Δεν αντέχουμε να υπάρξουν και άλλες δολοφονίες γυναικών από τους συντρόφους τους.
Μετά και την πέμπτη γυναικοκτονία το 2021 στη χώρα μας είναι πλέον ολοφάνερο ότι ο δημόσιος διάλογος για την έμφυλη βία αρχίζει να αλλάζει μορφή.
Και ενώ ό όρος «γυναικοκτονία» με τη βοήθεια του παγκόσμιου φεμινιστικού κινήματος αλλά και του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα φαίνεται να αναγνωρίζεται και στο δικό μας «δικαιικό σύστημα» από μόνο του δεν φτάνει..στην αλλαγή της νοοτροπίας της κοινωνίας μας.
Ολοι και όλες,λοιπόν,έχουμε μερίδιο ευθύνης και κυρίως εμείς που έχουμε και «δημόσιο βήμα».
Οφείλουμε να το εκμεταλευτούμε και να γίνουμε εμείς η φωνή των γυναικών,αυτών που δεν έχουν φωνή,που ζουν μέσα σε κακοποιητικές σχέσεις,που πέφτουν θύματα βιασμού και εκβιασμού,που υπομένουν σεξιστικές συμπεριφορές απλά γιατί είναι γυναίκες..
Αλλά και στα αγόρια μας,από τη νηπιακή ηλικία με σωστά μαθήματα διαπαιδαγώγησης οφείλουμε να τους μάθουμε τη «σωστή» συμπεριφορά..
Εχουμε ευθύνη και σήμερα είναι μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ να απαιτήσουμε να λειτουργήσουν,επιτέλους,οι επιτροπές ισότητας στους Δήμους και στις Περιφέρειες.
Να αναλάβουν επιτέλους το ρόλο τους ,αυτόν της ενημέρωσης και της βοήθειας,να αναλάβουν την ευθύνη τους..
Εχουμε λοιπόν ευθύνη και σήμερα είναι είναι μεγαλθτερη ανάγκη από ποτέ να μην υπάρξουν άλλες Γαρυφαλλιές,άλλες Ελένες,άλλες Καρολάιν άλλες γυναίκες της διπλανής μας πόρτας που έφυγαν τόσο νωρίς και άδικα..
Τζένη Ταπραντζή: Όχι άλλες Γαρυφαλλιές
