Χρήστος Μέγας*
Η χώρα φέτος, την χρονιά της ανάπτυξης (+5,3% το ΑΕΠ), της τουριστικής έκρηξης και της… έλλειψης εργατικών χεριών θα παρουσιάσει, ταυτόχρονα, δημοσιονομικό έλλειμμα και θα αγγίξει διψήφιο πληθωρισμό (άνω του 12% Αύγουστο και Σεπτέμβριο).
Σε αυτό το περιβάλλον οι τράπεζες απαξιώνουν βίαια τις (όποιες) καταθέσεις του κόσμου (με τα μηδενικά επιτόκια), ενόσω κυριαρχεί η ανασφάλεια στις οικογένειες ως προς την επιβίωση και η απουσία ευκαιριών και προοπτικής στους νέους.
Οι νεόκοποι αποταμιευτές στρέφονται στα ακίνητα, κάτι σαν δοκιμασμένο από πολεμικές περιόδους «καταφύγιο χρυσού». Τάση αποθησαύρισης των υψηλότερων εισοδηματικά κλιμάκιων που ενισχύει με τις πρωτοβουλίες της η κυβέρνηση καταργώντας τον συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ. Χορηγώντας επίσης οριζόντια τις (μη) επιστρεπτέες προκαταβολές που επενδύθηκαν (και) σε μπετά και πανωσηκώματα. Το ίδιο το «Ελληνικό» μετατρέπεται σε «Ελντοράντο» πολυτελών κατοικιών.
Πίσω από τα δυσεύρετα ακίνητα και οι «χρυσές βίζες» των 250.000 ευρώ, ο εξευτελιστικός συντελεστής 5% στα διανεμόμενα κέρδη από μερίσματα, η καταστρατήγηση των διατάξεων για την προστασία των δασών και του αιγιαλού.
Περιβάλλον δραχμής…
Μοιάζει με την προβολή του παρελθόντος υπό πίεση.
-Έχουμε επιτόκια και πληθωρισμό δραχμής, όχι της δεκαετίας του 1990, όταν επιλέγοντας την ένταξη στην ΟΝΕ τείναμε να περιορίσουμε το έλλειμμα, αλλά σε περιβάλλον 50 χρόνων πίσω. Τότε που ο πληθωρισμός έστρεψε μαζικά τον κόσμο στην κατοικία. Τους «έχοντες» προς τα διαμερίσματα και τους φτωχοδιαβόλους από την περιφέρεια, που συνέρρεαν μαζικά στην Αθήνα για τον κατασκευαστικό κλάδο, την επιδοτούμενη βιομηχανία και τις ευκαιρίες στο αστικό περιβάλλον, προς τα αυθαίρετα της Αττικής.
Πρόσθετες αναλογίες:
-Τα δημόσια έσοδα, ακόμη και αυτή η ίδια η «αναδιανομή», στηρίζεται στους… έμμεσους φόρους. Είναι πρωτοφανές να φορολογείς τις αδήριτες οικογενειακές ανάγκες (αγορά τροφίμων) για να… αναδιανείμεις το εισόδημα («επιταγή ακρίβειας», επιδότηση των παρόχων ενέργειας κ.α.). Αυτό που συμβαίνει με τον ΦΠΑ στα καύσιμα, την ενέργεια, τα είδη πρώτης ανάγκης έχει τις αναλογίες του στο κρατικό μονοπώλιο στο φωτιστικό πετρέλαιο, τα σπίρτα, το αλάτι που διαρκούσε για 90 χρόνια, σχεδόν μέχρι την δεκαετία του 1980, για να πληρωθούν τα δάνεια μιας άλλης χρεοκοπίας (1893) και ενός ατυχούς πολέμου (1897).
