Το επεισόδιο με τους Ρομά στο Πέραμα, έδειξε ακόμη μια φορά ένα σημαντικό πρόβλημα, που έχει φτάσει στα όρια του το σύστημα κρατικού και αστυνομικού ελέγχου. Δεν υπάρχει λόγος από το παρόν σημείωμα να αναφερθούμε στις εξελίξεις της υπόθεσης του θανάτου ενός 18χρονου νέου, ούτε αν η αστυνομία ενήργησε μέσα στα όρια των αρμοδιοτήτων της. Έχει ξεκινήσει δικαστική έρευνα επ’αυτού, η οποία έχει πλήρη τα στοιχεία να βγάλει τα συμπεράσματά της και να ενημερώσει τον ελληνικό λαό επ’αυτού.
Βέβαια, είναι μια πραγματικότητα και την έχουμε επισημάνει πολύ καιρό τώρα, ότι η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια βλέπει μόνο το άσπρο και το μαύρο στα γεγονότα, ενώ υπάρχουν τεράστιες γκρίζες ζώνες σε όλα τα πράγματα, οι οποίες είναι τόσο πολυσύνθετες, που δεν επιθυμεί να ασχοληθεί ούτε ατομικά σκεπτόμενος, ούτε βέβαια στην δημόσια συζήτηση.
Μια από αυτές τις γκρίζες ζώνες είναι ότι οι Ρομά, είναι μια περιθωριοποιημένη ομάδα στην ελληνική κοινωνία, όσο κι αν παινευόμαστε για την δήθεν ανεκτικότητά μας. Υπάρχει και ένας μύθος ότι οι Ρομά είναι εκ φύσεως ανένταχτοι, δεν επιθυμούν την ενσωμάτωσή τους σε καμία κοινωνία, θέλουν να ζουν με τα ήθη και τα έθιμά τους και να διατηρήσουν την διαφορετικότητά τους. Τιμή τους και καμάρι τους. Δεν είναι η μόνη φυλετική ομάδα, που έχει αυτές τις ευγενείς προσδοκίες, με πρώτη και καλύτερη την Ελληνική και όποιος επισκεφτεί το εξωτερικό θα το διαπιστώσει…
Όμως οι Ρομά, στην χώρα μας, δεν είναι μια περιθωριοποιημένη ελίτ, αλλά φτωχοί άνθρωποι στην πλειοψηφία τους, χωρίς να έχουν καμία δυνατότητα -κατά κύρια βάση- να προκόψουν εκτός από τα όρια της φυλής τους. Είναι μια κατάσταση, η οποία έχει τις βάσεις της πολλούς αιώνες πριν, όπου οι Ρομά “τσιγγάνοι” ή “γύφτοι”, ήταν πολίτες χαμηλότατης τάξης για όλα τα κράτη, της Δύσης και της Ανατολής. Ένα στερεότυπο, που διατηρείται μέχρι σήμερα. Έλλειψη εκπαίδευσης, δεξιοτήτων, μη πρόσβαση στην αγορά εργασίας και μια σειρά και από εσωτερικές κοινωνικές πιέσεις, οδηγούν τους Ρομά, να βρίσκουν διέξοδο στην εγκληματικότητα, που ανεξάρτητα αν είναι μικρή ή μεγάλη, απασχολεί σε μεγάλο ποσοστό τις δυνάμεις της επιβολής της τάξης. Βέβαια σε άλλες χώρες της Δύσης, οι μετανάστες Ρομά, έχουν καταφέρει να ενταχθούν ομαλά, διατηρώντας την διαφορετικότητά τους, εργαζόμενοι κυρίως ως εργολάβοι σε δημόσια έργα (κατασκευές δρόμων κλπ).
Και στην μικρή μας πόλη, γνωρίζουμε ότι οι αστυνομικοί απασχολούν τον χρόνο και το δημόσιο χρήμα, σε συγκεκριμένα επαναλαμβανόμενα περιστατικά, τα οποία στο μεγάλο τους ποσοστό αφορούν την παραβατικότητα συγκεκριμένων Ρομά της ευρύτερης περιοχής.
Μου έλεγε με παράπονο ένας αστυνομικός ότι το μεγάλο μέρος της εργασίας του είναι να ελέγχει κάποια ανήλικα παραβατικά παιδιά των Ρομά και για μεγάλο χρονικό διάστημα όχι μόνο δεν έχει δοθεί κάποια λύση στο πρόβλημα, αλλά εθίστηκαν στην ατιμωρησία, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Υπάρχει λύση; Για οριστική λύση δεν γνωρίζουμε, αλλά το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν προτάσεις για να μπορέσουν οι άνθρωποι αυτοί να εξεύρουν εναλλακτική από την παραβατικότητα, που τις δύσκολες αυτές εποχές είναι το ψωμί τους, λόγω της οικονομικής κρίσης που πλήττει και αυτούς.Η πρόταση δεν μπορεί να είναι τα επιδόματα, γιατί και αυτά δημιούργησαν μια σειρά από απόπειρες απάτης σε βάρος του ελληνικού δημοσίου… Εμείς πάντως, συνυπολογίζοντας τα δεδομένα της περιοχής, θα συνιστούμε απογκετοποίηση της περιοχής “Γύφτικα”, με δημιουργία πλατειών, τοποθέτηση συστημάτων wifi και πλήρη αστυνόμευση του χώρου. Για τους λίγους φτωχούς Ρομά, που έχει η Άρτα, ειδικά προγράμματα απασχόλησης… Το έγκλημα, με πυροβολισμούς και θανάτους, δεν αντιμετωπίζεται, ούτε βέβαια και ευθύνονται οι αστυνομικοί να είναι υπόλογοι, σε κάθε τέτοιο ξέσπασμα, όπως στο Πέραμα.
