Γιατί οι Αρτινοί λένε όχι στην «πολιτογράφηση» του ήρωα της Επαναστάσεως του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη, από Αρτινό «Σκουληκαρίτη» σε Καρδιτσιώτη «Μαυρομματινό».
(Μέρος Α)
Η επικαιρότητα των εκδηλώσεων «Καραϊσκάκεια 2022», που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή 24/08/2022 στη Σκουληκαριά Άρτας, γενέτειρα του ήρωα της Επανάστασης του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη, δίνει την αφορμή στον γράφοντα να δημοσιοποιήσει την «Ανοιχτή Επιστολή προς την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου», την οποία απηύθυνε μέσω της έγκριτης εφημερίδας των Αθηνών «Εστία».
Σημειωτέον ότι η εν λόγω επιστολή εστάλη στις 30 Ιουνίου 2021 αλλά η καλή εφημερίδα, ύστερα από μία ασυνήθη χρόνο-καθυστέρηση, τελικά ενημέρωσε τον γράφοντα ότι «δεν μπορεί να την καταχωρήσει λόγω της μεγάλης της έκτασης». Βέβαια η εξ’ αρχής τεθείσα διευκρίνιση ότι η έκτασή της, ως ιστορικού ντοκουμέντου, ήταν αναπόφευκτη και επομένως η καταχώρησή της σε δύο συνέχειες θα έλυνε το πρόβλημα, ουδόλως ελήφθη υπόψη. . Σήμερα από τις στήλες της πάντα έγκριτης «Άποψης» δημοσιεύεται το Ά μέρος της επίμαχης «Ανοιχτής Επιστολής», και σε επόμενο φύλλο θα ακολουθήσει το Β΄ μέρος.
(*) Παρεμπιπτόντως, διαβάζοντας κανείς στο ενημερωτικό της εφημερίδας «Εστία»: «…διεύθυνση συντάξεως… Ευθ. Π. Πέτρου», και τα πιο κάτω παρατιθέμενα της «ανοιχτής επιστολής», θα διαπιστώσει ότι ένα από τα πλέον βασικά «στοιχεία» της παραχάραξης της αλήθειας για τον τόπο γεννήσεως του ήρωα του 21, είναι και το βιβλίο «Καραϊσκάκης», από τη σπηλιά του Μαυρομματίου στην άφθαρτη δόξα, με συγγραφέα τον Θεμιστοκλή Ηλ. Πέτρου(*): Μακάρι η συν-επωνυμία να είναι απλή σύμπτωση και… ο νοών νοείτω…
Ακολουθεί το κείμενο του (Μέρους Α) της επιστολής.
Κυρία Πρόεδρε
Αφορμή να γραφούν οι γραμμές που ακολουθούν είναι η εικόνα που κατέγραψε η προ διμήνου περίπου επικαιρότητα, την οποία πολλοί Έλληνες δεν θέλαμε να δούμε. Tην πρώτη πολίτη της χώρας, μία αξιωματούχο που συμβολίζει την ενότητα του έθνους, να υιοθετεί αβασάνιστα μία από τις φοβερότερες παραχαράξεις στο χώρο της ιστορίας του 21-αυτόχρημα αναιρετική της ιστορικής επιστήμης, να την νομιμοποιεί συμβολικά με την παρουσία της και να την καταξιώνει ηθικά με τα εορταστικά λεγόμενά της.
