Η Κόπραινα
Η Κόπραινα απέχει 19 χιλιόμετρα από την Άρτα. Είναι ο τόπος, με το ιστορικό παρελθόν και την μαγεία του ιδιαίτερου φυσικού περιβάλλοντος του Αμβρακικού.
Η Κόπραινα ή Κόπρεναείναι περιοχή του Αμβρακικού κόλπου στο μεταίχμιο Ηπείρου και Στερεάς Ελλάδας. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Νικολάου Σκουφά, τον νοτιότερο της περιφερειακής ενότητας Άρτας, στα σύνορα με την Αιτωλοακαρνανία. Βρίσκεται στα ανατολικά των εκβολών του ποταμού Βωβού, στα νοτιοδυτικά της λιμνοθάλασσας του Αγρίλου.
Η Κόπραινα είναι μία έκταση γλωσσόμορφης ξηράς μήκους 2 χιλιομέτρων και πλάτους 100 μέτρων και ήταν λιμάνι στο Αμβρακικό κόλπο της ευρύτερης περιοχής της Άρτας και της Αιτωλοακαρνανίας με σημαντική εμπορική κίνηση από τη Βυζαντινή εποχή και καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα. Από το 1904 ως το 1907 χτίστηκαν τα πέτρινα κτίρια που αποτέλεσαν το συγκρότημα του Τελωνείου και οι αποθήκες και παράλληλα λειτούργησε ο φάρος ύψους 9 μέτρων, χτισμένος με πέτρες και ξύλα σε μια στενή λωρίδα ξηράς, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τις παλιές εγκαταστάσεις του λιμανιού, με το σπίτι του φαροφύλακα δίπλα του, ενώ αργότερα λειτούργησε και αστυνομικός σταθμός. Τότε αρχίζει η περίοδος της μεγάλης ακμής του λιμανιού, με αχθοφόρους να μεταφέρουν πάνω σε ράγες τα φορτία αλατιού από την αλυκή της Κόπραινας, καθώς και άλλα εμπορεύματα και να τα φορτώνουν στις βάρκες και τις μαούνες του λιμανιού, οι οποίες με τη σειρά τους μετέφεραν εμπορεύματα και επιβάτες στα πλοία, που είχαν αγκυροβολήσει 500 μέτρα μακριά από την αποβάθρα, λόγω των αβαθών νερών του λιμανιού της Κόπραινας.
Μέχρι το 1940, το λιμάνι έσφυζε από οικονομική και εμπορική κίνηση. Μετά όμως το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το λιμάνι εγκαταλείφθηκε εντελώς λόγω του μεγαλύτερου λιμανιού της Πρέβεζας που βρίσκεται πιο κοντά στο Ιόνιο πέλαγος και απορρόφησε όλη την κίνηση.
Ο σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας Ντίνος Δημόπουλος, που καταγόταν από τη γειτονική Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας, σκηνοθέτησε δύο γνωστές ταινίες του, Τα δελφινάκια του Αμβρακικού και τον Βάλτο στην Κόπραινα. Την περιοχή τίμησε και ο δημοσιογράφος Νίκος Μάνεσης με την εκπομπή του 60 Λεπτά Ελλάδα την 22η Ιανουαρίου 2014. Επισκέφθηκε και συνομίλησε με τις δύο τελευταίες υπερήλικες γυναίκες κατοίκους της.
Η ονομασία Κόπραινα ή Κόπρενα, σύμφωνα με την άποψη του Γιάννη Τσούτσινου, δικηγόρου και ιστορικού συγγραφέα, οφείλεται στο λευκό επίστρωμα αλατιού: γιατί η λέξη Κόπραινα είναι ξενική και απαντιέται σε όλα τα σερβοελληνικά λεξικά, παλαιά και νεότερα και σημαίνει κάτι αραχνοΰφαντο, κάλυμμα, πέπλο. ενώ μια δεύτερη εκδοχή για το όνομα οφείλεται στην πολλή κοπριά που σώριαζαν εκεί τα πολλά βοϊδογέλαδα των κατοίκων των χωριών της περιοχής, οι οποίοι στάβλιζαν τα ζώα τους στην περιοχή αυτή. Η Κόπραινα το έτος 1927, με Διάταγμα (ΦΕΚ 76/1-4-1927), μετονομάστηκε σε Αλυκή από τη μεγάλη παραγωγή και το εμπόριο του αλατιού της, αλλά η ονομασία αυτή δεν επικράτησε, γρήγορα αποβλήθηκε και παρέμεινε η ονομασία Κόπραινα. (Βικιπαίδεια)
Πηγαίνοντας την απογευματινή μας βόλτα διαπιστώσαμε εκτός από τον πολύ στενό δρόμο προσέγγισης που σε κάνει να το σκεφτείς πολύ καλά αν θα ξαναπάς υπάρχει και η φαινομενική εγκατάλειψη της περιοχής. Το απόγευμα πολύ καλό γεμάτο ήλιο και στην Κόπραινα συναντήσαμε μόνο ένα ηλικιωμένο κύριο που έμπαινε στο αυτοκίνητό του και αναχωρούσε. Για πολύ ώρα κανείς μοναξιά. Μάλλον ήταν τα αδεσποτάκια που γαυγολογίζονταν με τον Έλβις οι φωνές σε όλο τον χώρο όσο μείναμε εκεί. Αυτές μόνο. Με στεναχώρησε αυτό που συνάντησα αλλά και πάλι είπα τι άλλο μπορεί να γίνει. Δύσκολα να ζήσει εκεί κάποιος. Ο ήλιος αυτή την στιγμή πέφτει απέναντι στο Μενίδι και του δίνει λάμψη. Εκεί τουλάχιστον υπάρχει ζωή. Στο χώρο που βρίσκομαι στα κτήρια που έχουν αναπαλαιωθεί σήμερα στεγάζεται το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Άρτας, ενώ λειτουργεί και Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
Ο ΦΑΡΟΣ κατασκευάστηκε το 1893.
Το κτίριο του φάρου σήμερα λειτουργεί σαν Μουσείο το οποίο εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2000. Το μουσείο βασικά στεγάζεται στο σπίτι του φαροφύλακα το οποίο βρίσκεται δίπλα στον Πετρόκτιστο φάρο με ύψος πύργου 9 μέτρων και εστιακού ύψους 12 μέτρων. Τα εκθέματα περιλαμβάνουν εργαλεία και όργανα παλιών φάρων. Επίσης παρουσιάζονται ο μηχανισμός λειτουργίας των φάρων η χρησιμότητά τους στην πλοήγηση, η ζωή του φαροφύλακα, ορισμένα στοιχεία της τοπικής ιστορία της Κόπραινας.
Το νέο της λιμάνι.
Είναι ένα σύγχρονο αλιευτικό καταφύγιο, ικανό όμως να φιλοξενεί και κότερα όπως και μεγαλύτερα ιστιοπλοϊκά τουριστικά σκάφη. Το λιμάνι περιλαμβάνει μεταξύ άλλων προσήνεμο μόλο μήκους 1.700 μέτρων, υπήνεμο μόλο 120 μέτρων, πλωτό προβλήτα, ηλεκτροφωτισμούς κρηπιδωμάτων και μόλων αλλά και εγκαταστάσεις πυρόσβεσης και περισυλλογής καταλοίπων. Η θέση του βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο που δέσποζε στο παρελθόν το ιστορικό λιμάνι της.
ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
