Με πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και με συνδιοργανωτή το Δήμο Πειραιά, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 01-06-2024 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά πανελλήνιο συνέδριο με θέμα «ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ».
Στο συνέδριο αυτό προσκλήθηκαν και οι μαρτυρικοί Δήμοι Διστόμου, Καλαβρύτων και Βιάννου, όχι όμως και η μαρτυρική κοινότητα Κομμένου, γεγονός που ανάγκασε το Δικηγορικό Σύλλογο Άρτας να διαμαρτυρηθεί εγγράφως, τόσο στους διοργανωτές, όσο και στο «δίκτυο μαρτυρικών πόλεων και χωριών περιόδου 1940-1945». Βεβαίως, το θέμα του συνεδρίου ήταν αυτές καθεαυτές οι γερμανικές αποζημιώσεις και όχι η απότιση φόρου τιμής στα «Ελληνικά Ολοκαυτώματα», πλην όμως, κατά αντικειμενική κρίση, έπρεπε να γίνει ονομαστική πρόσκληση και στο Δήμο Νικ. Σκουφά, στον οποίο υπάγεται διοικητικά το Κομμένο.
Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν το Δικηγορικό Σύλλογο Άρτας να παραστεί, διά του Προέδρου του Μιχάλη Νικολάου, στο εν λόγω συνέδριο, ώστε να γίνει η δέουσα παρέμβαση, που πράγματι έλαβε χώρα, ώστε οι συνδιοργανωτές να αναφερθούν και στο μαρτυρικό Κομμένο με τα 317 θύματα. Μάλιστα, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων (ο και πρόεδρος του δικτύου μαρτυρικών πόλεων και χωριών) χαρακτήρισε ως πλέον φρικτό το έγκλημα που διαπράχθηκε στο Κομμένο από ό,τι στα Καλάβρυτα. Πρέπει μάλιστα εδώ να αναφερθεί ότι μεταξύ των εισηγητών ήταν και ο τ. Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος, σε συνομιλία του με τον Πρόεδρο του Δ.Σ. Άρτας, επιβεβαίωσε το γεγονός ότι στις ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης παραβρίσκεται ο εκάστοτε ανώτατος πολιτειακός παράγων και ότι ο ίδιος έχει επισκεφτεί δις το Κομμένο.
Επί της ουσίας τώρα, τα συμπεράσματα ήταν τα εξής, τα οποία ενδιαφέρουν και τη δική μας περιοχή, δεδομένου ότι έχουν εγερθεί στο Πρωτοδικείο Άρτας τρεις αγωγές με 1.000 περίπου ενάγοντες (σύμφωνα με τα στοιχεία που μας παραχώρησε ο χειριζόμενος αυτές, εδώ δικηγόρος κ. Γ. Αθανασούλας):
- Η μοναδική απόφαση που, μέχρι στιγμής, έχει δικαιώσει τους επιζώντες, καθώς και τους κληρονόμους τους, είναι του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που κατέστη αμετάκλητη με απόφαση του Αρείου Πάγου.
- Μεταγενέστερα όμως, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είχε διαφορετική άποψη, και έκρινε ότι το γερμανικό δημόσιο απολαμβάνει του προνομίου της «ετεροδικίας», πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να εναχθεί στα ελληνικά δικαστήρια, με συνέπεια να απορριφθούν οι υπόλοιπες αγωγές των άλλων μαρτυρικών πόλεων και χωριών.
- Ως προς την απόφαση της Λιβαδειάς έγινε προσπάθεια να εκτελεστεί αυτή σε περιουσιακά στοιχεία του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα και ως τέτοιο βρέθηκε το γνωστό γερμανικό Ινστιτούτο «ΓΚΑΙΤΕ», πλην όμως δεν δόθηκε τότε (2001) η απαιτούμενη άδεια από τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Έτσι, με πρωτοβουλία του αείμνηστου δικηγόρου, τ. Νομάρχου Βοιωτίας και Ευρωβουλευτή Γιάννη Σταμούλη, έγινε προσπάθεια για κατάσχεση τέτοιων περιουσιακών στοιχείων στην Ιταλία, αλλά και πάλι εκεί η υπόθεση ακόμα εκκρεμεί, λόγω των υποβληθεισών ενστάσεων από τη γερμανική πολιτεία.
- Το όλο ζήτημα δεν έχει ακόμη λήξει, και έτσι οι χειριζόμενοι τις υποθέσεις αυτές, με τη σύμπραξη μάλιστα Γερμανών Δικηγόρων (!), προσπαθούν με κάθε νόμιμο τρόπο για τη δικαίωση των θυμάτων, κάνοντας ακόμη λόγο για προσφυγή στο Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά και να στραφούν και κατά του Ελληνικού Δημοσίου, για την προαναφερθείσα άρνησή του.
Τέλος, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Άρτας υπενθυμίζει το γεγονός ότι οι τότε επικεφαλής του κινήματος για τις γερμανικές αποζημιώσεις αείμνηστοι Μανώλης Γλέζος και Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης ήταν αντίθετοι με την κατάσχεση του Ινστιτούτου «ΓΚΑΙΤΕ», γιατί πρόκειται περί ιδρύματος που προάγει τον πολιτισμό και τις σχέσεις των δύο χωρών και έτσι δεν θα ήταν σύμφωνο με τις αρχές των θυμάτων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος να γίνει μια τέτοια ενέργεια. Μάλιστα, η θέση αυτή των δυο ανδρών ενδυνάμωσε ακόμη περισσότερο το κίνημα για την αποκατάσταση των γερμανικών θηριωδιών και σ’ αυτή ακόμα τη Γερμανία, διότι κατεδείχθη, όχι μόνο το δίκαιο, αλλά και το ήθος όλων των αγωνιζομένων για τον σκοπό αυτόν, με συνέπεια την διογκούμενη συμπαράσταση.