Γιατί η παρουσία Σας, Κυρία Πρόεδρε, στα φετινά “Καραϊσκάκεια“, που πραγματοποιήθηκαν στο Μαυρομμάτι του Δήμου Μουζακίου ν. Καρδίτσας στις 05/05/2021 και ειδικότερα η φράση: «…από σήμερα γίνομαι συμβολικά συντοπίτισσα του πιο φλογερού ήρωα της Επανάστασης του 1821, του Γεωργίου Καραϊσκάκη[…]. Ίσως ο Καραϊσκάκης κληρονόμησε κάτι από το πνεύμα του τόπου του…», που εμπεριείχε η αντιφώνησή Σας στην προσφώνηση του δημάρχου Μουζακίου κατά την τελετή ανακήρυξής Σας ως επίτιμης δημότισσας του ομώνυμου Δήμου , δυστυχώς, αλλά εξ’ αντικειμένου δεν μηνυματοδοτούσε κάτι λιγότερο από το να «πολιτογραφήσετε» τον μεγάλο Καραϊσκάκη εκ γενετής «Μαυρομματινό». Και είναι απορίας άξιο που η εξοχότητά Σας δεν διείδε ότι, στον απόηχο αυτών των λόγων θα διαγράφονταν η Σκουληκαριά ν. Άρτας, ως η εξ’ αίματος καταγωγή και τόπος γέννησης του μεγάλου οπλαρχηγού του 21 και πως, ο επίμαχος αυτό-χαρακτηρισμός Σας ως συντοπίτισσας του δήθεν «Μαυροματινού» Καραϊσκάκη, μόνο στα ευήκοα ώτα των προσκαλούντων Σας, δεν θα ηχούσε παράταιρα. Και τούτο γιατί η εν λόγω διαγραφή, όπως στη συνέχεια θα τεκμηριωθεί, είναι πλέον ή βέβαιο ότι συνιστά μια απροκάλυπτα ιδεοληπτική και τοπικιστικά ανεπίτρεπτη ιδιωφελή ερμηνεία της ιστορίας, κατά την οποία αυτός που την υποστηρίζει, δεν κάνει επιστήμη, δηλαδή απροκατάληπτη και ελεύθερη έρευνα, αλλά μικροπολιτική. Το κακό, ωστόσο, είναι ότι επί της ιστορούμενης «διαφοράς», δείξατε πλημμελώς ενημερωμένη, πράγμα ασύμβατο με την υψηλή θέση Σας. Πόσω δε μάλλον που το επίμαχο ζήτημα από τη φύση του, πέρα από την προκαλούμενη σύγχυση, αδικεί κατάφωρα την ιστορική Άρτα και ενοχλεί σφόδρα τους περήφανους Αρτινούς πολίτες.
Κυρία Πρόεδρε
Έπρεπε, ειδικότερα, να τελεί εις γνώση Σας, ότι μια ομάδα «νέο-ερευνητών», θα τους αποκαλούσε κανείς κατ’ επίφαση ερευνητές, προκειμένου να οριοθετήσει «ιστορικά» το Μαυρομάτι ν. Καρδίτσας ως τόπο γεννήσεως του Αρχιστράτηγου της Ρούμελης Γεωρ. Καραϊσκάκη, από πολλού χρόνου εργάστηκε και εξακολουθεί να εργάζεται, εμμονικά και με κίνητρο το τοπικιστικό όφελος, άλλοτε προσπερνώντας, και άλλοτε στρεβλώνοντας κρίσιμα συνθετικά της ιστορικής αλήθειας ντοκουμέντα. Και ότι το έκανε, και το κάνει, όχι μόνο απορρίπτοντας εκ προοιμίου την «άλλη», την αληθινή άποψη, αλλά και φροντίζοντας αυτή να ριχτεί στο έρεβος της λήθης..
Και είναι, δυστυχώς, τόσο επίμονες, διαχρονικές και εν πολλοίς ανορθόδοξες οι προσπάθειες των ανωτέρω «νέο-ερευνητών» και προ-εχόντως των ιθυνόντων της γειτονικής Καρδίτσας, για να «ξαναγραφεί» η ιστορία του τόπου γέννησης του μεγάλου Καραϊσκάκη, ώστε ως αυτουργοί πλέον, να μη μπορούν να αποκρύψουν τη ντροπή, για το πως μια «ιστορική ανακρίβεια», ως ευρύτερα δημοσιοποιημένη δήθεν αναιρετική της ιστορικής επιστήμης άποψη, μπορεί με τόση ευκολία να μετεξελίσσεται σε «θέσφατη» ιστορική αλήθεια.
