Ήταν η θητεία του Λάκη Μουσαβερέ, ως δημάρχου του τότε Δήμου Πέτα και ο ανήσυχος δήμαρχος προσπαθούσε να βάλει στον χάρτη του πολιτισμού την περιοχή. Μετέτρεψε το νταμάρι από έναν εγκατειλλημένο χώρο, σε ένα σημείο πολιτιστικής έκπληξης, για όσους είχαν την τύχη να το επισκεφτούν παρακολουθώντας τις συναυλίες της Χάρις Αλεξίου, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Δημήτρη Μπάση κλπ. Ο Λάκης ήθελε να συνδέσει το Πέτα και με τον Μίκη Θεοδωράκη, και με προσωπικές γνωριμίες που είχε, πέτυχε να συναντηθεί μαζί του, με τον εκπαιδευτικό Στάθη Κακαριάρη, ο οποίος σε ανάρτησή του στο FB ιστορεί το γεγονός.
’Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία του τότε δημάρχου Πετα Θεοδωρου Μουσαβερε ο Μίκης μας δέχτηκε στο σπίτι του στης 30 Δεκεμβρίου 2009.Του έγινε η πρόταση να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης Πετα και να παραστεί στους εορτασμούς για την Μάχη του Πετα με την ορχήστρα του .Απαντησε με συγκίνηση αμέσως θετικά και μας διηγήθηκε την ιστορία με την επεισοδιακή επίσκεψη του στο Πετα στο καφενείο του Γκαβάγια ως βουλευτής της ΕΔΑ .Τον επόμενο μήνα το δημοτικό συμβούλιο ομόφωνα τον ανακυρηξε επίτιμο δημότη Πετα .Στης 4 Ιουλίου 2010 η ορχήστρα του με τος φωνές του Δημήτρη Μπαση Καλλιόπης Βετα & Λινα Ορφανού έδωσε μια ονειρεμένη συναυλία στο ‘’Νταμάρι ‘’.Δυστυχως ο Μίκης λόγω προβλημάτων υγειας δεν μπόρεσε να παραβρεθεί και έστειλε μια επιστολή την οποία σας παραθέτω ..’.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Η συναυλία αυτή μου θυμίζει μια αξέχαστη βραδιά που πέρασα στα 1966 στο τότε χωριό σας και τώρα Δήμο Πέτα.
Ήμουν βουλευτής και το κόμμα μου, η ΕΔΑ, είχε διοργανώσει για το απόγευμα πολιτική συγκέντρωση, στην οποία θα ήμουν ομιλητής. Μαζεύτηκαν πολλές εκατοντάδες φλογεροί οπαδοί και με περίμεναν. Όμως εγώ δεν ερχόμουν… Καθυστερούσα καθώς στη διαδρομή μου από την Κέρκυρα με αυτοκίνητο, συναντούσα συνεχώς εμπόδια από την Χωροφυλακή στην Ηγουμενίτσα, στην Πρέβεζα και στην Άρτα κι έτσι φτάσαμε τελικά στις 12 τα μεσάνυχτα στο Πέτα, όπου μας είχαν προλάβει καμμιά κατοσταριά χωροφύλακες με επί κεφαλής έναν συνταγματάρχη.
Οι λίγοι υπομονετικοί που με περίμεναν, τρομοκρατημένοι χώθηκαν στο καφενείο, ενώ εγώ φώναζα δυνατά για να με ακούσουν – απευθυνόμενος στον συνταγματάρχη- λόγια διαμαρτυρίας και οργής όπως “Δεν ντρέπεστε να ‘ρχεστε τα μεσάνυχτα και να τρομοκρατείτε τους οπαδούς μας; Είναι ή δεν είναι ελεύθεροι πολίτες; Σας παρακαλώ να φύγετε αμέσως, διαφορετικά θα σας καταγγείλω αύριο στη Βουλή…”.
Χάρηκαν πολύ οι λιγοστοί Εδαϊτες του Πέτα και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα. Μπήκα κι εγώ στο μαγαζί και έκανα στη μία τη νύχτα και μέσα σε ατμόσφαιρα μεγάλου ενθουσιασμού την πιο πρωτότυπη ομιλία της ζωής μου περικυκλωμένος από τους χωροφύλακες που δεν πίστευσαν στα μάτια τους για όσα έβλεπαν και άκουγαν.
Αυτή η εικόνα έμεινε χαραγμένη στο νου μου για το ηρωικό Πέτα και χαίρομαι γιατί με την συναυλία της Ορχήστρας που έχει το όνομά μου και μέσα από τα τραγούδια μου νοιώθω ότι παίρνω την τελική μου “εκδίκηση” πάνω στις μαύρες δυνάμεις που καταδυνάστευαν τον λαό μας, αποδεικνύοντας ότι το δίκιο και η ομορφιά πάντοτε θριαμβεύουν.
Είναι κι αυτό ένα μικρό ιστορικό δίδαγμα, το ότι η αγάπη για την Πατρίδα που φλόγιζε τις καρδιές μας – και που σήμερα μας είναι τόσο αναγκαία- είνται το μοναδικό όπλο για να προχωρεί ένας λαός προς την ελευθερία, την πρόοδο και την ευημερία.
Σας χαιρετώ όλες και όλους με μεγάλη εκτίμη και αγάπη.
Γεια σας.
Μίκης»
Επίτιμος δημότης του Πέτα ο Μίκης Θεοδωράκης, είχε βάλει στην δική του ιστορία το χωριό της περιοχής μας, σε μια δύσκολη περίοδο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.
