Άπαπαπα… Ακόμη δεν έφυγε ο Νοέμβρης και αρχίζουμε να νιώθουμε στο πετσί μας έντονο τον χειμώνα που έρχεται… Και δεν μιλάμε μόνο για τα κρύα, αλλά για τις πολιτικές περιπέτειες.
Μεσούσης μιας αναστάτωσης των επαγγελματιών για το φορολογικό νομοσχέδιο, που φορολογεί ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή, με τον εμπορικό κόσμο να βλέπει ότι η black Friday, περισσότερο Μεγάλη Παρασκευή θύμιζε για τα ταμεία των καταστημάτων και για τα πορτοφόλια του κόσμου, μοιάζουν πραγματικά τα Χριστούγεννα να έρχονται λιγότερο εορταστικά από ποτέ στην Άρτα…
Να πούμε ότι μια σειρά από δεδομένα για την περιοχή, τα οποία απασχόλησαν την επικαιρότητα, τα προηγούμενα τρία- τέσσερα χρόνια, μοιάζουν να ανατρέπονται… Στο πρωτοσέλιδο της ΑΠΟΨΗΣ συμπυκνωμένη η πραγματικότητα της περιοχής…
Ένα έργο ορόσημο, της εποχή που κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ήθελε στο χωριό του πρωθυπουργού να γίνει ένα έργο υποδομής, φαίνεται – όπως δείχνουν τα πράγματα, αν δεν είναι μια ακόμη παράταση- να λύνεται η σύμβασή του, ήτοι να σταματάει…
Ένα έργο που αρχικά κοστολογήθηκε στα 3,6 εκ., στην συνέχεια έπαιρνε παρατάσεις και νέα χρήματα, αλλά επί της ουσίας, ένα έργο που περιμένουμε πως και πως να γίνει… Θυμόμαστε τις ανακοινώσεις Στύλιου και τα χρήματα που είχε εξασφαλίσει από τον τότε υπουργό Καραμανλή, το κοντινό 2021…
Ένα είναι σίγουρο, ότι αυτό ειδικά το έργο, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα τελειώσει… Η περιοχή μας άλλωστε έχει συνηθίσει από γεφύρια της Άρτας. Το θέμα είναι όμως ότι όταν σκάει τέτοια απόφαση στον αέρα, σε πιάνει και μια ανησυχία και λες όπως η Άννα Μαρία Λογοθέτη στο twitter: τι έγινε ρε παιδιά;
Από την άλλη έχουμε την γέφυρα της Άρτας, που ο Καχριμάνης ανοιχτά και απροφύλακτα ανακοίνωσε ως ετοιμόρροπη, την γέφυρα των Κεραματών, για την οποία χαρήκαμε την προηγούμενη εβδομάδα ότι θα πάει άκλαφτη, ότι η σύνδεση Φιλιππιάδας – Πρέβεζας, που αποτελεί αναπτυξιακή υποδομή και για το νομό μας, θα μείνει χωρίς να εκτελεστεί, το Τμήμα Μουσικών Σπουδών και η Πανεπιστημιούπολη Άρτας αποδυναμώνεται και λέμε: τι διάολο μας έμεινε;
Να πάμε τουλάχιστον να φτιάξουμε το γεφυράκι στο Παραλίμνιο, το οποίο όπως θα έλεγε και ο Χρόνης Μίσιος: καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς.
Κάναμε κάτι κακό εδώ στην περιοχή και μας εκδικούνται με αυτόν τον τρόπο; Δεν έχουμε εμείς δικαίωμα στο όνειρο; Και το καλό είναι ότι είμαστε και σε περίοδο εκλογικής χρονιάς. Δεν έχουν στεγνώσει τα μελάνια από την αναφορά των έργων αυτών στην ατζέντα των υποψηφίων βουλευτών και συνδυασμών, είναι φρέσκο ψάρι και σπαρταράει…
Από την άλλη έρχονται νέα μαντάτα, τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν οι δημότες και οι νέες δημοτικές αρχές να πάρουν το «πολιτικό βάρος»… Οι οφειλές από την διαχείριση των απορριμμάτων, φθάνουν σε υπέρογκα ποσά και μάλλον θα αρχίσουμε στο τέλος να ψάχνουμε στις τσέπες μας για κανά υπόλοιπο, προκειμένου να ανταποκριθούμε… Ας σκεφτεί κανείς π.χ. ότι ο Δήμος Αρταίων έχει ένα μπιλιετάκι της τάξης του 1,5 εκατ. και ας αναλογιστεί πόσοι κάτοικοι είμαστε στην Άρτα, που θα κληθούμε να τα προσθέσουμε στον ορυμαγδό των υπολοίπων υποχρεώσεών μας…
Έχουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ που «ανασυστήνεται» και αντιλαμβανόμαστε ότι ισχύει τελικά αυτό: αν δεν έχεις αντιπολίτευση με αυτοπεποίθηση και ισχυρή παρουσία, τότε θα τα έχουμε και αυτά τα προβλήματα…
Ας μην ολιγοψυχούμε όμως: υπάρχει χρόνος και καλή διάθεση όλα αυτά τα θέματα να τεθούν επί τάπητος και να επανασχεδιάσουμε με ποιον τρόπο θα πρέπει να κινηθούμε ως κοινωνία, τοπική και περιφερειακή, προκειμένου να επαναπροσδιορίσουμε την στάση μας, σε αυτό το ξαφνικά εναλλασσόμενο περιβάλλον.
