ΑΡΘΡΟ
Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΡΙΒΑ
Πάλι τα ίδια από την αρχή… Φωτιά εδώ, φωτιά εκεί, φωτιά και παραπέρα. Κρανίου τόπος η Εύβοια, η Βαρυμπόμπη, η Πελοπόννησος όπως παλιά, το Μάτι πριν από λίγα χρόνια. Ο όλεθρος γυμνός μπροστά μας και εμείς οι Νεοέλληνες το χαβά μας. Είχα αποφασίσει, λόγω οικονομικής δυνατότητας, καθότι νεόπλουτος της αεριτζίδικης εποχής Πάγκαλου – αυτός βρε που μας θύμισε πως μαζί τα φάγαμε – να κάνω ταξίδι στο διάστημα, δηλαδή φεγγάρι, αστέρια και σε άλλους πλανήτες, όπως κάνουν διάφοροι συνάδελφοί μου, πέραν του Ατλαντικού, π.χ. σαν τον Μπέζο. Λόγω των γεγονότων στην πατρίδα μας και αντί να ταξιδέψω προς το άγνωστο μέλλον, αποφάσισα να «την κάνω» προς το μακρύ και γνωστό παρελθόν. Την έψαξα, ρώτησα, απευθύνθηκα σε ειδικούς, τον Νέρωνα να συναντήσω. Εμμέσως πλην σαφώς, αν έχεις το χρήμα, όλα γίνονται, μου απάντησαν. Ετοιμάστηκα, έσκασα τους παράδες και να μσε χρονοκάψουλα, βουρ για την αρχαία Ρώμη. Με διαβεβαίωσαν ότι η επικινδυνότητα είναι στο μηδέν. Να μην παραλείψω, όπως με ενημέρωσε ο μάνατζερ του διαστημικού σταθμού ότι, μετά χιλίων κόπων και βασάνων, έκλεισε το ραντεβού με το Νέρωνα, γιατί λέει, εμάς τους Νεοέλληνες μας θεωρεί μαλάκες, τεμπέληδες ωχαδελφιστές και πάνω από όλα η αδελφοδιχόνοια είναι το κύριο συστατικό μας. Μεταξύ μας, στοίχισε λίγο παραπάνω για να λαδώσω τα γρανάζια των παρατρεχάμενων του, τα κατάφερα όμως. Να σας πω ότι χρειάστηκε να περάσω από τους οίκους μόδας του Βερσάτσε, Γκούτσι, Ντιόρ, για την αμφίεση της περίστασης. Γιατί κακά τα ψέματα, η πρώτη εικόνα που βγάζεις είναι η υποθήκη για τη συζήτηση που θα ακολουθήσει. Και ναμαι στο ταξίδι του χωροχρόνου προς το παρελθόν. Είδα μπροστά μου τον εμφύλιο σπαραγμό και τις ανοιχτές πληγές που άφησε. Είδα το έπος του 40, είδα την μικρασιατική καταστροφή, είδα τον ξεριζωμό των γνήσιων Ελλήνων Ποντίων, είδα την γκρίνια, τη διχόνοια και τα αδελφομαχαιρώματα του 1821 μέχρι το 1921. Τα 400 τόσα χρόνια της σκλαβιάς μας από τους Νεότουρκους που μπορεί να μας άλλαξε και το DNA μας. Και την Κερκόπορτα της πόλης του Παλαιολόγου. Τέλος, είδα την αρχαία Ελλάδα μας και τους αρχαίους Έλληνες, είδα τον πολιτισμό μας, είδα τους Παρθενώνες, είδα την παρακαταθήκη που μας άφησαν που δεν μπορούμε να δούμε και να διαχειριστούμε.
Χωρίς να έχω αίσθηση του χρόνου, προσγειωθήκαμε στην αρχαία Ρώμη. Κατά μυστήριο τρόπο, αυτομάτως ενσωματώθηκα με τον τόπο και τον χρόνο εμφανισιακά και νοητικά. Με παρέλαβε μετά την προσγείωση της χρονοκάψουλας μια, καθώς απαιτούσε η περίσταση, τύπου λιμουζίνας άμαξα, με καθαρόαιμα άλογα, μοντέλο του 60 μ.Χ. Την άμαξα συνόδευαν και δύο ιππείς. Προφανώς ήταν για την προσωπική μου ασφάλεια, καθότι ήμουν επίσημος προσκεκλημένος του Νέρωνα. Χαζεύοντας καθ’οδόν μου άρεσε ο χωροταξικός τους πολιτισμός και η αρχαία τους δόμηση. Περνώντας τον Κολοσσαίο φτάσαμε στα μεγαλοπρεπή ανάκτορα του Νέρωνα. Στην πύλη, με περίμενε ειδικός επιτετραμμένος της υποδοχής που με συνόδευσε στα ενδότερα του ανώτατου άρχοντα. Προσφωνώντας με ο επιτετραμμένος στην αίθουσα του θρόνου, άκουσα να γελάει υστερικά ο Νέρων και να λέει «βρε καλώς τον καψοκαλύβα, τον Έλληνα». Άκου καψοκαλύβας; Θύμωσα, του τα είχα και μαζεμένα με τις τόσες φωτιές που μας έχει βάλει διαχρονικά, θα του τα έψελνα με τη χοντρή, ζητώντας εξηγήσεις και ει δυνατόν και αποζημιώσεις. Αλλά αυτός με ένα αφοπλιστικό χαχάνισμα και λόγο, μου έκοψε τη φόρα. «Πρόσεχε» μου είπε, «άκου και μη με διακόπτεις και στο τέλος θα πάρεις το λόγο». Όλος αυτιά τον άκουγα, είχε ευφράδεια λόγου και συνοχής στα λόγια του, παρότι του προσάπτω ότι είναι ψυχολογικά διαταραγμένος. «Εγώ, φίλε μου», ξεκίνησε «είμαι παγκόσμιος πυρομανής και εμπρηστής, έβαζα, βάζω και θα βάζω φωτιές στο διηνεκές. Έκαψα από Αμερική, Αυστραλία, Ασία και Αφρική, Ευρώπη, χώρες, τόπους, βουνά και λαγκάδια. Έκαψα κόσμο και κοσμάκη. Σχεδόν όλοι τους με ανακάλυψαν και μου απαγόρευσαν την είσοδο στις χώρες τους, και μετά λύπης μου αποκατέστησαν σχετικά γρήγορα τις ζημιές και πληγιές τους. Στόχευσαν και στοχεύουν στις αιτίες, με λίγα λόγια, αλλά με πράξεις. Ελαχιστοποίησαν τις πιθανότητες των καταστροφών. Εσείς μωρέ τι κάνατε; Το μόνιμο τροπάριο για ό,τι κακό σας συμβαίνει, να τα ρίχνετε ο ένας στον άλλον. Κάηκε η Πελοπόννησος πριν από χρόνια, έφταιγε ο Καραμανλής, φωτιά στο Μάτι, έφταιγε ο Τσίπρας. Φωτιά τώρα, ο Μητσοτάκης. Πού είναι η πρόληψη, η αποφυγή, η τιμωρία του κάθε Νέρωνα; Για ό,τι σας συμβαίνει, κάποιος άλλος φταίει, εσείς ατομικά και γενικά ποτέ. Άντε πήγαινε από εκεί που ήρθες, που μου ζητάς τα ρέστα. Άντε μη σε κάψω». Με φόβισε, με αποστόμωσε, έβαλα την ουρά στα σκέλια και επιστροφή. Αυτά δεν τα λέω εγώ, ο Νέρωνας τα λέει. Μου είπε και άλλα πολλά, που δεν λέγονται και δεν γράφονται.
