Πρόκειται για μια συνολική ασχήμια και εστία κινδύνου πρόκλησης όχι μόνο ζημιών διερχόμενων οχημάτων αλλά και σοβαρών ανθρώπινων ατυχημάτων….
Ο λόγος για τις οδούς, μέσα στον ιστό της πόλης, του «περιφερειακού» μη εξαιρουμένου, που αν και λιγότεροι, εξ’ αιτίας των αναλογικά περισσότερων πεζόδρομων, δεν είναι καλύτερα συντηρημένοι… Πράγματι, η εν πολλοίς κακή ποιότητα του οδοστρώματος, οι πολλές λακούβες, τα πρόχειρα μπαλώματα-καλύμματα που καλύπτουν ,κάποιες από αυτές, οι εναπομείνασες «τσιμεντένιες ραφές» από παλαιότερα έργα οργανισμών κοινής ωφέλειας και εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, καθώς και οι πολλές άλλες κακοτεχνίες, όχι μόνο καθιστούν τους δρόμους «δύσκολο-διάβατους», αλλά και επικίνδυνους. Πραγματικά μιλάμε για ένα άσχημο σκηνικό, όπου οξύνεται το μεγάλο πρόβλημα του κυκλοφοριακού, επιτείνεται η ταλαιπωρία οδηγών και τροχοφόρων και εν τέλει επαυξάνεται ο κίνδυνος πρόκλησης ατυχημάτων. Και σε όλα αυτά να προσθέσουμε και τις λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές βλάβες των διερχόμενων οχημάτων. όσο και των δικύκλων, που το προβληματικό οδόστρωμα σε συνθήκες βροχής ειδικότερα για τα τελευταία αυξάνει κατακόρυφα την πτώση τους, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τους οδηγούς και συν-επιβαίνοντες.
***
Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω την απαρίθμηση των προβληματικών Αρτινών δρόμων, που οι κακοτεχνίες, όχι μόνο υφίστανται και με τον χρόνο επιδεινώνονται, αλλά και βαίνουν αυξανόμενες. Όλως ενδεικτικά επισημαίνω τις λακούβες, τα σαμαράκια και τα πρόχειρα μπαλώματα στις: διασταυρώσεις των οδών: «Μαξίμου Γραικού-Καμηλών», «Μαξίμου Γραικού-Φλέμινγκ», «από φανάρια (στη διασταύρωση) των οδών «Σπ Σπύρου-.Κομμένου» μέχρι το γήπεδο». Όπως επίσης τις κακοτεχνίες στα τμήματα του «περιφερειακού» προς την ιστορική Γέφυρα: «από το φανάρι, στο ύψος του «ευζώνου», μέχρι την είσοδο στην τσιμεντένια γέφυρα». Αλλά και σε εκείνα του «περιφερειακού» προς Άρτα: «από φανάρια στη διασταύρωση των οδών «Άρτας-Κορωνησίας» και: «Ιωαννίνων-Άρτας» μέχρι την αρχή της τσιμεντένιας γέφυρας», «Ευζώνου μέχρι το Δημαρχείο», καθώς και «από το ύψος του γηπέδου τένις, μέχρι τη διασταύρωση της οδού προς Διώνη», «από το φανάρι στο ύψος περιοχής των ρομά, μέχρι τα φανάρια Αστυνομίας κ.ά
