Άρθρο του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΡΚΑ
Tο νομοσχέδιο για τα εργασιακά αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα στον κόσμο της εργασίας, σε συνέχεια των αντεργατικών και αντικοινωνικών πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ από την επομένη των εκλογών.
Πρόκειται για νομοσχέδιο – έκτρωμα, που πλήττει όλους τους εργαζόμενους, καθώς καταργεί το οκτάωρο και μειώνει τους μισθούς, επιβάλλει τη δεκάωρη εργασία με μείωση αποδοχών, το σπαστό ωράριο στη μερική απασχόληση και τον διπλασιασμό των φθηνών υπερωριών. Καταλύει τις συλλογικές συμβάσεις και διευκολύνει τις απολύσεις, ακυρώνει το δίκαιο της καταγγελίας, αφού γκρεμίζεται το τελευταίο οχυρό της μισθωτής εργασίας, η προστασία από την απόλυση.
Είναι το σχέδιό τους για να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρα φθηνής και ελαστικής εργασίας, χωρίς ρύθμιση, κανόνες, ελεγκτικούς μηχανισμούς και κοινωνικά δικαιώματα. Μία αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη συνταγή, που βρίσκεται σε αντίθεση με τη στροφή στην Ευρώπη και στην Αμερική, εξαιτίας της κρίσης της πανδημίας, σε επεκτατικές πολιτικές στήριξης της πραγματικής οικονομίας, των εργαζομένων, των μισθών και της ζήτησης.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει μόνο τον εαυτό της, όταν λέει ότι το νόμιμο ωράριο χρήζει επιπλέον νομοθετικής κατοχύρωσης, αφού καθορίζεται ήδη από τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας. Το πλήρες νόμιμο ωράριο του εργαζομένου ανέρχεται στις 40 ώρες την εβδομάδα, εδώ και περισσότερα από 100 χρόνια, και δεν επιτρέπεται με ατομική σύμβαση εργασίας να καθορίζεται ανώτερο ωράριο από αυτό.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει μόνο τον εαυτό της, όταν λέει ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας χρειάζεται νομική ρύθμιση, αφού η διευθέτηση του χρόνου εργασίας ισχύει στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, εδώ και δεκαετίες.
Η διαφορά είναι ότι o νόμος (ν.3986/2011) στην Ελλάδα, ακόμα και κατά την περίοδο των μνημονίων, ουδέποτε προέβλεψε τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας με ατομική σύμβαση μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη, αλλά αποκλειστικά με συλλογική συμφωνία, αναγνωρίζοντας την ανισότητα στη διαπραγματευτική ισχύ ανάμεσα στον εργαζόμενο μόνο του και τον εργοδότη. Πρόκειται για παραβίαση των βασικών αρχών του προστατευτικού εργατικού δικαίου.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει μόνο τον εαυτό της, όταν λέει ότι δεν καταργούνται με το νομοσχέδιο οι υπερωρίες, αφού με την αύξηση του πλαφόν των νόμιμων υπερωριών οι επιχειρήσεις θα έχουν στη διάθεσή απεριόριστες φτηνές υπερωρίες.
Η κυβέρνηση αμέσως μετά τις εκλογές του 2019 απελευθέρωσε τις απολύσεις με την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση ετοιμάζει το τελειωτικό χτύπημα στους εργαζόμενους, θεσπίζοντας την εναλλακτική δήθεν λύση της αποζημίωσης, αντί της υποχρεωτικής επαναπρόσληψης, σε περίπτωση παράνομης ή καταχρηστικής απόλυσης.
Το νομοσχέδιο προβλέπει, επίσης, ότι ο εργαζόμενος, χάνει το δικαίωμα στη θέση εργασίας του οριστικά και ο εργοδότης υποχρεούται να καταβάλλει ορισμένους μόνο μισθούς, σε περίπτωσης άκυρης απόλυσης και μόνο αν το επιτρέπει η οικονομική κατάσταση της επιχείρησης.
Σήμερα ο εργαζόμενος σε περίπτωση παράνομης ή καταχρηστικής απόλυσης έχει το δικαίωμα να προσφύγει δικαστικά και να απαιτήσει την επιστροφή του στη δουλειά, υποχρεώνοντας τον εργοδότη να καταβάλλει μισθούς υπερημερίας, συνήθως πολλών ετών.
Το νομοσχέδιο υπονομεύει τον συνδικαλισμό και το δικαίωμα της απεργίας, αφού προβλέπει τον αποκλεισμό των συνδικάτων από την συλλογικές συμβάσεις, αν δεν τηρηθούν γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Ταυτόχρονα, θεσμοθετείται η δουλειά τις Κυριακές για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους σε συγκεκριμένους κλάδους, κάνοντας δωράκι στους μεγάλους ομίλους.
Μόνη απάντηση στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη μπορεί να είναι η αποφασιστική και αγωνιστική διεκδίκηση των εργαζομένων. Τα εργασιακά δικαιώματα αποτελούν το θεμέλιο της δημοκρατίας. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας με μείωση των μισθών και διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Δεν μπορεί να υπάρξει προοπτική ευημερίας χωρίς κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη.
Και αυτός ο αγώνας για να μην περάσει και για να ακυρωθεί αυτό το νομοσχέδιο αφορά την κοινωνική πλειοψηφία, αφορά κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη. Είναι αγώνας όχι μόνο ενάντια σε ένα αντεργατικό και αντικοινωνικό νομοσχέδιο, αλλά αγώνας για δημοκρατία και δικαιοσύνη.
Απαιτείται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα φέρει στο προσκήνιο τις ζωντανές και δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας, τον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας, που θα απαντά στις προκλήσεις της εποχής μας, στη βάση προοδευτικών αξιών, για μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.
*Ο Βασίλης Τσίρκας είναι δικηγόρος, πρώην βουλευτής Άρτας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.
