Η χθεσινή παρουσίαση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια του Σχεδίου Νόμου «Χάρτης μετάβασης των Ενόπλων Δυνάμεων στη Νέα Εποχή» δεν είναι απλώς ένα τεχνικό πακέτο ρυθμίσεων· είναι μια στρατηγική μετάβαση σε μοντέλο επαγγελματισμού, αξιολόγησης και πραγματικής επιχειρησιακής ετοιμότητας. Κεντρικός άξονας αυτής της μετάβασης είναι η θεσμοθέτηση εθελοντικής στράτευσης γυναικών (12μηνη υπηρεσία για 20–26 ετών, με κίνητρα και σαφή επαγγελματική προοπτική) και η δημιουργία υποδομών εκπαίδευσης που να «μιλούν» τη γλώσσα του σύγχρονου πεδίου: drones, antidrones, ενεργή εφεδρεία, πιστοποιήσιμες δεξιότητες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η πρόταση του βουλευτή Άρτας της ΝΔ Γιώργου Στύλιου—που υιοθετήθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Αρταίων και τον Δήμαρχο Χριστόφορο Σιαφάκα—για μετατροπή του στρατοπέδου «Βερσή» σε κέντρο εκπαίδευσης εθελοντριών γυναικών, παύει να είναι τοπική φιλοδοξία και γίνεται εθνικά χρήσιμη ιδέα. Η δημόσια κατάθεση της πρότασης και το πολιτικό follow-up έχουν καταγραφεί σε τοπικά και περιφερειακά μέσα, ενώ υπάρχει και κοινοβουλευτική παρέμβαση για το καθεστώς λειτουργίας του στρατοπέδου.
Τι αλλάζει με το νέο πλαίσιο και γιατί «κουμπώνει» στην Άρτα
Ο «Χάρτης Μετάβασης» διαχωρίζει βαθμολόγιο-μισθολόγιο, εισάγει πραγματική αξιολόγηση, αναβαθμίζει ακαδημαϊκά τις Σχολές (και των Υπαξιωματικών), επανασχεδιάζει θητεία/εφεδρεία με έμφαση σε ρεαλιστική εκπαίδευση και τεχνολογικές δεξιότητες, και προβλέπει πιλοτική ένταξη 200 εθελοντριών από το 2026 με συγκεκριμένα κίνητρα. Όλα αυτά απαιτούν νέους «κόμβους» εκπαίδευσης που να συνδυάζουν υποδομή, τοπική αποδοχή και προσβασιμότητα.
Η Άρτα διαθέτει ένα στρατόπεδο με ιστορικό αποτύπωμα και έτοιμη κοινωνική νομιμοποίηση για αξιοποίηση, όπως τονίζει ο Γιώργος Στύλιος τόσο σε δημόσιες παρεμβάσεις όσο και σε επίσημη ερώτηση προς το ΥΠΕΘΑ. Το Δημοτικό Συμβούλιο έχει ήδη δηλώσει στήριξη. Στο πολιτικό επίπεδο, αυτό μειώνει το ρίσκο «τοπικών τριβών» που συχνά καθυστερούν αντίστοιχα projects.
Το επιχειρησιακό επιχείρημα: από «στρατόπεδο κληρονομιάς» σε hub δεξιοτήτων
Η σύγχρονη θητεία—και η εθελοντική στράτευση γυναικών ειδικότερα—δεν εκπαιδεύει απλώς στη βολή. Εκπαιδεύει σε μη επανδρωμένα συστήματα, κυβερνοϋποστήριξη, logistics και πιστοποιήσιμες ειδικότητες. Ένα κέντρο στην Άρτα μπορεί να λειτουργήσει ως πιλοτικό hub με τρεις κάθετες:
- Βασική/ειδική εκπαίδευση με modules πιστοποίησης (π.χ. FPV drones, αντι-drone τακτικές).
- Υποστήριξη ενεργού εφεδρείας της Δυτικής Ελλάδας με τακτικές επανακλήσεις.
- Διασύνδεση με τοπικά ιδρύματα/αγορά για τεχνολογίες, υγεία/φροντίδα, διοικητική υποστήριξη (π.χ. βρεφονηπιακές δομές που ήδη προαναγγέλλονται στο πλαίσιο «μέριμνας προσωπικού»).
Με απλά λόγια: το «Βερσή» μπορεί να γίνει η βιτρίνα του νέου μοντέλου εκπαίδευσης—και να αποδείξει ότι οι εξαγγελίες για σύγχρονη θητεία, αξιολόγηση και κίνητρα δεν είναι power-point, αλλά έδαφος, εκπαιδευτές και εξοπλισμός.
Η κοινωνική διάσταση: γυναικεία συμμετοχή με πραγματικό αντίκρισμα
Η εθελοντική στράτευση γυναικών θέλει δύο πράγματα για να πετύχει:
- Αξιοπρέπεια και προοπτική (κίνητρα, μοριοδότηση, επαγγελματικές διαδρομές ΕΠΟΠ/πολιτικό προσωπικό).
- Ασφαλές και λειτουργικό περιβάλλον με κατάλληλες υποδομές.
Το μήνυμα από ΥΠΕΘΑ είναι καθαρό: προβλέπονται κίνητρα και ενσωμάτωση της θητείας σε αναγνωρίσιμες δεξιότητες. Ένα κέντρο όπως το «Βερσή» μπορεί να γίνει πρότυπο για το πώς η συμμετοχή γυναικών ανεβάζει συνολικά τον πήχη επαγγελματισμού.
Πολιτική οικονομία της άμυνας: λιγότεροι τίτλοι, περισσότερη ουσία
Ο «Χάρτης Μετάβασης» χρηματοδοτεί αυξήσεις μέσα από εξορθολογισμό δομών (συγχωνεύσεις στρατοπέδων κ.λπ.), αποσυνδέει βαθμό-μισθό και επιβραβεύει ευθύνη/διοίκηση. Αν η Άρτα φιλοξενήσει πιλοτικό κέντρο, αποκτά ρόλο σε αυτή την εθνική εξοικονόμηση-επένδυση: κάθε ευρώ που «γλιτώνεται» από αδρανείς δομές, επιστρέφει σε μισθολόγια, μέριμνα και εκπαίδευση. Η τοπική κοινωνία βλέπει χειροπιαστό όφελος και όχι μόνο «πινακίδες εγκαινίων».
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας
Οι αντιρρήσεις και η απάντηση πολιτικής ουσίας
Υπάρχουν πολιτικές ενστάσεις για το αν πρέπει το «Βερσή» να γίνει κέντρο κατάταξης/εκπαίδευσης γυναικών, καθώς και γενικότερη κριτική στο σχέδιο νόμου. Η δημόσια συζήτηση είναι θεμιτή. Όμως το ερώτημα για την Άρτα είναι πρακτικό: θέλουμε έναν ζωντανό, χρήσιμο για τη χώρα και την πόλη κόμβο υψηλής εκπαίδευσης ή έναν χώρο που σβήνει; Η πρόταση Στύλιου, με την αυτοδιοικητική στήριξη που ήδη έχει, δίνει συγκεκριμένη απάντηση και βάζει την Άρτα στον χάρτη της νέας αμυντικής αρχιτεκτονικής.
Συμπέρασμα – Μικρή πόλη, μεγάλη πίστα
Η Ελλάδα χρειάζεται κόμβους όπου οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις «πιάνουν τόπο». Η Άρτα έχει υποδομή, κοινωνική αποδοχή και πολιτικό momentum. Η μετατροπή του «Βερσή» σε κέντρο εκπαίδευσης εθελοντριών δεν είναι απλώς «τοπικό αίτημα». Είναι δοκιμή γενεών: αν μπορούμε να φτιάξουμε Ένοπλες Δυνάμεις που αξιολογούν, επιβραβεύουν και εκπαιδεύουν με ρεαλισμό. Η μπάλα, που λένε και στα στρατόπεδα, είναι στο έδαφος. Η Άρτα δείχνει διαδρομή, το ΥΠΕΘΑ ορίζει το πλαίσιο—και ο «Χάρτης Μετάβασης» δίνει την κατεύθυνση.
ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ “Α”: κοινή πρώτη επιλογή, πριν τις εναλλακτικές
Το στρατόπεδο Βερσή στην Άρτα παραμένει στο τοπικό ενδιαφέρον, αφήνοντας ανοιχτό το ερώτημα για το μέλλον του χώρου. Στο νέο τοπίο που διαμορφώνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με τον «Χάρτη Μετάβασης στη Νέα Εποχή», η πρόταση του βουλευτή Άρτας της ΝΔ Γιώργου Στύλιου –την οποία υιοθέτησαν το Δημοτικό Συμβούλιο και ο Δήμαρχος Χριστόφορος Σιαφάκας– δίνει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση: μετατροπή του Βερσή σε κέντρο εκπαίδευσης εθελοντριών γυναικών.
Η πρόταση δεν είναι απλώς συμβολική. Συνδέεται άμεσα με τη θεσμοθέτηση εθελοντικής στράτευσης γυναικών (πιλοτικά από το 2026), με έμφαση στη σύγχρονη εκπαίδευση, τις πιστοποιήσιμες δεξιότητες και την ενεργή εφεδρεία. Η Άρτα, με τον χώρο έτοιμο και την κοινωνική αποδοχή δεδομένη, μπορεί να αποτελέσει την πρώτη και πιο φυσική επιλογή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείονται άλλες ιδέες για την αξιοποίηση του στρατοπέδου. Σημαίνει όμως ότι είναι λογικό να υπάρχει μία κοινή, συντονισμένη πρώτη επιλογή – που να ανταποκρίνεται και στις ανάγκες της χώρας και στα οφέλη της τοπικής κοινωνίας. Αν το εγχείρημα δεν ευδοκιμήσει, τότε θα εξεταστούν εναλλακτικά σενάρια αξιοποίησης.
Η ουσία είναι πως το Βερσή δεν πρέπει να μείνει άλλο ανενεργό. Η Άρτα έχει τη δυνατότητα να το μετατρέψει σε παράδειγμα εθνικής χρησιμότητας και τοπικής ανάπτυξης, με μια επιλογή που ενώνει αντί να διχάζει.