Γράφει ο Χρήστος Τσιρογιάννης
«Πολλά τα λεφτά Άρη…»
«Υπάρχει σχέδιο για να δουν τι θα κάνουν με τα τιμολόγια…»
«Κάποιοι φίλοι τους εργολάβοι μιλάνε πολύ για πολλούς..»
«Λάδωμα»
«Πληρωμένες γραφίδες»
«Άσχετος»
«Πουλημένος»
«Τι φάμπρικα έχει στηθεί μεταξύ Παπαδόπουλου -Τσιρογιάννη;»
Επειδή ρωτάτε και καλά κάνετε και ρωτάτε για το εξώδικο που με πολύ μεγάλη λύπη μου έστειλα προσωπικά στον κ. Στάθη Μπαρτζώκα και φυσικά, όχι στην Λέσχη Αρτινών.
Οι παραπάνω φράσεις – που πλέον έχουν σβηστεί όλες από τον διαχειριστή – ήταν μερικές μόνο από τις φράσεις, με τις οποίες επί μήνες με κοσμούσε ο κ. Μπαρτζώκας.
Και θα μιλήσω απολύτως ειλικρινά.
Σαν Χρήστο δεν με ενοχλούσαν. Παιδί του χωριού, με «λάσπες στα πόδια» όπως με κατηγορούσαν, λες και είναι ντροπή οι γονείς σου να είναι βιοπαλαιστές αγρότες, είχα μάθει στα δύσκολα.
Σαν Τσιρογιάννη, επίσης οι παραπάνω χαρακτηρισμοί δεν με ενοχλούσαν. Είχα πει στα παιδιά μου, ότι ο μπαμπάς ασχολείται με τον δημόσιο βίο και ότι πρέπει να συνηθίσετε το γεγονός ότι η κριτική συνοδεύει αυτούς που κάνουν έργο.
Όμως, οι παραπάνω εκφράσεις και άλλες χειρότερες, δεν αφορούσαν ούτε τον άνθρωπο Χρήστο, ούτε τον πολιτικό Τσιρογιάννη.
Αφορούσαν την ιδιότητα του Δημάρχου της Άρτας.
Και εκεί ξεκινά το πρόβλημα, και ας κάνουν κάποιοι που θέλουν να αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί με δημοκρατικές ευαισθησίες – Και εντός του Δημοτικού μας Συμβουλίου- ότι δεν καταλαβαίνουν. Μια χαρά καταλαβαίνουν, αλλά κολακεύουν ελπίζοντας να πάρουν κανένα ψίχουλο. Αν είναι έτσι, ας το πάρουν.
Πίσω στα δικά μας.
Όποιος δεν καταλαβαίνει, ότι ο εκάστοτε Δήμαρχος δεν είναι απλά ένα φυσικό πρόσωπο, αλλά η εκπροσώπηση ενός δημοκρατικού θεσμού, ας κοιταχθεί λίγο καλύτερα στον καθρέπτη.
Δεν είναι ο Τσιρογιάννης, όπως δεν ήταν ο Παπαλέξης ή ο συγχωρεμένος ο Βάγιας που κρίνονται κάθε φορά που κάποιος απευθύνεται στο πρόσωπό τους με χυδαιολογήματα, βρισιές, υπόνοιες για διαπλοκή και διαφθορά. Είναι ο θεσμός που πλήττεται. Γιατί αν ήταν ο άνθρωπος, αυτοί πρώτοι απ’ όλους θα είχαν τρέξει στον Εισαγγελέα, θα είχαν δώσει έστω ένα στοιχείο σε πολιτικό αντίπαλο, στα ΜΜΕ, σε.., σε…, στο οτιδήποτε που θα προκαλούσε δημόσιο διαχειριστικό έλεγχο.
Είναι, λοιπόν, ο θεσμός που πλήττεται με τη λάσπη και με το γκεμπελικό «λέγε λέγε στο τέλος κάτι θα μείνει». Γιατί ο Τσιρογιάννης, όπως και οι προκάτοχοι του, είναι στη θέση τους μέσα από δημοκρατικές, εκλογικές διαδικασίες. Και καθημερινά, εξακολουθούν να κρίνονται στα Δημοτικά Συμβούλια, στην κοινωνία, παντού. Και πρέπει να κρίνονται και σκληρά και δίκαια. Μόνο έτσι γινόμαστε καλύτεροι.
Όμως, οι προσωπικές βρισιές, η καλλιέργεια της άποψης ότι οι αποφάσεις που παίρνονται, παίρνονται για να προσποριστεί κάποιος Δήμαρχος προσωπικό όφελος, επειδή «έχει στηθεί φάμπρικα» και άλλα τόσα θλιβερά – που ξαναλέω ο διαχειριστής τα κατέβασε όλα- είναι άλλης τάξης πρόβλημα. Το να ρίχνεις γκεμπελικές υπόνοιες, είναι άλλης τάξης πρόβλημα.
Ελπίζω και οι φίλοι της Λέσχη Αρτινών που πολλές φορές τους συγχαίρω για την οξυδέρκεια τους, να το κατανοήσουν.
Είναι πρόβλημα Δημοκρατίας, πρόβλημα υπεράσπισης θεσμών, πρόβλημα της Άρτας.
Για όλους αυτούς τους λόγους, το εξώδικο που απέστειλα στον κ. Στάθη Μπαρτζώκα ήταν επιβεβλημένο.
Γιατί το πως συμπεριφερόμαστε στα δημόσια, δεν είναι μόνο μέτρο του χαρακτήρα του καθενός από εμάς.
Είναι μέτρο σεβασμού προς την ίδια τη Δημοκρατία. Έστω και αυτή του Facebook.