***
Ωστόσο, στις ημέρες αργιών, που κυκλοφορία των οχημάτων είναι πολύ μεγαλύτερη, οι κακοτεχνίες των δρόμων αναγκαστικά επιβραδύνουν την κίνηση των οχημάτων προκαλώντας τα γνωστά μποτιλιαρίσματα Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς οι αρμόδιες τοπικές και περιφερειακές αρχές, με προεξάρχουσα τη δημοτική, πρέπει, παρεμβαίνοντας, να επιλύσουν το ταχύτερο το καλούμενο «οδικό πρόβλημα» της πόλης. Καθότι παραμένον άλυτο, πέρα από την γενικότερη ασχήμια που φέρει, την ταλαιπωρία των εποχούμενων δημοτών που προκαλεί και τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος που ενέχει, είναι φυσικό να επενεργεί αρνητικά και στην επισκεψιμότητα της πόλης, κυρίως σε ώρες κυκλοφοριακής αιχμής, οπότε γίνεται έχουμε κυκλοφοριακό κομφούζιο.. Ειδικότερα οι προαναφερόμενες κακοτεχνίες του οδικού δικτύου και η ως εκ τούτου αργή κίνηση των διερχόμενων οχημάτων, για παράδειγμα. στα φανάρια στη Γέφυρα (σ. σ, από Άρτα, στροφή αριστερά προς «Κωστακιούς-Ανέζα – Λιμένα Σαλαώρας», ή στροφή δεξιά προς «Νεοχώρι-Κεραμάτες». Αντίθετα προς Άρτα από «Φιλιππιάδα- Φιλοθέη» και «Βλαχέρνα-Γραμμενίτσα», με στροφή δεξιά για «Κωστακιούς-Ανέζα-Κορωνησία», ή με στροφή αριστερά προς Νεοχώρι-Κεραμάτες» ή ευθεία για την Άρτα), τα οχήματα εγκλωβίζονται στις λωρίδες στροφής, με επακόλουθο, τις ατέλειωτες ουρές. Από το άλλο μέρος, αλίμονο αν, ό μοι γένοιτο, εξ’ αιτίας της περιγραφείσας κατάστασης των δρόμων, συμβεί θανατηφόρο ατύχημα ή αυτό έχει σοβαρά τραυματικά επακόλουθα. Γιατί τότε είναι που ο αρμοδίως υπεύθυνος τοπικός φορέας, υπέχει την λεγόμενη αστική ευθύνη για το συμβάν. Και τότε είναι που διεκδικείται χρηματική αποζημίωση-μάλιστα γενναία- υπέρ του παθόντος, η οποία θα επιβαρύνει την υπεύθυνη αρχή, δηλαδή τον δημότη.
***
Μπορεί οι άγιες ημέρες της Μ. Εβδομάδας να πέρασαν, όμως η ασέβεια κάποιων προς όσα αυτές συμβολίζουν έμεινε χαραγμένη στη σκέψη των ευσεβών χριστιανών με τα γράμματα της ντροπής.. Μιλάω για περιστατικά που ταράζουν συνειδήσεις, προκαλούν το κοινό ορθόδοξο θρησκευτικό αίσθημα της συντριπτικής πλειονότητας των Αρτινών πολιτών και δεν περιποιούν καμία τιμή για την ιστορική Άρτα. Εντάξει το Πάσχα, και ειδικότερα οι μεγαλοβδομαδιάτικες ημέρες που προηγούνται , προ πολλού είναι στον αστερισμό του καταναλωτισμού με τους πιστούς να είναι μακράν του θρησκευτικού τελετουργικού των ημερών, ακόμη από Μ. Πέμπτη μέχρι και Μ. Σαββάτο, όταν οι ψαλμοί και η ανάγνωση των ιερών Ευαγγελίων στις εκκλησίες ξαναζωντανεύουν το θείο Πάθος. Αλλά, για μερικούς, ούτε ο στοιχειώδης σεβασμός… Ούτε ένα μικρό διάλειμμα για τους θαμώνες των καφετεριών και των φαγάδικων της «Σκουφά» καθ’ όν χρόνο περνούν οι Επιτάφιοι; της Μ. Παρασκευής, Καμία ψυχική επαφή ανάμεσα στον αισθητό μικρόκοσμό τους και σε εκείνον των υποτιθέμενων ορθόδοξων θρησκευτικών τους πεοιθήσεων.. Αντίθετα, ακόμη και στο πέρασμα της κηδείας του θεανθρώπου, τους είδαμε να μένουν καθισμένοι, συνεχίζοντας το κους-κους, απολαμβάνοντας τα ποτά τους, είτε τρώγοντας τον… γαστριμαργικό πιττόγυρο(σ. σ, με σουβλάκι ή γύρο).
***
.Και εδώ αναρωτιέται κανείς! Αλήθεια πόσο πιο εξοργιστικό μπορεί να υπάρξει κάτι άλλο από τη θέα του περιστατικού που εξελίσσονταν σε κεντρικό εστιατόριο της «Σκουφά» όπου, καθ’ όν χρόνο διέρχονταν ο Επιτάφιος του Αγίου Δημητρίου με την προπορευόμενη φιλαρμονική του Σκουφά να παιανίζει το συγκλονιστικό « Αι γενεαί πάσαι ύμνον την Ταφή σου…», η μοναχική κυρία, καθισμένη… συνελήφθη να τρώει με βουλιμία την «πίττα – γύρο»(από όλα) και με κάθε μπουκιά να πινει την κόκα-κόλα της; Και όταν τελείωσε το φαγητό της, ούτε που να ρίξει το βλέμμα της στον διερχόμενο Επιτάφιο αλλά αφού ανάβει το τσιγάρο της να καταπιάνεται με την οθόνη του κινητού της και να μένει κολλημένη σχεδόν μέχρι που περατώθηκε η περιφορά των Επιταφίων; Αλλά και το άλλο; Όταν στα γειτονικά τραπέζια οι ευτυχείς νεαροί γονείς, που συνέτρωγαν με τα ανήλικα τέκνα τους, τα… αυστηρά νηστήσιμα εδέσματα που είχαν παραγγείλει όχι μόνο δεν σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους αλλά και ούτε που έδωσαν σημασία στα ακούσματα των μελωδικών ψαλμών της Μ. Παρασκευής από τους ψάλτες που συνόδευαν τον προποπρευόμενο «Σταυρό του μαρτυρίου» και τον αντίστοιχο Επιτάφιο. Ιδού το… καλό παράδειγμα των σημερινών γονιών προς τα παιδιά τους, που κατά τα άλλα θα διαμορφώσουν τον ελληνό-χριστιανικό χαρακτήρα τους ώστε η ελληνική κοινωνία να συνεχίσει να είναι θρησκευόμενη..
***
Ωστόσο το κακό δεν περιορίστηκε εδώ… Αντίθετα το είδαμε να συμβαίνει με διαφορετικές παραλλαγές, όπως για παράδειγμα την Μ. Πέμπτη, κατά την «Σταύρωση», την ανάγνωση των 12 Ευαγγελίων αλλά και τις μεταμεσονύχτιες ώρες, όταν σε ορισμένα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος η μουσική έπαιζε γνωστά «καψουροτράγουδα» σε πείσμα του πατροπαράδοτου συμβολικού πένθους της ημέρας. Ή όταν το Μ. Σαββάτο βράδυ, λίγο προτού βγει η Ανάσταση, στο προαύλιο του μητροπολιτικού ναού Αγίου Δημητρίου όπου οι ιεράρχες και ψαλτάδες, μετά από λίγο θα έψελναν το «Χριστός Ανέστη», τα απλωμένα τραπεζο-καθίσματα των παρακείμενων καφετεριών. ελάχιστο διαθέσιμο κενό χώρο άφηναν για τους συγκεντρωμένους πιστούς.
***
Και εδώ είναι που όλα τα πιο πάνω αποκαρδιωτικά φαινόμενα, με έκαναν να γυρίσω πολλές δεκα-ετίες πίσω, τότε που παιδάκι του δημοτικού άκουγα από τον Άμβωνα της Αγία Σοφιάς τον αείμνηστο ιεροκήρυκα Σκανδάλη να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα με την φράση: «φρίξον ήλιε και στέναξον γη.» Και να που σήμερα με κάνουν να την επαναλάβω και να συνταχθώ ασμένως με όλους εκείνους, τους πολλούς Αρτινούς δημότες, που ζητούν από τους αρμοδίους ιθύνοντες, επί τέλους, τουλάχιστον το διήμερο της Μ.Πέμπτης και Μ. Παρασκευής τα μεγάφωνα των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος σε ένδειξη πένθους να σιγούν. Ενώ το δίωρο περίπου της περιφοράς των Επιταφίων της Μ . Παρασκευής τουλάχιστον εκείνα παρά την οδό Σκουφά να παραμένουν κλειστά. Εξ’ άλλου στην Κύπρο, το τελευταίο συμβαίνει και τις δύο ημέρες των Παθών.
Ο Αποψ(η)νός Εκηβόλος