-Η Γερμανία, ωσάν να διαθέτει μάρκο, μπορεί και δανείζεται πάνω από 200 δισ. για την επιδότηση της βιομηχανίας με φτηνό Φυσικό Αέριο και αλλά 100 δισ. για εξοπλισμούς. Την στιγμή που ο ευρωπαϊκός Νότος περιθωριοποιείται.
-Στο Αιγαίο ξαναβγαίνουν τα σεισμογραφικά (Πίρι ή Ουρουτς Ρέι), ενώ είναι ζητούμενη η προ 50ετίας πυγμή με το «Βυθίσατε το Χόρα».
-Ο στασιμοπληθωρισμός, όπως ο όρος καθιερώθηκε στη δεκαετία του 1970, επανέρχεται με σκληρότητα.
-Πολιτικά εμφανίζεται να κυριαρχεί η Δεξιά, ακόμη και με τα υπολείμματα της… ΕΠΕΝ να παραμένουν σαν μεταλλαγμένα σκιάχτρα στην σκηνή.
Στο τοπικό… νόμισμα
Οι συνθήκες που βιώνουμε είναι προβολή από το ασταθές περιβάλλον της δραχμής. Και αυτό είναι η απάντηση σε όσους έβλεπαν σαν λύση μέσα στην κρίση την επιστροφή στο εθνικό (ή μήπως τοπικό;) νόμισμα…
Όμως υπάρχουν δύο κολοσσιαίες διαφορές:
1.Οι εμπορικές τράπεζες δεν δανείζουν, προκαλώντας πρόσθετο «σφίξιμο» στην οικονομία. Δεν δείχνουν πρόθυμες να «κόψουν» νέο χρήμα (χορήγηση δανείων), μετά την ήττα του υπερδανεισμού πριν είκοσι χρόνια, ενώ απέρχονται οι κεντρικές τράπεζες από την (αναγκαία όσο ποτέ σήμερα) πιστωτική επέκταση.
Για την διαχείριση των έκτακτων συνθηκών όποιο κράτος μπορεί, δανείζεται. Η Ελλάδα πάντως όχι!
2.Οι πολίτες, τούτων δοθέντων, έχουν απασφαλίσει. Όχι μόνο γιατί δεν υφίσταται η προ 50ετίας αίσθηση πολιτικής αλλαγής (ενόσω σε ορισμένες κομματικές ομάδες ο… κομματάρχης ρύθμιζε τις ζωές τους), αλλά οι πολιτικοί είτε αντιμετωπίζονται σαν αναλώσιμα υλικά είτε σαν αναστολείς διεργασιών και εξελίξεων.
Η ανανέωση είναι το μήνυμα. Αλλά επί προτάσεων και με βάση τις ανάγκες και τις χρησιμότητες.
Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνει η ΝΔ και η Δεξιά:
Οι διαγραφόμενες συνθήκες επιφυλάσσουν και άλλο πόνο. Ας ελπίσουμε ότι είναι το τίμημα μιας βίαιης ωρίμανσης των προτάσεων διεξόδου. Οι αναγκαίες συνθήκες για ένα αναπτυξιακό συμβόλαιο δίκαιης μετάβασης με ευκαιρίες και προοπτικές στους νέους έχουν συσσωρευτεί.
Αυτό που προτείνει το ΠΑΣΟΚ για τους νέους και τις ευκαιρίες, τους εργαζόμενους και την προοπτική, τους συνταξιούχους και την ασφάλεια τους, την στήριξε των αγροτών και κτηνοτρόφων για την παραγωγή επώνυμων προϊόντων και την διάθεση τους στους επισκέπτες-τουρίστες, την επιδότηση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και βιοτεχνίας με τον εξωστρεφή προσανατολισμό της.
Η κυβέρνηση πρέπει να σταμάτησε να βρίσκεται σε συνεχή «πόλεμο» με την κοινωνία και τους νέους. Απαιτείται να συνδράμει κάθε δημιουργικό κύτταρο αυτού του Λαού.
*Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος, Γραμματέας του Τομέα Εργασίας του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής
