Με χιούμορ και ευαισθησία στις δυσκολίες…
Με ευχαρίστηση πληροφορήθηκα ότι ο καλός φίλος, και πλέον συνταξιούχος δικηγόρος ΧΡΗΣΤΟΣ (Τάκης) ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «…μνήμες…». Δεν μου προκάλεσε καμία έκπληξη, καθώς το περίμενα από τον Χρήστο να διαβεί το Ρουβίκωνα της βιβλιοσυγγραφής, καθώς ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος με το χάρισμα της αφήγησης.
Είναι γνωστό και στις παρέες του, αλλά και στις δημόσιες συζητήσεις ότι ο καλός φίλος έχει το χάρισμα να κρατάει την προσοχή του ακροατή του, καθώς παρουσιάζει όλα τα θιγόμενα θέματα, με την θετική και αισιόδοξη πλευρά και μπορεί και αναδεικνύει ακόμη και στα πλέον σκοτεινά σημεία την δύναμη της αστειότητας.
Το χιούμορ, με όλες του τις εκφάνσεις είναι το δυνατό στοιχείο στον λόγο και την γραφή του Χρήστου Καραβασίλη. Την δύναμη αυτή την χρησιμοποιεί στην ρητορική του (από τα έδρανα του δικαστηρίου, μέχρι τον δημόσιο λόγο τα καφενεία και τα … Social media) και κάνει ιδιαίτερα θελκτικές τις ιστορίες του.
Το βιβλίο του είναι πραγματικά ένας ύμνος ζωής… Από τα δύσκολα χρόνια στο χωριό, τα γράμματα στο σχολείο και βέβαια τους μαστόρους των ορεινών χωριών μας, που έχτισαν και άξιες οικογένειες. Ο ίδιος αναφέρει στον πρόλογό του: «Δεν πρόκειται για βιβλίο… απλά κάποια βιώματα που γεννήθηκαν την δεκαετία του ’60 στο χωριό μου το Γραικικό Άρτας, εκεί όπου βλάστησαν τα παιδικά μου χρόνια, μαζί με εικόνες από την ίδια εποχή, ένοιωσα την ανάγκη να τα αποτυπώσω εδώ, έτσι ως προσωπικό χρέος τιμής και ευγνωμοσύνης στη γη και στους ανθρώπους που με γέννησαν, και συνάμα έκφραση αγάπης στα αδέλφια μου και στους συμμαθητές και φίλους μου της εποχής εκείνης, σε όλους αυτούς που μεγαλώσαμε και πορευτήκαμε μαζί στα δύσκολα και μαγικά εκείνα χρόνια, σ’αυτούς αφιερώνω τα κείμενα που ακολουθούν…. Και ας μου συγχωρήσουν, όσοι τα διαβάσου, που η μνήμη είναι κάπως πυκνοκατοικημένη απ’τη νοσταλγία του παρελθόντος».
Δεν ξέρω αν με αυτό το σημείωμα θα προκαλέσω στον φίλο Χρήστο το άλγος της δημοσιοποίησης, ήδη έχει γίνει παρουσίαση στο Γραικικό, καθώς γνωρίζω ότι λίγα είναι τα αντίτυπα και οι φίλοι που θα θέλουν να αποκτήσουν ένα από αυτά εκατοντάδες…
Εύχομαι πάντως το βιβλίο, όχι μόνο να είναι καλοτάξιδο, αλλά να γίνει και η αρχή για ένα νέο μακρύ ταξίδι για τον Χρήστο στον χώρο της συγγραφής. Γιατί είναι αλήθεια ότι χρειάζονται τέτοιες φωνές, ιδιαίτερα σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΪΝΤΑΣΗΣ
