Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Τα παλιά χρόνια μάθαιναν τα παιδιά του σχολείου ένα ποίημα του Ιωάννη Πολέμη που τιτλοφορείται: «Τι είναι η πατρίδα μας;».
Εκεί, στον πρώτο κιόλας στίχο, αναφερόταν:
«Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;
Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;»
Τελικά όλα είναι πατρίδα μας. Αλλά έκτοτε τα Βουνά και οι χιλιοτραγουδισμένες ραχούλες των (Εἰς τὸ βουνὸ ψηλὰ ἐκεῖ-εἶν᾿ ἐκκλησιὰ ἐρημική», που έγραφε και ο Άγγελος Βλάχος), έγιναν απάτητα από ανθρώπους και τσοπάνηδες, αλλά αποδείχτηκαν χρυσοφόρα για τους «επενδυτές».
Μας τα πήραν τελικά τα γίδια, τα πρόβατα και τα ψηλά βουνά οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά πάνελ…
Και έρχεται τώρα η πολιτεία και εντοπίζει πέντε -ναι μόλις 5- βουνά σε ολόκληρη τη χώρα και τα χαρακτηρίζει «απάτητα». Και κανένα Βουνό της Άρτας ανάμεσα σε αυτά. Και εάν έχει και δεν έχει ο τόπος μας βουνά…
Στο Νομό μας, από το Ξηροβούνι μέχρι τα Τζουμέρκα και από εκεί μέχρι τα Ραδοβίζια και τη Χελώνα θα προσφερθούν στην εκμετάλλευση. Δηλαδή στην καταπάτηση. Θα… σπαρθούν τελικά με μεταλλικές κατασκευές.
Και στα νησιά μας η ίδια εκμετάλλευση γίνεται, αλλά εκεί τουλάχιστον βγάζουν όλοι καλοκαιρινό (τουριστικό) εισόδημα. Υπάρχει σχετική διάχυση του οφέλους. Και επιπλέον, λόγω της… άγονης γραμμής, μοιάζει να γλυτώσουν την «αξιοποίηση» μερικά. Θα παραμείνουν παρθένα. Δεν θα γίνουν όλα Μύκονος και Σαντορίνη…
Χωρίς τεχνητές
παρεμβάσεις…
Ως «Απάτητα Βουνά» ορίζεται μια ορεινή περιοχή άνευ δρόμων. Σε αυτές τις περιοχές απαγορεύεται η διάνοιξη νέων δρόμων και η δημιουργία άλλων τεχνητών επεμβάσεων, που μεταβάλλουν ή αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον.
«Στις περιοχές αυτές δεν θα μπορεί πλέον να κατατμηθεί γη, δεν θα μπορούν να ανοιχτούν νέοι δρόμοι, δεν θα μπορούν να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες», τόνισε ο κ.Κ.Μητσοτάκης.
«Η Ελλάδα ήταν στην πρώτη θέση αύξησης τεχνητών επιφανειών στην Ευρώπη (2015) , ενώ τα εργοτάξια και οι δρόμοι καταναλώνουν περισσότερη γη στην Ελλάδα από ό,τι στην Ευρώπη» σημειώνει ο αρμόδιος υφυπουργός Γ.Αμυράς.
Επομένως, οι δρόμοι θεωρούνται ως μία από τις βασικότερες αιτίες της απώλειας της βιοποικιλότητας και της υποβάθμισης της λειτουργίας των οικοσυστημάτων παγκοσμίως.
Πέραν των ζώων και πουλιών, το πρόβλημα αφορά και τα φυτά. Κατά συνέπεια, έχουμε αρνητικές οι επιπτώσεις και στην ανθρώπινη υγεία με την αύξηση της ρύπανσης και τη διευκόλυνση της εξάπλωσης ασθενειών.
Σε μας, στην εύανδρο Ήπειρο, στον τόπο που σμιλεύτηκε η πέτρα και έγινε κρηπίδωμα του πολιτισμού μας, εδώ που τα βότανα εμπνέουν τις μέλισσες και κάνουν να ερωτευτεί το άγριο γίδι, στην Πίνδο που άκουσε και αν άκουσε φλογερές και καημούς, με την συντελούμενη -σαρωτική και άνευ ορίων- έλευση των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας» δεν μένει ανέγγιχτο κανένα Βουνό. Ένας ανέπαφος Βωμός αφιερωμένος στο Θεό και σε όποιον θέλει να ανέβει ψηλά να προσκυνήσει.
Όλα έλικες και πάνελ.
Δεν είχε δίκαιο ο Πολέμης: Η Ελλάδα μας δεν είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά. Είναι «σπαρμένα» με μεταλλικά ικριώματα και ανεμογεννήτριες. Και όταν διαμαρτυρόμαστε για την αισθητική, για το θόρυβο, για τις τεράστιες «λεωφόρους» πάνω από χαράδρες και μέσα από την άγρια φύση, μας μιλάνε γενικόλογα για την «ανάπτυξη». Λες και δεν είναι ανάπτυξη και πολιτισμός η ταπεινή πεζούλα, τα γρέκια και το μεράκι των ανθρώπων του βουνού.
Τι δεν μας είπαν ακόμη; Να μην διαμαρτυρόμαστε γιατί οι κορυφές των βουνών μας ψήλωσαν 200 και 300 μέτρα… Αξαίνουν τα βουνά μας με τα μεταλλικά ικριώματα!
Μα, να μην αφήσουν ούτε ένα βουνό όπου θα καίει…
« Ἕνα καντήλι θαμπερὸ…»
Να μην αφήσουν…
«…καὶ ἕναν πέτρινο σταυρὸ»
Που θα…
«…ἔχει στολίδι μοναχὸ
τὸ ἐκκλησάκι τὸ φτωχό».
(Άγγελος Βλάχος)
Ωστόσο, από τους πολίτες, την οργανωμένη Κοινωνία, τους κατοίκους αυτών των περιοχών εξαρτάται εάν θα μείνουν και στον Τόπο μας και κάποια παρθένα όρη. Αν δεν το καταλάβει η Πολιτεία ώστε εγκαίρως και σε συνεννόηση με τους τοπικούς φορείς να οριοθετήσει την… απειλή της «πράσινης ανάπτυξης», θα αποκλείσουν οι πολίτες τις διόδους. Και έτσι θα αποκτήσουμε κυριολεκτικά… «Περιοχές Άνευ Δρόμων».