Κυρία Πρόεδρε
Για κάποιους Έλληνες, ίσως να μην έχει και τόση σημασία αν ο Γεωρ Καραϊσκάκης γεννήθηκε στη Σκουληκαριά ν. Άρτας ή στο Μαυρομάτι του νομού Καρδίτσας.. Και είναι πιθανόν πολύ περισσότεροι συν-έλληνες να έσπευδαν να συνταχθούν με την εκδοχή του δεύτερου σκέλους της πιο πάνω διάζευξης:
▪ Αν οι υποστηρικτές της μπορούσαν να κατοχυρώσουν ηθικά και να δικαιολογήσουν τεκμηριωμένα , πως και γιατί ο Αρχιστράτηγος της Ρούμελης πρέπει ιστορικά να «πολιτογραφηθεί» εκ γενετής «Μαυρομματινός», και όχι εξ’ αίματος και τόπου γέννησης Σκουληκαρίτης όπως η πραγματικότητα επιτάσσει
▪ Αν οι λογής «αναθεωρητές» του γειτονικού νομού, αποκλίνοντας συνειδητά από την ούτως ειπείν ιστορική ερευνητική πεπατημένη, ΔΕΝ ΟΡΡΩΔΟΥΣΑΝ ΠΡΟ ΟΥΔΕΝΟΣ, για την κατίσχυση της δικής τους εκδοχής ( σ. σ, ότι ο Γεωρ Καραϊσκάκης είναι συντοπίτης τους).
▪ Αν οι πολιτικοί, αυτό-διοικητικοί, πολιτισμικοί, εκκλησιαστικοί κ.ά ιθύνοντες της «Καρδιτσιώτικης Πολιτείας» από τον Μάρτιο του 1927 με μια σειρά από θετικές ή αρνητικές περί το ιστορούμενο ζήτημα ενέργειες, ΔΕΝ ΕΠΕΔΙΩΚΑΝ και ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ την από τους ίδιους defacto δημιουργηθείσα αναγνώριση της εκ γενετής «Μαυρομματινής» καταγωγής του ήρωα, να την καταστήσουν και dejoure (αναγνώριση).
▪ Αν οι ζηλωτές της δικής τους ιστορικής ορθότητας, ΔΕΝ ΚΟΠΤΟΝΤΑΝ να την επιβάλλουν με άλλοθι μια σειρά γεγονότων, που οι ίδιοι για το σκοπό αυτό φρόντισαν να τα κατασκευάσουν.
▪ Αν οι κατά καιρούς πολιτικό-κομματικοί ταγοί της Ελληνικής Πολιτείας με δογματική προσήλωση στην αρχή: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και κριτήριο τοποθέτησης απέναντι στο ιστορούμενο πρόβλημα το εκάστοτε συνεπαγόμενο ισοζύγιο πολιτικού «κόστους-οφέλους» της επιλογής, ΔΕΝ ΕΠΑΥΑΝ να το αντιμετωπίζουν είτε «Σολομώντεια» είτε αντιφατικά, προκρίνοντας ουσιαστικά την μη λύση του και συντηρώντας διαχρονικά μια αδικαιολόγητη σύγχυση.
▪ Άν περί τα τέλη της 10-ετίας του 20 ( Μάρτιος του 1927) η πνευματική, θρησκευτική, πολιτική και δημοσιογραφική «φιλο-Καρδιτσιώτικη» ελίτ του κράτους των Αθηνών [σ.σ Γ. Βλαχογιάννης διορισμένος από τον αείμνηστο Στρατηγό Ν. Πλαστήρα Δ/ντής των αρχείων του κράτους, Κ. Ράδος, πρόεδρος της ιστορικής Εθνολογικής Εταιρίας, Σουμερλής και Ν. Βέης, κατά βάση όλοι «αντιγραφείς» του Χριστοφ. Περαιβού(σ. σ, διατηρούντος συγγενικό δεσμό με τον Αλεξ. Μαυροκορδάτο, γνωστό ορκισμένο εχθρό του Καραϊσκακη), Σ. Ταλιαδούρος, Χρ. Αλαμανής βουλευτές Καρδίτσας κ.ά], ΔΕΝ ΣΥΝΕΡΓΟΥΣΕ στην από τον τότε Υπουργό Εσωτερικών Π. Τσαλδάρη συγκρότηση της 30-μελούς επιτροπής εορτασμού των 100 χρόνων από τον θάνατο του Γεωρ. Καραϊσκάκη. Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, αποτελούμενη από τρεις βουλευτές του ν. Καρδίτσας (σ.σ Σ. Ταλιαδούρος, Αριστ. Ψαρράς, Χρ. Αλαμανής), χωρίς την παρουσία πολιτικού από το νομό Άρτας, συνεδριάσασα στο σπίτι του τότε προέδρου της, Ν. Δ. Λεβίδη (σ.σ πολιτευτής Αθηνών, υπουργός και συγγραφέας)- και όχι στο Υπουργείο Εσωτερικών–χωρίς καν να μνημονεύσει τη Σκουληκαριά Άρτας, αποφάσισε ως τόπο εορτασμού των 100 χρόνων από τον θάνατο του Γεωρ. Καραϊσκάκη το Μαυρομμάτι νομού Καρδίτσας.
▪ Αν τον Ιούνιο του 1966, με ένα απλό υπόμνημα του προέδρου της κοινότητας Μαυρομματίου ν. Καρδίτσας προς το Υπουργείο Εσωτερικών, συνυπογεγραμμένο από το σύνολο των φορέων του νομού, με μόνη εμπεριεχόμενη επιχειρηματολογία την αντίστοιχη καταγεγραμμένη στο βιβλίο: «Τα Καραϊσκάκεια» του Καρδιτσιώτη συγγραφέα Ν. Δ Κωνσταντή και την ισχυρή παρέμβαση του τότε Υπουργού Παιδείας και βουλευτή Καρδίτσας Στέλιου Αλαμανή, η Ακαδημία Αθηνών ΔΕΝ… ΑΠΟΦΑΙΝΟΝΤΑΝ: «ότι γενέτειρα του Γεωρ Καραϊσκάκη είναι το Μαυρομμάτι ν. Καρδίτσας».
▪ Αν το υπ’ αρ 712/16/9/66 Β.Δ(Βασιλικό Διάταγμα).που αναφέρει: «…απεφασίσθη και διετάχθη ότι η 23η Απριλίου, επέτειος του θανάτου του Γεωργίου Καραϊσκάκη, θα εορτάζητε ως τοπική εορτή εις Μαυρομάτιον Καρδίτσης, γενέτειραν αυτού…», ΔΕΝ ΕΚΔΙΔΟΝΤΑΝ εσπευσμένα ως αντιπερισπασμός των «αναθεωρητών» στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Γεωρ Καραϊσκάκη στη Σκουληκαριά νομού Άρτας στις 12 Σεπτεμβρίου του 1965, από τον τότε Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Εμμανουήλ Μπακλατζή. Ο οποίος έκλεισε την επετειακή ομιλία με τα λόγια: «Αρχιστράτηγε της Ελλάδος Γεώργιε Καραϊσκάκη, εδώ είμαστε πιστοί στην ιστορία σου, πιστοί στη διαταγή σου, εγεννήθης εις την Σκουληκαριάν και έγινες αετός και πέταξες σε όλη την Ελλάδα…».
▪ Αν το εν λόγω διάταγμα, ΔΕΝ ΗΤΑΝ τόσο «ιστορικά αμφιλεγόμενο» κατά περιεχόμενο (σ. σ: αφού έριχνε στο έρεβος της ιστορικής λήθης όχι μόνο τα περί του αντιθέτου υποστηριζόμενα από πλειάδα παλαιότερων και νεότερων ιστορικών περιωπής αλλά και μια σειρά ζωντανά αφηγήματα, περί των γηγενών Σκουληκαριτών γονέων, του τόπου γέννησης και των πρώτων χρόνων της ζωής του ήρωα της Επανάστασης του 21) και πρόχειρο κατά την έκδοσή του (του ΠΔ),: ώστε ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού, τότε πρόεδρος της ΕΔΑ, στη σχετική ενημερωτική επιστολή προς την κοινότητα Σκουληκαριάς, να αναγκαστεί να εκφράσει πλήρη αντίθεσή στην έκδοσή του, αναφέροντας επί λέξει: «…κατέθεσα επερώτηση στη Βουλή με την οποία ζήτησα την απόσυρσή του (του επίμαχου ΒΔ) …».
