Το γλυπτό του σιντριβανίου της πλατείας επανατοποθετήθηκε και αυτό θα μπορούσε να είναι η καλή είδηση της ημέρας.
Από κει και πέρα ο νερατζοπόλεμος στα κοινωνικά δίκτυα, καλά κρατεί, αποδεικνύοντας ότι οι μαχητές του πληκτρολογίου μπορούν και επιβιώνουν απέναντι σε όλες τις δύσκολες εποχές: οι περισσότεροι από αυτούς είχαν συστρατευτεί στην αποδόμηση του προηγούμενου Δημάρχου, ο καθένας από άλλη αφετηρία.
Τώρα προσπαθούν να επιβιώσουν στο στερέωμα λιθοβολώντας ο ένας τον άλλο…
Την ανοχή ζήτησε ο Χριστόφορος Σιαφάκας, αναφορικά με την επικοινωνία της νέας Δημοτικής Αρχής, επισημαίνοντας ότι το μεγάλο λάθος με την κοπή των νεραντζιών είχε να κάνει με το γεγονός ότι δεν ενημέρωσε νωρίτερα τους δημότες.
Επειδή λοιπόν, κάηκε στο κουρκούτι, φυσάει και το γιαούρτι, που λένε στο χωριό μου (έκφραση που οι περισσότεροι δεν την ξέρουν γιατί είναι σχεδόν όλοι παλιοί αρτινοί), με αποτέλεσμα να ενημερώσει και για το αυτονόητο, όπως το καθιερωμένο κούρεμα του γερό Πλατάνου της γέφυρας της Άρτας.
Αγαπητέ Χριστόφορε, δεν υπάρχει έλλειμα ενημέρωσης, απλώς ο καθένας σε τούτον εδώ τον τόπο, θέλει να λέει το μακρύ του και το κοντό του (ούτε του γράφοντος εξαιρουμένου). Μάθε να ζεις με αυτό, γιατί ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι πλήρως ικανοποιημένος.
Οι νεραντζιές στο Μονοπλιό ήταν μια υπόθεση που από την εποχή του Βάγια, δημιουργούσαν τα προβλήματά τους στις επιχειρήσεις της εστίασης. Παλιά ήταν τα καφενεδάκια, μετά έγιναν «πολυεργαλεία», ήθελαν και τον χώρο τους, τις τέντες τους, τις ομπρέλες τους.
Αν δεν ήταν παχύς ο ίσκιος δεν καθόταν ο άλλος να πιει καφέ, ιδίως τις εποχές, του Χρηματιστηρίου, όπου είχαν φυτρώσει τόσα γραφεία γύρω από την πλατεία και το νεράντζι έκοβε το σήμα από το κινητό, όταν φώναζαν «πούλα, πούλα»…
Οι νεραντζιές αργότερα μειώθηκαν, όπως και στην κεντρική πλατεία επί Οικονομίδη, έφυγαν πολλά δέντρα (λόγω ασθένειας) και στην θέση τους αναπτύχθηκαν τα ευδοκιμούντα σε κάθε κλίμα και δημοτική αρχή, τραπεζοκαθίσματα…
Τώρα ας μην είμαστε και υποκριτές: είναι να γίνει ένα έργο, που πολλοί στήριξαν την πολιτική τους υστεροφημία και άλλοι την επιβίωση του εμπορικού κόσμου. Και να κόπηκαν οι νεραντζιές, το πολύ πολύ να αντικατασταθούν με άλλα έργα…
Εδώ δεν έχουμε δημοτική αρχή του Χάρη Δούκα, να ζητήσουμε να μεταφερθούν οι νεραντζιές, σε άλλο μέρος, όπου να ζήσουν ανάμεσα σε άλλες ελεύθερες νεραντζιές…
Εδώ κάθε μέρα τα πριόνια κόβουν δεκάδες πορτοκαλιές, λεμονιές και μανταρινιές, που «προσκύνησαν» από τον μαύρο αλευρώδη. Αν είναι οικολογική η ευαισθησία, τώρα εθελοτυφλούμε σε μια πραγματικότητα, που θέλει τους αγρότες να εκτιμάνε ότι το ξύλο για την γάστρα, θα πιάσει πιο πολύ από τον καρπό.
