Σου μάτωνε την ψυχή να βλέπεις τρία υπεραιωνόβια πλατάνια να είναι τσακισμένα από την τελευταία κακοκαιρία της προηγούμενης Τρίτης. Και αναφέρομαι στα ιστορικά πλατάνια του Αγίου Παντελεήμονα της Βλαχέρνας (ή της Γραμμενίτσας, όπως επιμένουν οι κάτοικοί της), τα οποία ήταν συνδεδεμένα όχι μόνο με τις μνήμες των χριστιανών της περιοχής, αλλά και με την παράδοση πολλών αιώνων.
Στα πλατάνια αυτά, συγκεντρώνονταν οι πιστοί για να γιορτάσουν ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονα, αλλά και να χορέψουν, να φάνε, να μοιραστούν τις χαρές και τις λύπες, στις δύσκολες και τις ευτυχισμένες εποχές που πέρασε αυτός ο τόπος. Τα σπασμένα από την ρίζα πλατάνια, έδωσαν το μήνυμα ότι έφτασε το τέλος μιας νέας εποχής.
Η κλιματική αλλαγή, δεν είναι μια κατάσταση, η οποία έρχεται ξαφνικά, όπως στις Χολυγουντιανές ταινίες παρουσιάζουν ότι έφτασε εν μια νυχτί το τέλος του κόσμου… Έρχεται σιγά, ήπια, αλλά σταθερά και με πολλαπλασιαστικό χαρακτήρα και πρώτα συμπτώματά του είναι οι πλημμύρες, τα έντονα καιρικά φαινόμενα σε συνθήκες καταστροφικές, οι δυνατοί άνεμοι κλπ.
Μαζί με τα σπασμένα πλατάνια του Αγίου Παντελεήμονα, μόνο στην πόλη της Άρτας καταστράφηκαν τέντες, σκεπές, παρτέρια, ανεμοθώρακες, οι οποίες ήταν μεν σε μικρή κλίμακα, αλλά επιβάρυναν ιδιαίτερα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, οι οποίοι την περίοδο αυτή πλήττονται. Π.χ. η αντικατάσταση μιας τέντας, μπορεί να είναι επώδυνη για έναν επαγγελματία, που την ίδια στιγμή υφίσταται μείωση στα εισοδήματά του, λόγω της πεσμένης κίνησης στην αγορά, ενώ καραδοκεί και περαιτέρω μείωση στην καταναλωτική του δύναμη, με την πληρωμή των φόρων και των τελών του τέλους του έτους.
Οδυνηρό, αλλά πραγματικό, το γεγονός ότι πρέπει να μάθουμε και να είμαστε προετοιμασμένοι σε ένα νέο είδος φυσικών καταστροφών, τα οποία μέχρι σήμερα δεν είχαμε συνηθίσει στον Ελλαδικό χώρο (ή τουλάχιστον με την ένταση με την οποία εκδηλώνονται) και είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να γίνει θωράκιση των περιουσιών μας, τόσο για την δική τους προστασία, όσο κυρίως και για την προστασία την δική μας και των τρίτων.
Πρέπει να μάθουμε και να ζούμε με την προοπτική ότι με μια καταιγίδα πλέον, υπάρχει κίνδυνος να μας πέσει κανένα κεραμίδι στο κεφάλι (και να μην πάθουμε σαν τον Πύρρο ) και να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στις μετακινήσεις μας. Αλλά και η Πολιτεία οφείλει να λάβει τα μέτρα της και να προστατεύσει τους πολίτες, αλλά και την δημόσια περιουσία.
Θα αναφέρω και ένα παράδειγμα, στον αντίποδα της κατάρρευσης του τοιχείου αντιστήριξης του 11ου δημοτικού, που είχε προηγηθεί της κακοκαιρίας. Τα πλατάνια του Αγίου Παντελεήμονα, εκτός από στοιχεία φυσικού περιβαλλοντικού πλούτου, αποτελούσαν και στοιχεία πολιτιστικής περιουσίας. Είναι κάτι αντίστοιχο με τον πλάτανο του γεφυριού της Άρτας. Αναλογιστείτε πόσο θα μας πλήγωνε αν ο ιστορικός πλάτανος κατέρρεε από μιας τέτοιας μεσαίας έντασης καταιγίδα. Η Άρτα θα γινόταν φτωχότερη και ο πολιτισμός μας θα δεχόταν μεγάλο πλήγμα.
Είναι λοιπόν σημαντικό και για τον Δήμο μας, να κάνει μια καταγραφή για τα πολιτιστικού ενδιαφέροντος φυσικά μνημεία, όπως π.χ. οι εν λόγω πλάτανοι και με ποιον τρόπο θα μπορούσε να τους θωρακίσει απέναντι στα φαινόμενα αυτά, έτσι ώστε να περάσουν ως υφιστάμενα στοιχεία της παράδοσης και στις επόμενες γενιές που θα έρθουν!
Θωράκιση των φυσικών μνημείων
