Η Αναγέννηση ιδρύθηκε το 1960-61. Σύμπτωση όταν γεννήθηκα και εγώ. Το όνομά της είναι ταυτισμένο με το ποδόσφαιρο με το γήπεδο στην οδό Κομμένου. Με τα βουναλάκια της Βαλαώρα δίπλα του γηπέδου που στις μαγικές χρονιές ήταν γεμάτα κόσμο. Με τα περιβόλια δίπλα της που περνούσαμε παιδιά να πάμε να κρεμαστούμε στους τοίχους και να μπούμε στο γήπεδο να παρακολουθήσουμε τους αγώνες. Πήγαινα στο γήπεδο με κρύο βροχή ήλιο. Κάθε δεύτερη Κυριακή. Ήταν υποχρέωσή μου να φωνάζω και να δίνω δύναμη στους παίχτες της, στους παίχτες μας. Μετά το τέλος του αγώνα περιμέναμε να ντυθούν να τους χτυπήσουμε στην πλάτη να τους ακολουθήσουμε μέχρι να φύγουν. Τι τρέλα θεέ μου. Αγάπη για την Αναγέννηση.
Πω πω πω τι θυμήθηκα τώρα. Αγώνα με τον Πας Γιάννινα. Γύρισα σπίτι και μίλησα μετά από δύο μέρες. Είχε χαθεί η φωνή από τις κραυγές και τις βρισιές. Τι λέτε τώρα βρίσιμο και για το παραμικρό. Μην αργούσε αντίπαλος να βαρέσει το φάουλ μας άκουγε η μισή Άρτα.
Η Αναγέννηση πέρασε κακές και καλές στιγμές. Πέρασε και πολύ άσχημες. Περνά και τώρα τέτοιες δυσκολίες.
Η 1η χειρότερη στιγμή.
1975 -ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-7
Τι λέτε τώρα. Φλεβάρης αγώνας κυπέλλου. Από το πρωί στο γήπεδο κρυμμένοι. Κοπάνα από το σχολείο φυσικά αφού ο αγώνας ήταν Τετάρτη. Μας είχε σκίσει η πίνα και η δίψα. Θέλαμε μόλις μπουν πολλοί οπαδοί να εμφανιστούμε μην δώσουμε στόχο. Παίζανε οι δυο αγάπες μου. Από την προηγούμενη σχεδιάζαμε την είσοδο από τους μπαξέδες. Να φανταστείτε ούτε τσιγάρο κάναμε μην δουν τον καπνό και μας πιάσουν. Τόσο φόβος. Κοιτούσαμε τους χωροφύλακες και λέγαμε πόσοι πολύ είναι. Ε τι περίμενες Ολυμπιακός ήταν αυτός. Όλα καλά εκτός από το αποτέλεσμα. Στο γήπεδο μεγάλη στεναχώρια. Βουβός πόνος. Το βράδυ μετά την φασαρία με τους γονείς έπεσα ξερός για ύπνο. Η ταλαιπωρία στο φουλ.
Η 2η χειρότερη στιγμή.
1977-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ – ΒΕΡΟΙΑ 1-2
Φωτιά καίει τα δοκάρια και τα δίχτυα. Αίτιος ο διαιτητής Πληρωμένος σίγουρα. Ο Κοματσιούλης και ο Νάσιος τα γειτονάκια μου πρωτοστατούν. Όλοι είμαστε μέσα στο γήπεδο. Μας ρίχνουν νερό μας κυνηγούν σε όλο το γήπεδο. Κλαίγαμε από την στεναχώρια. Το αστυνομικό σύστημα όλο επιστρατεύτηκε για να φύγουν από το γήπεδο διαιτητές και ομάδες. Τις άλλες μέρες λέγανε ότι τα είχαν αρπάξει παίχτες της Αναγέννησης. Μας ήρθε κατραπακιά. Θυμάμαι μέσα στο γήπεδο τον δήμαρχο Σιμετζή. Γίναμε θέμα σε όλες τις αθλητικές εφημερίδες. Όλο το βράδυ το είχα βγάλει στο μπαλκόνι του σπιτιού που είναι πριν το γήπεδο.
Εκείνη την χρονιά με την ψυχή στο στόμα η ομάδα μας στον τελευταίο αγώνα αποχαιρετά την Β΄Εθνική. Και τι δεν ακούστηκαν και για αυτό τον αγώνα που έγινε εκτός έδρας.
ΙΟΥΝΙΟΣ 1978 ξανά στην Β΄Εθνική.
Για όλους μας η ομάδα μας ήταν η Κυριακάτικη αγάπη μας. Εμείς στην οικογένεια περισσότερο γιατί ο Βαγγέλης Κωστούλας είναι πρώτος ξάδερφος. Τις περισσότερες φορές τον αδερφό μου τον βάζει μέσα δωρεάν στο γήπεδο. Οικογενειακή τρέλα. Εγώ την συνέχισα και σαν φοιτητής και κάθε φορά σε αγώνες δίπλα από την Πάτρα που σπούδαζαν ακολουθούσα την ομάδα.
Να σκεφτεί κάποιος την τρέλα με το ποδόσφαιρο εκείνες τις εποχές θα σας πω να γελάσετε ότι καθόμασταν έξω από το εστιατόριο ΑΒΕΡΩΦ στην πλατεία Κιλκίς του θείου μου Σωκράτη για να δούμε την ομάδα μαζεμένη να τρώνε. Τι άλλο να πω.
Σιγά σιγά κώλυσα το μικρόβιο και στην κόρη μου την Αλέκα και με διαρκείας κάθε Κυριακή στο γήπεδο. Δίπλα στην Μαύρη θύελλα.
Ωραία εποχή για την ομάδα μας η εποχή του αείμνηστου Μπάμπη Μανιώτη.
2005-Η ομάδα μας στα καλύτερα.
Το γήπεδο φουλ κάθε Κυριακή. Ο καθένας προσφέρει ότι μπορεί για να είναι στα καλύτερά της. Αυτός ο άνθρωπος και ο προπονητής Αντρέα Παπαμιχαήλ είναι μέσα στις σκέψεις μου πάντα. Η δική μας @ Πληροφορική τότε αναλαμβάνει δωρεάν εκμάθηση πληροφορικής στους παίχτες. Δυο φορές την εβδομάδα τα καμάρια της ομάδας τα είχαμε δίπλα μας στην οδό Κατσιμήτρου. Περνούσαν όλως τυχαία πολλοί από την περιοχή τις μέρες των προγραμμάτων.
Κυριακή 3 Απριλίου 2005 αυτοκτονεί ή τον αυτοκτονούν. Πολλά λέγονταν για πολλές μέρες. Η ψυχολογία όλων σε αρνητικούς δείκτες.
Τέλος στη ζωή του έβαλε ο πρόεδρος της εταιρείας «Ηπειρωτική», εκδότης της εφημερίδας «Επιχειρώ» και πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας «Αναγέννηση Αρτας», Χαρίλαος Μανιώτης. Ο επιχειρηματίας βρέθηκε νεκρός μέσα στο γραφείο του στον Κολωνό, με τραύμα από πιστόλι στον κρόταφο. Σύμφωνα με την αστυνομία, πρόκειται για αυτοκτονία λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ο αυτόχειρας άφησε σημείωμα προς τους οικείους του, στο οποίο εξηγεί τους λόγους της πράξης του. Πηγή: skai.gr
Άλλη μια μεγάλη ευκαιρία που χάνετε.
Πάντως είχε πάλι μια μεγάλη ευκαιρία σαν ομάδα να γευτεί και την Α΄Εθνική όταν έφτασε κοντά σε συμφωνία με τον Γ. Χριστοβασίλη μετά πρόεδρο του Πας Γιάννινα. Άστοχες κινήσεις του Οικονομίδη δήμαρχου της πόλης τον έκαναν να μην επενδύσει στην Μαύρη θύελλα. Κακή στιγμή και αυτή για την Αναγέννηση.
Η Αναγέννηση για πολλά χρόνια έδωσε και δίνει τον αγώνα της. Τότε και τώρα στην καρδιά μας αν και δεν πάμε πια γήπεδο. Πάντα στα σαιτ ψάχνω πρώτη είδηση να δω τι κάνει και μια συνεισφορά ετήσια δίνω για τον αγώνα της. Περιμένω τα καλύτερα για αυτή.
Ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της Αναγέννησης Άρτας στο παρελθόν.
• Γιώργος Βαΐτσης
• Αντώνης Νικοπολίδης
• Μιχάλης Καψής
• Βαγγέλης Κωστούλας
• Κώστας Πελέκης
• Αφοι Νταλακα
• Λάμπρος Γεωργιάδης
• Γιάννης Θωμαίδης
• Σωτήρης Μπαλάφας
• Βαγγέλης Καούνος
• Γιάννης Νταλακούρας
• Γιωργος Νταλακας
• Δημήτρης Θόδης
• Δημήτρης Κοτρότσιος
• Κώστας Καζναφέρης
• Κώστας Τζαχρήστας
• Δημήτρης Σιακούφης
• Κώστας Ευταξίας
• Βασίλης Ρέτζιος
• Κώστας Μπασούκας
Τελειώνω την μικρή αναφορά στην ομάδα μας με τον ύμνο που έγραψε ο Γιάννης Καλπούζος
«Είσαι η ομάδα μας
του Αράχθου η ορμή
και του ήλιου άναμα
στην ψηλότερη κορφή
Aναγέννηση μπροστά
Αναγέννηση φωτιά
Αναγέννηση της θύελλας παιδιά…»
ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