Αν κάποιοι ανατριχιάζουν με όλα αυτά να τους πληροφορήσω ότι η διατροφή μας, ερείδεται σε αυτήν την πραγματικότητα, την βίαιη: για να φας φέτα, πρέπει να πάρεις το γάλα από κάποια κατσικάκια, τα οποία μόλις γεννηθούν ο βοσκός θα τα πνίξει, γιατί δεν αξίζει το κόστος να μεγαλώσουν. Για να φορέσεις τα ακριβά δερμάτινα παπούτσια σου, θα πρέπει να σκοτωθεί μια αγελάδα…
Για να πας διακοπές στο Μέτσοβο και να απολαύσεις μια σπεσιαλιτέ δίπλα στο τζάκι, αδελφέ κάποια νερατζιά θα πρέπει να κοπεί, οι κορμοί των δέντρων και τα ξύλα δεν υπάρχει ακόμη τρόπος να τα μαζέψεις, χωρίς να τα κόψεις…
Οι υπερευαίσθητοι λοιπόν, αν θέλουν να κάνουν και στην Άρτα «woke ατζέντα», να κάνουν για όλα, όχι για τις παλιονερατζιές της δεκαετίας του 80. Είπαμε τοπόσημα, αλλά εδώ το ξεχειλώσαμε το πράγμα!
Από κει και πέρα, κάνουμε σήμερα ένα διάλλειμα αναφορικά με την μεγάλη πληγή του οικιστικού ιστού της πόλης μας, η οποία ονομάζεται ΒΑΛΑΩΡΑ. Και αυτό όχι επειδή δεν θέλουμε να σας κουράσουμε, αλλά για να μην το κάψουμε το θέμα περαιτέρω…
Να σημειώσουμε και το εξής: είχαμε κάποιες αντιδράσεις στο προηγούμενο πρωτοσέλιδο, αναφορικά με το άρθρο του Βασίλη Μαγκούτη για τις θερμοκοιτίδες επιχειρηματικότητας. Οι αντιδράσεις είναι θετικές και έγκεινται στο ερώτημα αν υπάρχει κάποιος σχεδιασμός ή προγραμματισμός του Επιμελητηρίου για μια τέτοια δράση, η οποία έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον και θα δώσει και λύσεις σε επιχειρήσεις, που θέλουν να πειραματιστούν χωρίς το μεγάλο κόστος της συντήρησης, αλλά και να δικτυωθούν μεταξύ τους.
Να κλείσουμε και με τις εξελίξεις στον τομέα του Δικαστικού χάρτη, καθώς ο Δικηγορικός Σύλλογος Άρτας κάθεται σε αναμένα κάρβουνα, στο ενδεχόμενο να φύγουν από την αρμοδιότητα του Πρωτοδικείου Άρτας, η περιοχή του παλαιού Δήμου Φιλιππιάδας και του Μενιδίου. Η διοικητική περιφέρεια του Πρωτοδικείου υπάρχει κίνδυνος να περιοριστεί στα όρια της Π.Ε. Άρτας, κάτι για το οποίο διαφωνούν και οι δικηγόροι, αλλά και ο κόσμος της Φιλιππιάδας, που από συστάσεως κράτους είναι οικονομικά και δικαστικά συνδεδεμένος με την Άρτα. Μάλιστα πληροφορούμαστε ότι τόσο ο δήμαρχος Ζηρού κ. Ζυγούρης, όσο και ο πρόεδρος του ΔΣ Άρτας κ. Νικολάου, πρόκειται να παρασταθούν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε τυχόν τέτοιο ενδεχόμενο.
