αποκλειστικού ελέγχου τους.
Δεν αναφέρομαι σε πράξεις εξουσίασης, απλώς είναι ένα σημείο, όπου ελεύθερα συναντιώνται, συζητούν, κατοικούν πολλοί από αυτούς, ασκούν τα λατρευτικά τους καθήκοντα, κάνουν τις συναλλαγές τους. Τίποτε κακό εν πρώτοις…
Ο χώρος του Γεφυριού άλλωστε ήταν είναι και θα είναι ιδανικό σημείο για τους εκάστοτε εργάτες γης, καθώς εκεί διασταυρώνονται οι δρόμοι για τον κάμπο και τα ημιορεινά. Εκεί μαζεύονταν οι παππούδες μας που έρχονταν από τα ορεινά για να δουλέψουν εργάτες στις συγκομιδές, την δεκαετία του 90 οι Αλβανοί μετανάστες και εδώ και μια δεκαετία οι μετανάστες από τα Ισλαμικά κράτη της Ανατολής.
Σίγουρο είναι πάντως ότι όταν ο Δήμος Αρταίων έφτιαχνε αυτό το πάρκινγκ, δεν είχε προνοήσει ότι θα είχε αυτήν την σκοπιμότητα.
Τώρα βέβαια θα πει κάποιος ότι μπορεί η Αστυνομία να τους διώξει, να καθαρίσει τον τόπο και να επαναφέρει το πάρκινγκ, ως χώρο στάθμευσης και ανάδειξης του Γεφυριού της Άρτας και της τουριστικής μας αναβάθμισης.
Εδώ όμως υπάρχει μια σύγκρουση συμφερόντων: πολλοί θεωρούν ότι οι μετανάστες υποβαθμίζουν τον τουρισμό μας, υπάρχουν όμως πολλοί περισσότεροι, κυρίως καλλιεργητές γης, αγρότες, εισοδηματίες και επιχειρήσεις μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, οι οποίοι έχουν την αντίθετη άποψη.
Οι μετανάστες δεν είναι απλώς φθηνά εργατικά χέρια (ή για την ακρίβεια έχουν πάψει να είναι φθηνά), αλλά είναι και τα μοναδικά εργατικά χέρια στην περιοχή μας. Αν ενοχληθούν, υπάρχει περίπτωση να σηκωθούν και να φύγουν και να μείνει η αγροτική παραγωγή της Άρτας στα αζήτητα ή μάλλον στα …αμάζευτα, καθώς δεν υπάρχει εναλλακτικό ανθρώπινο δυναμικό, προκειμένου να εργαστεί για να τα συλλέξει…
Τι λοιπόν μπορεί να γίνει σε μια τέτοια περίπτωση; Ποιός θα μπορέσει να ζυγίσει τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα μιας ιστορικής απόφασης;
Ας μην κοροϊδευόμαστε… Κανένας δεν θα προχωρήσει σε κάποιο απονενοημένο διάβημα κατά της τοπικής μας οικονομίας. Και αυτό επειδή οι οικονομικοί μετανάστες του 2023, δεν είναι μονήρεις, ακοινώνητοι και χωρίς δυνατότητα να αντιδράσουν…
Είναι όλοι δικτυωμένοι στα social media, έχουν επαφές με όλους τους οικονομικούς μετανάστες της Ευρώπης και μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να γνωρίζουν που έχει δημιουργηθεί πρόβλημα, αλλά και να μπλοκάρουν ολόκληρες περιοχές από εργατικό προσωπικό.
Θυμόμαστε την πορεία που είχαν κάνει, περίπου διακόσια άτομα, στην Εισαγγελία της Άρτας (βλ. φωτό) για να διαδηλώσουν διαμαρτυρόμενοι για το θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα Αφγανού εργάτη, που κυκλοφορούσε πεζός στην Ε.Ο. Άρτας – Φιλιππιάδας.
Είναι ουσιαστικά ένα «σωματείο» που δεν μπορεί κανείς να τα βάλει μαζί του αβρόχοις ποσί.
Αυτό το «σωματείο» λοιπόν, πρέπει να γίνει ο συνομιλητής του Δήμου. Πρέπει να συνενοηθεί μαζί του και να διαπραγματευτεί την επαναφορά του parking αυτού, αλλά και της ευρύτερης περιοχής του Γεφυριού της Άρτας, σε μια ρότα διαφορετική, περισσότερο τουριστική.
Αν είναι δύσκολο ή εύκολο το εγχείρημα, αυτό έχει να κάνει α) με την διάθεση που έχουν για επικοινωνία και συνεργασία οι δυο πλευρές και β) με το τι είναι διατεθειμένος ο Δήμος να δώσει ως αντάλλαγμα, αναγνωρίζοντας την σημασία των ανθρώπων αυτών για την οικονομική δραστηριότητα της περιοχής. Και χρειάζεται ψύχραιμη συζήτηση και όχι κορώνες κάθε είδους…
Γιατί σίγουρο είναι το εξής: αυτοί οι άνθρωποι κάπου θα πρέπει να πάνε. Πρέπει έστω και άτυπα να αναγνωριστεί η παρουσία τους, άσχετο αν είναι νόμιμα ή παράνομα στην περιοχή μας (αυτό είναι άλλη παράμετρος). Οι άνθρωποι δεν είναι ala cart εργαλεία, να τους χρησιμοποιούμε όποτε πρέπει και μετά να τους κρύβουμε.
Από την άλλη και το Γεφύρι μας, πρέπει να αναδειχθεί όπως πρέπει! Τουριστική ανάπτυξη θέλει αρχοντιά, οργάνωση, καθαριότητα και κυρίως αίσθημα ασφάλειας, χωρίς αστερίσκους.
Καλείται λοιπόν ο Δήμος Αρταίων, να βρει όλες εκείνες τις συναινέσεις, σε μετανάστες και υπηρεσίες, αλλά και στις πολλές φορές αψείς τοπικές κοινωνίες, για να κάνει το επόμενο βήμα. Είναι μια διαδικασία δύσκολη, απαιτητική και χρειάζεται χειρουργική ακρίβεια για να έχει επιτυχία.
