Ζούμε σε καιρούς ακραίους και συνεχώς αυξάνονται τα μέτωπα της αναμέτρηση με νέες προκλήσεις. Οι φετινές πυρκαγιές στην Ελλάδα πρωτόγνωρης έντασης, με τεράστιες ζημιές, έδωσαν με την εξάπλωσή τους σκηνικό πολέμου.Με ορατή και την απειλή όξυνσης του μεταναστευτικού από την έκρυθμη κατάσταση στο Αφγανιστάν επικρατεί διεθνής ανησυχία ενώ η πανδημία καλπάζει.
Αναμετρήσεις σε όλα τα επίπεδα σαν να είμαστε όλοι εμείς τα πιόνια ενός παιχνιδιού που οι αντιδράσεις μας αλλά και οι αντοχές μας είναι υπό παρατήρηση και κάθε φορά ο πήχης των προκλήσεων ανεβαίνει και όλο ανεβαίνει κορυφώνοντας τον βαθμό δυσκολίας αλλά και τις επιπτώσεις που όλα αυτά έχουν στη ζωή μας.
Οδηγίες από παντού με τα λάθη και τα σωστά που πάντα οι σχεδιασμοί εμπεριέχουν, ενώ τα συναισθήματα χτυπούν κόκκινο. Πως να αισθανθούν άνθρωποι όταν σε μία πρωτοφανή διαδικασία εκκένωσης εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και αντικρίζουν γυρίζοντας τα συντρίμμια της ζωής τους. Τα μάτια μας διαρκώς γεμάτα δάκρυα για ανθρώπους που μπορεί να μην γνωρίζαμε αλλά που πονέσαμε αφάνταστα για πολλά μερόνυχτα αγωνιώντας για τις εξελίξεις.
Ήρωες αποδείχθηκαν οι νέοι των πληγεισών περιοχών που ορθά διόρθωσαν την Κυβερνητική οδηγία και παρέμειναν στις εστίες του και κατάφεραν με αγωνιώδεις προσπάθειες να σώσουν τα σπίτια τους όπου αυτό ήταν δυνατό.
Τι να προσπαθήσει να πάρει κάποιος όταν ξαφνικά καλείται να εγκαταλείψει το σπίτι του; Έφυγαν οι άνθρωποι όπως όπως με τις καύτρες από την φωτιά να καταστρέφουν ακόμη και τα ρούχα που φορούσαν.
Παππούδες και γιαγιάδες κατάκοιτοι, μικρά παιδιά, μανούλες με τα μωρά τους, όλοι με το βλέμμα τις έκπληξης και της απόγνωσης άφησαν πίσω τις ζωές τους στο έλεος του Θεού με την πύρινη λαίλαπα να πυρώνει τον ουρανό καταπίνοντας ότι εύρισκε στο πέρασμα της, στερώντας ακόμη και την δυνατότητα να αναπνεύσει κανείς.
Όλοι παρακολουθούσαμε με αγωνία και με τις παρακλητικές φωνές για βοήθεια να ηχούν μέχρι και σήμερα στα αφτιά μας και παρακολουθούμε, γιατί καθημερινά εμφανίζονται νέες εστίες. Τεράστιες εκτάσεις στην Αττική την Εύβοια στην Πελοπόννησο …. Με τον κατάλογο να μην έχει τέλος.
Έγινε η χώρα μας εμπόλεμη ζώνη. Βορά στα χέρια των εμπρηστών που μας έπιασαν όπως φάνηκε στον ύπνο με δάση χωρίς ζώνες πυροπροστασίας, χρόνια ακαθάριστα, χωρίς φύλαξη, και με ακραίο καύσωνα που βοήθησε και αυτός τον δόλο και την μεθόδευση. Χωρίς πυροσβεστικούς κρουνούς με νερό γιατί σε κάποιες των περιπτώσεων ήταν μόνο απλά για διακόσμηση.
Υπήρχαν και περιοχές και χωρίς νερό αλλά και χωρίς την στοιχειώδη λογική των υπευθύνων να κρατήσουν κοντά τους από κάθε περιοχή όσους ήθελαν και μπορούσαν να βοηθήσουν, γιατί ήταν αυτοί που γνώριζαν τον τόπο καλύτερα σαν μόνιμοι κάτοικοι και μπορούσαν να συμβάλλουν καθοριστικά όπως και έκαναν, ευτυχώς γιατί ο Έλληνας γνωρίζει να δίνει μάχες και να τις κερδίζει.
Η τραγωδία στο «Μάτι» σόκαρε και μπλόκαρε τους χειρισμούς της κρατικής μηχανής και το μόνο μέλημα όταν ο εφιάλτης ζωντάνεψε ήταν η ανθρώπινη ζωή απλώνοντας την προσπάθεια κατάσβεσης μόνο μέχρι ενός σημείου. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την αλληλεγγύη των ετέρων μας η οποία υπήρξε βέβαια με κάποια καθυστέρηση όμως παρόλα αυτά ήταν συγκινητική και ουσιαστική και στην επίγεια όσο και στην εναέρια κατάσβεση.
Όταν για την Εύβοια αρχικά οι κάτοικοι επέστρεφαν αναζητούσαν στα αποκαΐδια τις ζωές τους. Το γκρίζο παντού δεν τους άφηνε πολλά περιθώρια για αισιοδοξία.
Άντεξαν το Μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ και του Αγίου Ιακώβου και το Μοναστήρι του Αι Γιάννη του Ρώσσου στο Προκόπη της Εύβοιας όπου μετά από λιτανεία απόγνωσης και Πίστης έβρεξε, και έκανε τα βλέμματα να κοιτάξουν πάνω από τα πυρακτωμένα σύννεφα των αναζωπυρώσεων.
Ήρθαν οι Κυβερνητικές εξαγγελίες για τις αποζημιώσεις και μαζί τους ο ακριβής απολογισμός. Τα συν και τα πλην. Το πόσο είναι ικανά μόνο τα χρήματα να διορθώσουν αυτή τη βιβλική καταστροφή. Το Δάσος στάχτη, σπίτια κατεστραμμένα, επαγγελματικά όνειρα κάρβουνο και ζωές στα αποκαΐδια.
Συγκινητική ήταν η μαρτυρία πυρόπληκτου ο οποίος δεν μπόρεσε να σώσει το σπίτι του αφού ούτε πυροσβεστικό ήταν διαθέσιμο, ούτε υπήρχε νερό. Με δάκρυα στα μάτια παραδέχθηκε ότι αυτό που τον στενοχωρεί περισσότερο είναι που δεν έχει ούτε μία φωτογραφία της μάννας του.
Συνεπώς δεν τα διορθώνουν όλα τα χρήματα κύριοι των μεγάλων γραφείων. Υπάρχουν πράγματα που θα αποκατασταθούν, αλλά υπάρχουν κάποιες στιγμές, κάποιες μυρωδιές, κάποιες αναμνήσεις που δεν θα έχουν την ίδια αίσθηση. Με όλο το χρυσάφι του κόσμου δεν θα αγοραστούν τα καμένα όνειρα, οι φωτογραφίες γάμου, τα βιβλία, το μπαούλο με τα κεντήματα της γιαγιάς και όλα αυτά που δεν μπορούν να μπουν στους καταλόγους αποζημίωσης των πληγέντων.
Δυστυχισμένοι άνθρωποι με δάκρυα στα μάτια αλλά με μία δύναμη ακατάπαυστη και με λάμψη στο πρόσωπο διεκδικούν να ξαναζωντανέψουν τον τόπο τους και να τον κάνουν καλύτερο από πρώτα. Ο σεβασμός στο περιβάλλον και η αρμονική συνύπαρξη με τον άνθρωπο θα υπερισχύσουν.
Και ενώ η πύρινη λαίλαπα κάλπαζε ξεχάσαμε για λίγο την πανδημία για να την ξαναθυμηθούμε, με τα γεγονότα και πάλι να μας προλαβαίνουν. Οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν ήρθαν και εμφανίζουν τριγμούς εκτός της παγκόσμιας ανησυχίας για την υγεία και προβληματισμό για την Ειρήνη.
Ξαναζωντάνεψαν οι μνήμες στο Έβρο και την ασύμμετρη απειλή που ζήσαμε από τους γείτονές μας. Θωρακίζουμε τα σύνορά μας ως «ασπίδα της ΕΕ» κάθε μέρα και περισσότερο αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς το σκηνικό που θα διαμορφωθεί.
Όλα όσα ζήσαμε αλλά και όσα ζούμε είναι ένα πείραμα χειρισμών και αποτελέσματος. Με όλους εμάς να καλούμαστε να αυτοσχεδιάσουμε, ηρωικά κάποιες φορές για την προστασία της χώρας μας, σε έναν απρόβλεπτο αγώνα χωρίς σενάριο που δεν αφήνει περιθώρια για λάθη και παραλήψεις.
Το πείραμα και το αποτέλεσμα
