Γράφει ο Κώστας Λύτρας
Καθώς ανοίγει η αυλαία της νέας κυνηγετικής περιόδου, θεώρησα χρήσιμο να υπομνήσω ορισμένα από τα κακώς κείμενα στους κόλπους της κυνηγετικής οικογένειας, χωρίς λεπτομέρειες, αποσκοπώντας να ληφθούν άμεσα μέτρα ώστε να εκλείψουν ο επαγγελματισμός και η ζημιογόνος ιδιοτέλεια από τις οργανώσεις μας.
Προς αυτή την κατεύθυνση, η στήλη «ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ», θα είναι αρωγός σε κάθε προσπάθεια, η οποία θα βελτιώσει τις συνθήκες του κυνηγιού στην πατρίδα μας, αλλά και θα προστατεύει τη φύση και το περιβάλλον με τα οποία κάθε πολίτης – κυνηγός είναι άρρηκτα δεμένος.
Ένα πρωτοφανές καλοκαίρι γεμάτο καύσωνες και πυρκαγιές έχει αφήσει ήδη ένα θλιβερό στίγμα στο πέρασμά του, σκορπώντας ποικίλες ανησυχίες για το μέλλον του περιβάλλοντος και της ποιότητας της ζωής μας.
Οι εμπρησμοί των ελληνικών δασών ήρθαν να προστεθούν στις πυρπολημένες ελπίδες των κυνηγών για τη διασφάλιση των βιοτόπων αλλά και της κυνηγετικής δραστηριότητας.
Νιώθοντας ανυπεράσπιστοι οι πολίτες – κυνηγοί της πατρίδας μας σχετικά με όσα τους αφορούν, εκφράζουν καθημερινά με κάθε τρόπο την οργή και την αγανάκτησή τους.
Η περιφέρεια της χώρας, η οποία περιλαμβάνει το μεγαλύτερο όγκο του φυσικού πλούτου της, μοιάζει πολιορκημένη και σε αρκετές περιπτώσεις λεηλατημένη από ενέργειες καιροσκόπων, ανεγκέφαλων καταπατητών αλλά και αδιάφορων τοπικών ταγών.
Η αδιαφορία, που αποτελεί σήμερα ένα σοβαρότατο νόσημα της κοινωνίας μας, αποτελεί προϊόν της κακής χειραγώγησης των πολιτών, οι οποίοι, ως έσχατη αντίδραση, υιοθετούν την απάθεια σχετικά με όσα συμβαίνουν γύρω τους.
Ως προς τα κυνηγετικά δρώμενα, η εικόνα ελάχιστα διαφοροποιείται εφόσον αρκετοί εκλεγμένοι κυνηγετικοί παράγοντες ασχολούνται κυρίως με τη δημόσια εικόνα τους, τις πολιτικές – κομματικές διασυνδέσεις τους και τα προσωπικά συμφέροντά τους.
Υποδυόμενοι τους υπηρέτες του κυνηγιού, κοπτόμενοι για «εχθρούς» και «κινδύνους» που απειλούν τη νόμιμη άσκηση της θήρας, δεν ξεχνούν να ιεραρχούν καθημερινά τους ιδιοτελείς σκοπούς τους και να περιθωριοποιούν – έτσι τουλάχιστον νομίζουν – όποιον τους ασκήσει κριτική για τη συμπεριφορά τους. Κάποιοι περισσότερο θρασείς εξαπολύουν ύβρεις και απειλές προς εκείνους που προσπαθούν καλόπιστα να τους υπενθυμίσουν το ρόλο τους, κάτι που υποδηλώνει την υπάρχουσα βλαπτική νοοτροπία στους κόλπους της κυνηγετικής οικογένειας.
Ορισμένοι εκλεγμένοι κυνηγετικοί παράγοντες συνηθίζουν να προτάσσουν συνεχώς το «εγώ» για να αισθανθούν ή να υποδηλώσουν την τοπική ισχύ τους στο περιβάλλον τους. Δυστυχώς, οι τοπικές κοινωνίες – κυρίως στην περιφέρεια- λειτουργούν κάτω από νοοτροπίες διαφορετικές εκείνων που υφίστανται στις μεγαλουπόλεις και τα μεγάλα αστικά κέντρα. Εκεί, οι συνειδήσεις επηρεάζονται με περίτεχνους τρόπους, αλλά και με την επιβολή της ισχύος εάν ένας κυνηγετικός καρεκλοδεινόσαυρος τυγχάνει να είναι «ισχυρός» τοπικός παράγων.
Σ’ αυτή την περίπτωση, εάν δεν υπάρξει αντίδραση των κυνηγών, ακολουθεί η αδιάφορη υποταγή η οποία είναι εμφανέστερη στις αίθουσες όπου πραγματοποιούνται οι γενικές συνελεύσεις. Εκεί, το χλιμίντρισμα των «ηγετών» βρίσκει αποδέκτες τα αφτιά των ελάχιστων που προσέρχονται να αποφασίσουν για την τύχη των πολλών, οι οποίοι εκουσίως απουσιάζουν.
Το «μάντρωμα» συνειδήσεων, ευτυχώς, δεν έχει καθολικό χαρακτήρα κι αυτό ως διαπίστωση είναι μια παρηγοριά.
Υπάρχει, ομολογουμένως, έντονη δυσφορία στις κυνηγετικές οργανώσεις για τη μείωση των θεωρούμενων κυνηγετικών αδειών ετησίως οι οποίες παρουσιάζουν φθίνουσα πορεία. Ο πρόεδρος της ΚΣΕ (Κυνηγετικής Συνομοσπονδία Ελλάδος) και ο πρόεδρος της Ε’ ΚΟΗ (Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου) έχουν δηλώσει αρκετές φορές τον προβληματισμό τους σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα.
Πρέπει να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα που ζημιώνουν το κυνήγι, και τις προσπάθειες της ΚΣΕ, της ΚΟΗ, κι άλλων δραστήριων οργανώσεων που προσπαθούν να βελτιώσουν τις συνθήκες στο περιβάλλον, αλλά και την παιδεία των κυνηγών μελών τους.