▪ Αν το 1973 το υπουργείο Εσωτερικών ΔΕΝ ΚΑΘΙΕΡΩΝΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΑ ως τόπο εορτασμού του Γεωργίου Καραϊσκάκη «ΕΠΙ ΤΩ ΘΑΝΑΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ» το Μαυρομμάτι Καρδίτσας.
▪ Αν το ΦΕΚ: 244/14-12-97ΔΕΝ ΟΡΙΖΕ ότι τα πολεμικά χωριά του νομού Άρτας: Σκουληκαριά, Κλειδί, Δημαριό, Διάσελλο και Άνω Πέτρα, όπου στην κατοχή είχαν την έδρα τους οι λόχοι των «Καραϊσκάκηδων» ανταρτών, ενώνονται σε Δήμο με την επωνυμία: «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
▪ Αν με το 181/2005 ΠΔ ΔΕΝ ΚΑΘΙΕΡΩΝΟΝΤΑΝ στη Σκουληκαριά Άρτας, δημόσια εορτή τοπικής σημασίας προς τιμή του Γεωργίου Καραϊσκάκη.
▪ Αν με τον Ν.3852/2010/ ΦΕΚ 87/Α ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΝ να δοθεί το όνομα «Γεώργιος Καραϊσκάκης» στον νεοσύστατο Δήμο του νομού Άρτας στον οποίο υπάγεται έως σήμερα η Σκουληκαριά.
▪ Αν με την ισχυρή στήριξη υψηλόβαθμων κομματικών και κυβερνητικών στελεχών συντοπιτών τους, οι ιθύνοντες του γειτονικού νομού (Καρδίτσας) ΔΕΝ ΕΠΕΤΥΓΧΑΝΑΝ να προωθηθεί στη Βουλή σχετικό σχέδιο νόμου «για την επιστροφή των οστών του Καραϊσκάκη από το Φάληρο στη γενέτειρά του Μαυρομμάτι», και εντεύθεν «την ίδρυση Εθνικού Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών με την επωνυμία Γ. Καραϊσκάκης».
▪ Αν σχετικά με τον «επαναπατρισμό» και «εναπόθεση» των οστών του Γεωργίου Καραϊσκάκη, από το κενοτάφιο ηρώων του Φαλήρου στη «γενέτειρα» του ήρωα το Μαυρομμάτι, που πραγματοποιήθηκε την 23η/04/2019 σε ειδική πάνδημη τελετή ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, παρουσία των εκπροσώπων της Ελληνικής Πολιτείας, που ήταν απότοκος της ίδρυσης του ως άνω ιδρύματος, ΔΕΝ ΕΓΕΙΡΟΝΤΑΝ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, αναφορικά με την εγκυρότητα:ΤΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ και εντεύθεν της «ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ» ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ του Καραϊσκάκη, με χαρακτηριστικό το παρατιθέμενο «ΣΧΟΛΙΟ-ΕΝΣΤΑΣΗ» της πάντα έγκυρης «ΕΣΤΙΑΣ» της 28 ης/08/2019: «… ἀγνοοῦνται τά ὀστᾶ τοῦ Καραϊσκάκη. Στον χῶρο πρό τοῦ ὁμωνύμου γηπέδου θα δεῖ κανείς δύο μνημεῖα. Ἕνα εἰς ἀνάμνησιν τῆς μάχης τοῦ Φαλήρου και ἕναν τάφο για τον ὁπλαρχηγό τῆς Ρούμελης. Μόνο πού εἶναι κενοτάφιο. Τά ὀστᾶ τοῦ Καραϊσκάκη μετεφέρθησαν ἀπό τόν ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῆς Σαλαμῖνος, ὅπου ἀρχικῶς εἶχε ταφεῖ, στόν τόπο τῆς μάχης και τῆς θυσίας του στό Φάληρο. Στην ἀνακατασκευή ὅμως τοῦ γηπέδου τό 1968 τά ὀστᾶ μαζί με τά μπάζα πού ἀπερρίφθησαν ἀπό ἐκεῖ πετάχθηκαν, πιθανώτατα, στήν θάλασσα. Οὐδεμία πειστική ἀπάντησις ὡς προς τό τί ἔγιναν τά ὀστᾶ ἔχει δοθεῖ μέχρι σήμερα ἀπό τούς ὑπευθύνους μηχανικούς τῆς ἀνακατασκευῆς τοῦ γηπέδου. Ἔμεινε τουλάχιστον το ὄνομά του νά προσδιορίζει ὁλόκληρη τήν περιοχή και νά θυμίζει ἔτσι τήν θυσία του, που τεκμηριωμένα θέτει σε αμφισβήτηση τον επίμαχο «επαναπατρισμό».
▪ Αν με την πρόκληση καταιγισμού «αντί-δημοσιευμάτων» [σ.σ άρθρα, πρακτικά ημερίδων, σχετική έντυπη και ηλεκτρονική αρθρογραφία, τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές, βιβλία πολλά από τα οποία εγράφησαν από συγγραφείς επιλογής της εκεί Αυτό-διοίκησης, όπως για παράδειγμα το βιβλίο του Θεμιστοκλή Ηλ. Πέτρου(*): «Καραϊσκάκης»(από τη σπηλιά του Μαυρομματίου στην άφθαρτη δόξα κ.ά], ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙΤΟ: η σκοπιμότητα της ακύρωσης της ζώσας ιστορίας περί του τόπου γέννησης και ενηλικίωσης του μεγάλου οπλαρχηγού της Επαναστάσεως του 21 αλλά και η αμφισβήτηση των έγκυρων ιστορικών, ιστοριογράφων και βιογράφων του Καραϊσκάκη, οι οποίοι ξεκάθαρα αποφαίνονται ότι η Σκουληκαριά είναι ο γενέθλιος τόπος του ιδίου και των γονέων του.
▪ Αν οι εν λόγω «αναθεωρητές», οι οποίοι μέσα από την μακρόχρονη και αριστοτεχνικά εξελισσόμενη επιχείρηση «παραπληροφόρησης», ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑΝ να καταστήσουν κοινωνούς των απόψεών τους, Πολιτειακούς, Πολιτικούς, Δικαστικούς, Πολιτιστικούς και Εκκλησιαστικούς Αξιωματούχους, επώνυμους ανθρώπους των γραμμάτων και τεχνών, των μεγάλης κυκλοφορίας εντύπων, ηλεκτρονικών ΜΜΕ κ.ά.
• Αν δεν ήταν σκοπός των εν λόγω αναθεωρητών, η μετέπειτα χρήση των επισήμων δηλώσεων, από τους κατά καιρούς προσκληθέντες και παρασταθέντες στις από τους ίδιους διοργανωθείσες σχετικές τοπικές εορταστικές εκδηλώσεις(σ. σ, Προέδρους της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργούς, Υπουργούς, Αρχηγούς κομμάτων, Εκκλησιαστικές, Πνευματικές και Στρατιωτικές Ηγεσίες, Ανώτατους κρατικών λειτουργούς κ.ά,) ως δήθεν «διαπιστωτικών πράξεων, περί την αναγνώριση της «Μαυρομματινής» καταγωγής του ήρωα.
▪ Αν δεν αποσιωπούνταν και αβασάνιστα δεν προσπερνούνταν οι, από πλείονες των δεκαπέντε υπερήλικων Σκουληκαριτών» (σ. σ, γονείς, παππούδες και προ-παππούδες, οι περισσότεροι γεννηθέντες τις δεκαετίες 1850 και 1860) καταγραφείσες αφηγήσεις, αναφορικά με την Σκουληκαρίτικη καταγωγή των γονέων του μεγάλου οπλαρχηγού του 21,Ζωίτσας Ντιμισκή και Ν. Πλακιά, ως και με τη γέννηση, τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του ήρωα στη Σκουληκαριά. Οι οποίες περνώντας από γενιά σε γενιά, απετέλεσαν ένα ζωντανό αλλά και ιδιαίτερα ισχυρό ιστορικό ντοκουμέντο. Η αναθεωρητική αυτή επιλογή είναι όχι μόνο αντίθετη με την επιστημονική ερευνητική δεοντολογία και πρακτική, την ηθική τάξη και την ιστορική αναγκαιότητα, αλλά και ισοδυναμεί με τη σκόπιμη διαγραφή μιας από τις σπουδαιότερες συνιστώσες της συνισταμένης ιστορίας του μεγάλου Καραϊσκάκη.
