Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΪΝΤΑΣΗΣ
Τα θέματα της διαχείρισης του νερού, είναι πραγματικά ένα ενδιαφέρον ζήτημα, που αρεσκόμαστε να συζητούμε… Αναφερόμαστε στα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν τα χωριά μας, κατά τους θερινούς μήνες, καθώς δεν έχουν νεράκι να κάνουν μπάνιο και βέβαια μέμφονται την Αυτοδιοίκηση, για τις ελλείψεις και τις παραλείψεις στην πρόβλεψη…
Αν δεν επιθυμεί κάποιος να προκαλέσει το ενδιαφέρον του συνομιλητή του, χρησιμοποιώντας τις λαϊκιστικές ευχάριστες κορώνες και να συνδυάσει την χρήση του νερού με τα άλλα ποικίλα θέματα όπως π.χ. η κλιματική αλλαγή, ο καύσωνας ή η λανθασμένη διαχείριση εκ μέρους της Αυτοδιοίκησης, μπορεί να επισημάνει και μερικά άλλα σημαντικά θέματα:
α) η αλλαγή του τρόπου χρήσης του νερού. Σαν παιδί που παραθέριζα επί μακρώ στην Πράμαντα, μπορώ να γνωρίζω ότι σχεδόν κάθε χρόνο υπήρξε λειψυδρία που ερειδόταν στα μικρά αποθέματα, σε σχέση με την μεγάλη κατανάλωση του νερού. Ήταν σύνηθες να δημιουργείται πρόβλημα, όταν σε ένα χωριό των 400-500 κατοίκων, συγκεντρώνονταν περίπου 5000 επισκέπτες κάθε καλοκαίρι.
Παρόλα αυτά στις δεκαετίες του 70, του 80 και λίγο του 90, πολλές κατοικίες δεν είχαν τουαλέτες ή μπάνια, με αποτέλεσμα η υγιεινή να λαμβάνει χώρα επί της υπαίθρου. Να σημειώσω ότι ακόμη κι εμείς που σαν παιδιά παραθερίζαμε σε σπίτι με τουαλέτα και μπανιέρα, το μπάνιο μας το λαμβάναμε… στην αυλή, μέσα στην σκάφη, που πλένονται τα ρούχα. Εν ολίγοις οι παλιοί ήταν οικονόμοι στο νερό, γεγονός που σήμερα σε οδηγεί σε συγκρίσεις ότι κατά μέσο όρο ο Έλληνας κάνει δυο φορές ντους την ημέρα, για να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις αντιλήψεις της καθαριότητας.
β) Βλέπουμε ότι έχουν δημιουργηθεί υποδομές, που δεν αντιστοιχούν στο παραδοσιακό μοντέλο παραθερισμού. Π.χ. οι πισίνες στα ορεινά ξενοδοχεία, έχουν νερό, που ακόμη και η υδρομάστευση Βρυζοκαλάμου, που ποτίζει όλο το Τζουμέρκο θα ζήλευε… Επίσης, παρατηρείται το εξής οξύμωρο, οι επισκέπτες των ορεινών χωριών να …πλένουν τα αυτοκίνητά τους (από Porshe Cayenne μέχρι Zastava) στα χωριά τους θεωρώντας ότι το νερό είναι …τσάμπα!
Από το 1990, που παρακολουθώ την επικαιρότητα, το ζήτημα της έλλειψης νερού, είναι μόνιμο και φλέγον σε όλα τα ορεινά (και κατά καιρούς στον κάμπο), σχετιζόμενο και με την αυξημένη ανάγκη για άρδευση και κάλυψη κτηνοτροφικών αναγκών. Έχω παρακολουθήσει τις αψιμαχίες των παλιών Κοινοταρχών για το Βρυζοκάλαμο και το Αγκάθι, που πλέον μοιάζουν γραφικές στην μνήμη μου, μετά τον Καλλικράτη και τις επόμενες συγχωνεύσεις…
Τα σημειώνω όλα αυτά, αφενός για να μην ξεχνάμε, αφετέρου για να μην παρασυρόμαστε από λαϊκισμούς και επάρσεις. Το πρόβλημα δεν είναι αντικείμενο επίλυσης από την Αυτοδιοίκηση, δεν μπαίνει το νερό με το δελτίο… Αν δεν αποκτήσουμε συνείδηση, η κατάσταση όχι μόνο θα υφίσταται, αλλά θα επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο.