Σε μια συζήτηση που είχαμε με επαγγελματίες, τείνουμε να καταλήξουμε ότι η οικονομική ζωή της περιοχής μας, τείνει να αποκτήσει τάσεις υπηρεσιών “γηριατρικής” ή για την ακρίβεια παροχών εξυπηρέτησης των ηλικιωμένων. Δεν είναι ρατσιστική η προσέγγιση, ούτε βέβαια έχει να κάνει με το “ageism” τη νέα μορφή στερεότυπων κατά των ηλικιωμένων ανθρώπων. Αντιθέτως στην χώρα μας και δη στην περιοχή μας, οι ηλικιωμένοι είναι η πιο ισχυρή οικονομική και καταναλωτική δύναμη σε επίπεδο βέβαια αγορών και υπηρεσιών και για τον λόγο αυτόν βέβαια και η αγορά μας τείνει να παίρνει τέτοιου κατευθύνσεις…
Ειδικότερα εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, βασική απασχόληση επαγγελματιών του χώρου, είναι η διαδικασία των συντάξεων, τα κληρονομικά θέματα, τα ζητήματα των διαθηκών, οι ασφαλίσεις γήρατος και υγείας… Και βέβαια ακολουθούν και οι μεγάλες επενδύσεις που σχετίζονται με πιο σοβαρά θέματα, και ακούγονται έντονα το τελευταίο διάστημα και αφορούν ιατρικά κέντρα, ιδιωτικές κλινικές τεχνητού νεφρού, ακόμη και ιδιωτικά κέντρα φύλαξης ηλικιωμένων.
Σε έναν πληθυσμό που γηράζει, είναι όχι μόνο αυτονόητη, αλλά και ουσιαστική αυτού του είδους η κατεύθυνση και βέβαια δεν πρέπει να μας προβληματίζει το ζήτημα αυτό, αλλά πρέπει να το δούμε με την αρμόζουσα σοβαρότητα.
Και να περάσουμε και στις δημόσιες δομές… Πολλές φορές έχουμε αναφέρει ότι οι Δήμοι πρέπει να κάνουν νηπιαγωγεία και σχολεία σε όλες τις τοπικές κοινότητες, σιγά- σιγά όμως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μήπως θα έπρεπε να δημιουργηθούν και περισσότερες δομές υποστήριξης των χιλιάδων ηλικιωμένων, οι οποίοι όχι μόνο έχουν προβλήματα και ανάγκες, αλλά και με το περίσσευμά τους, μπορούν και υποστηρίζουν τις τοπικές αγορές και οικονομίες, είτε άμεσα, είτε δια μέσω των οικογενειών τους.
Δεν είναι βέβαια κίνητρα… τα ΚΑΠΗ και τα Γηροκομεία (ή οίκοι ευγηρίας), για την αντιστροφή του κλίματος της υπογεννητικότητας και της εγκατάλειψης από το ενεργητικό κομμάτι της νεολαίας μας του τόπου μας. Όμως ας δούμε και την αλήθεια κατάματα: πρέπει να υπολογίσουμε και την παράμετρο αυτή, ότι στον τόπο αυτόν, με γεωμετρική πρόοδο θα ζούνε ηλικιωμένοι άνθρωποι, με τις γνωστές ιδιαιτερότητες τους. Δεν είναι κακό να δημιουργούμε υποδομές υποστήριξής τους… Άλλωστε το κενό, που ήδη δημιουργείται, θα έρθει ο ιδιωτικός τομέας να τον καλύψει!
Μήπως αντί για παιδικούς σταθμούς να φτιάχναμε Γηροκομεία και ΚΑΠΗ;
