ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΑΧΑΝΑΣ
Ο Δημήτρης Μελικέρτης γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα, είναι γιος του Γιάννη Καλπούζου, που κατάγεται από την Άρτα. Σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν δημιουργική γραφή σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο University of Warwick, στο πλαίσιο του οποίου και δίδαξε το αντικείμενο. Έζησε κάποια χρόνια στο Λονδίνο και επέστρεψε στην Ελλάδα ως Dr. Δημιουργικής Γραφής του Royal Holloway, University of London. Διηγήματα και ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στην Αγγλία και στη Γερμανία, ενώ το 2013 ήταν υποψήφιος στη μικρή λίστα για το λογοτεχνικό βραβείο Cowley στην Αυστραλία.
Το 2017 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη το πρώτο του βιβλίο για παιδιά με τίτλο «Ο Γιγαντοκυνηγός» το οποίο απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Η συγγραφέας Ελένη Πριοβόλου έγραψε τότε ότι «ο Μελικέρτης έχει δεχτεί αναγνωστικές επιδράσεις από τους µοντερνιστές της παιδικής αγγλοσαξονικής λογοτεχνίας – µου θύµισε στιγµές του Ρόαλντ Νταλ. Ο ίδιος όµως προσθέτει τη δική του µαγιά και δηµιουργεί ένα εντελώς προσωπικό στιλ, µε άρτιο γλωσσικό εργαλείο. Πετυχαίνει µια γραφή ώριµη και ευφάνταστη και καταφέρνει να συνδυάσει τον σουρεαλισµό µε τον ρεαλισµό, δοσµένα µε σύµβολα παραµυθιού και, εν τέλει, παραµυθίας».
Αφότου εξέδωσε το εφηβικό μυθιστόρημα «Ουφόψαρα – Στα πέρατα του σύμπαντος», που αγκαλιάστηκε από αναγνώστες σε όλη την Ελλάδα, συνεχίζει να γράφει ιστορίες και μυθιστορήματα όπου πρωταγωνιστούν η φαντασία, το χιούμορ, και το απρόοπτο. Παράλληλα, απολαμβάνει τις επισκέψεις σε βιβλιοπωλεία και σχολεία, μιλώντας για τα βιβλία του και άλλοτε για τα βιβλία που ανοίγουν δρόμους στη δική του σκέψη.
«Η μνήμη επιστρέφει
με λαστιχένια πέδιλα,
λες και κολλούν τα βήματα
στις ίδιες πέτρες.» Β.Βασιλικός
«Στην Ελλάδα η μνήμη δεν γερνάει ούτε ένα δευτερόλεπτο τη χιλιετία» Λώρενς Ντάρελ
Ο συμπατριώτης μας Δημήτρης Μελικέρτης βλέπει , παρατηρεί, ανακρίνει , χτίζει , ξαναχτίζει , φαντάζεται, εφευρίσκει , και επανεφευρίσκει τον κόσμο που τον περιβάλλει. Η φαινομενικά πιο αχαλίνωτη φαντασία στηρίζεται στο έργο του σ΄ ένα συναπάντημα με την Πραγματικότητα , που σ΄ αυτόν είναι η μεγαλύτερη αδελφή της Φαντασίας. Ας αφήσουμε στην άκρη το δίπολο πραγματικότητα και φαντασίας και να εστιάσουμε σε μια άλλη λέξη , την αφήγηση. Για τον Μελικέρτη λοιπόν, έναν σεσημασμένο παραμυθά, δεν γίνεται να κατανοήσουμε τον κόσμο αν δεν τον αφηγηθούμε καλά. Κι όσο πιο καλά τον αφηγηθούμε τόσο καλύτερα θα τον κατανοήσουμε .Εν προκειμένω, το λεπτό και κρίσιμο ζήτημα δεν είναι η μυθοπλασία ως επινόηση , αλλά η μυθοπλασία ως τεχνική , ως ένα εργαλείο που επιστρατεύεται για να εξεικονιστούν και να αποδοθούν τα ίδια γεγονότα…
Ο χωροχρόνος είναι πολυεπίπεδος, με το φαντασιακό να αγγίζει το πραγματικό και αντίστροφα. Οπουδήποτε κι αν μας μεταφέρει ο συγγραφέας, σημασία έχουν οι λεπτομέρειες που μας εισάγουν σε μια ατμόσφαιρα μαγικού ρεαλισμού. Με γνώμονες τη φαντασία, τη μαγεία και το μυστήριο, με τις αισθήσεις ενεργοποιημένες στο έπακρο, θα εστιάσουμε σε μια σπίθα που κολυμπάει μέσα σε μάτια σαν φυλακισμένο ψάρι και θα αντιληφθούμε τον μυθοπλαστικό και παραμυθένιο κόσμο μέσα από την οπτική της ωραίας Ελένης της Τροίας , ή του Γκρέγκορ Σάμσα της «μεταμόρφωσης» του Κάφκα.
Μία εφηβική ιστορία γεμάτη αλληγορίες, μαγεία , στοιχεία παραμυθένια, μυθιστορηματικούς ήρωες. Οι μικροί αναγνώστες δεν έχουν παρά να αφεθούν στον αφηγηματικό κόσμο του αφηγήματος, να ταυτιστούν, να συμπάσχουν, να προβληματιστούν και στο τέλος να μείνουν με γεύσεις, χρώματα και σκέψεις που θα τους συνοδεύσουν για καιρό.
Στο Ιπτάμενο Ξενοδοχείο ,που οι ένοικοι ζούσαν τόσα μυστήρια και θαυμαστά , βασιλεύει η ειρήνη , η φαντασία , η μαγεία και η ομορφιά της ζωής.
Τόσες μυστήριες ιστορίες μέσα σε αυτό το Ιπτάμενο Ξενοδοχείο.
Το ΙΞ και η μαγεία του συμβολίζουν μια εκδοχή της κοινωνίας μας , άλλοτε διαστρεβλωμένη και άλλοτε ιδανική.
Όσοι έμεναν στο Ιπτάμενο Ξενοδοχείο , ακόμη και για μια μονάχα νύχτα , έχαναν μέρος της μνήμης τους .Ξεχνούσαν οτιδήποτε έζησαν απ΄ τη στιγμή που πέρασαν για πρώτη φορά το κατώφλι της εντυπωσιακής του εισόδου ως και τη στιγμή που το διάβηκαν ξανά φεύγοντας .Διατηρούσαν μόνο την ανάμνηση των συναισθημάτων, που τους γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της διαμονής τους.
Οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου είναι : το Ιπτάμενο Ξενοδοχείο με τους 33 ορόφους και τα 3.333 πολύχρωμα αλεξίπτωτα, η Καρδιά του ΙΞ ,που γιάτρευε κάθε είδους πληγές και αρρώστιες , η μαγεία της Χρυσής Λίμνης, η Χαϊδομηχανή, ο Ασίζης με την γλωσσική διαταραχή , που ένιωθε μοναξιά και αναζητούσε σύντροφο από το ζωικό βασίλειο και μεταμορφωνόταν σε άλμπατρος, η Φορτούν που μόλις σιγοτραγουδούσε ένα «ξεχωριστό» σκοπό υπακούαν κάθε λογής άψυχα αντικείμενα ,η μαντάμ Μηλοψύτ ,ο φτωχοδιάβολος μπαρμπέρης Χάτεμ, ο κύριος και η κυρία Φέλιξ και Φελίσια Φλοπ, ιδιοκτήτες του Ιπτάμενου Ξενοδοχείου , ο κοκκινοτρίχης γάτος Κανέλος και η ολόλευκη γάτα Σμάρω , ο πανύψηλος θυρωρός Μάργκα Μόγκιλεβ ,οι καλλίμορφες Θρυαλλίδες ,η Αποθήκη των Ανέμων, οι άνεμοι Γαρμπής και Λίβας , οι ντοπαρισμένες νυχτερίδες, το Δωμάτιο της Ζωής με τα τρία βιβλία, το Κατώφλι της Λησμονιάς, κ.α.
Κάποιος λαθρεπιβάτης ,που θα έμπαινε στο Ιπτάμενο Ξενοδοχείο, δε θα έχανε τη μνήμη, ούτε θα …ξεχνούσε ποτέ…
Το βιβλίο μιλά για την αξία της προσφοράς μέσω της τέχνης αλλά και της προσφοράς γενικότερα . Μιλά επίσης για τη μνήμη και την λήθη , για την ειρήνη και τον πόλεμο , για τον σουρεαλισμό και τον ρεαλισμό ,για τη μαγεία της τέχνης, για τον έρωτα , για την συμφιλίωση με τον εαυτό μας, για την αγάπη για τα ζώα, για τον ατίθασο έρωτα του Κανέλου και της Σμάρως, για τον έρωτα του Ασίζη για τη Φορτούν, για την εξωτερική χάρη και ομορφιά , για την εσωτερική ομορφιά των ανθρώπων, για τα παιδιά που είναι πολύ σκληρά ,για τη μοναξιά και την αποδοχή από τους Άλλους, για τη μαγική ιδιότητα, τη ζεστασιά, την καλοσύνη, την εμπιστοσύνη, το χιούμορ ,το ταλέντο , τα θετικά συναισθήματα , κ.α.
Ο Δημήτρης Μελικέρτης μοιάζει να πορεύεται κρατώντας ένα μαγικό μπλοκάκι όπου σχεδιάζει το αφήγημά του ,ακονίζει τον νου του αναγνώστη , κινητοποιεί τη σκέψη . Σε αυτό το ακόνισμα του νου αποσκοπούν η ιλαρή ατμόσφαιρα, τα πολλά λεκτικά παιχνιδίσματα , οι ευφάνταστοι αστεϊσμοί, τα πολλά φανταστικά στοιχεία στο κείμενο, η παραμυθία και ο μύθος. Στη διαδρομή, τον στοιχειώνουν οι χαρακτήρες που πλάθει και είναι φορτωμένοι με ερωτηματικά, μαγεία, μυστήριο, τύψεις, αδιέξοδα. Οι συνθήκες είναι αντίξοες, μα αυτός προχωράει μέσα στην ομίχλη με γνώμονα ένα όραμα αρμονικής και φιλικής συνύπαρξης. Με το μυαλό του να φλέγεται, προσφέρει αφορμές πυροδότησης φαντασίας, πραγματικότητας ,μαγείας και σκέψης, αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές.
Παρασέρνει τελικά τον κάθε αναγνώστη στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας .
Πρόκειται για ένα βαθιά στοχαστικό, σπαρακτικό, μαγικό, ποιητικό κείμενο, αλληγορικό με συμβολισμούς και πολλές παράλληλες αναγνώσεις, όπου ο ορθός λόγος και η μαγική σκέψη συγκρούονται ασταμάτητα.
Ο αναγνώστης πρέπει να σκεφτεί πέραν από τις λέξεις. Το βιβλίο είναι ένας κωδικοποιημένος χάρτης της γλώσσας με τις λέξεις που αγαπάμε. Διαβάζοντας σε μία πρώτη ανάγνωση, μπορεί να φωτίσει μία όψη των νοημάτων του. Αποκρυπτογραφώντας το, διαφαίνεται ένα δευτερεύον κείμενο εξίσου σπουδαίο στη σύλληψή του, κρύβει έναν θησαυρό που αξίζει να ανακαλυφθεί. Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί μία διέξοδο στον περιχαρακωμένο κόσμο που ζούμε, είναι ένα μικρό ταξίδι της σκέψης, μία ανάσα χωρίς μάσκες, σκοτεινές σκέψεις.
Ένα έξοχο εφηβικό μυθιστόρημα χτισμένο με τα μπερδεμένα, πονεμένα, ανθρώπινα υλικά, θεμελιωμένο, ωστόσο, σε στέρεη γνώση και νηφάλια προσέγγιση της μαγικής και φανταστικής περιπέτειας.
«Η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση και η ποίηση ομιλούσα ζωγραφική »,έλεγε ο Σόλων. Αυτό επιβεβαιώνεται μέσα από τις λιτές και απέριττες ζωγραφιές-εικόνες του ζωγράφου Σπύρου Γούση, που συνοδεύουν το κείμενο .
Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν απ΄ τη ζωή και δεν ανακαλύπτουν τη μαγεία μέσα τους…
Βρες τη μαγεία σου και σκόρπισέ τη στον κόσμο…
Αξίζει να ακολουθήσουμε τον συγγραφέα.
Πρόκειται για Αριστούργημα.
