Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου
Ιδιαίτερα σημαντικό το λιμάνι για την Τοπική και Περιφερειακή Ανάπτυξη.
Κατά κοινή ομολογία το λιμάνι της Πρέβεζας συμβάλει καθοριστικά στην περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη της περιοχής, ενώ παράλληλα επηρεάζει και άλλους τομείς της παραγωγής και της μεταποίησης, ολόκληρης της Ηπείρου .
Άλλωστε είναι το μοναδικό λιμάνι στη ΒΔ Ελλάδα, μέσω του οποίου διακινούνται εμπορεύματα και κυρίως σιτηρά και ζωοτροφές και μάλιστα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, είναι το δεύτερο στην εισαγωγή χύδην φορτίων στη χώρα.
Για τους παραπάνω λόγους η εύρυθμη και χωρίς αντιπαραθέσεις λειτουργία του είναι μείζον ζήτημα, που δεν αφορά μόνο τους εμπλεκόμενους με το λιμάνι, αλλά ολόκληρη την τοπική κοινωνία.
Η διοίκηση του Λιμενικού Ταμείου (ΔΛΤ) και ο Πρόεδρός του, Δήμαρχος Πρέβεζας, που έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα διαχείρισης του, 3 ολόκληρα χρόνια τώρα, αντί το θέμα αυτό να το χειρίζονται με ειλικρινή διάλογο και συναίνεση, ακολουθούν τακτική “μυστικής διπλωματίας και διγλωσσίας”, η οποία προκαλεί καχυποψίες και εντάσεις μεταξύ επιχειρηματιών, επαγγελματιών και εργαζομένων στο χώρο του λιμανιού και ευρύτερα της παραλιακής ζώνης.
Με συγκεκριμένους κανόνες η λειτουργία και των 3 δραστηριοτήτων
Πριν λίγες μέρες όμως και παρά τις εσκεμμένες αναβολές, το “καυτό” θέμα του λιμανιού συζητήθηκε επιτέλους στο Δημοτικό Συμβούλιο και μετά από μια πολύωρη συνεδρίαση αποφασίστηκε ομόφωνα, να λειτουργήσουν συνδυαστικά και με καθορισμένους κανόνες και οι 3 δραστηριότητες, (τουριστική, εμπορική και αλιευτική).
Στην εξέλιξη της συζήτησης, όπως ήταν αναμενόμενο, αναδείχθηκαν μεταξύ των άλλων οι διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν μεταξύ των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο χώρο του λιμανιού, αναφορικά με την δυνατότητα της συνύπαρξης του εμπορικού και τουριστικού τομέα..
Κατατέθηκε μάλιστα η πρόταση για “μεταφορά του εμπορικού λιμανιού σε άλλη θέση”, με βασικό επιχείρημα τη μελέτη του ΤΕΕ του 2009, παραβλέποντας εσκεμμένα ότι τα οικονομικά δεδομένα και οι αναπτυξιακές προτεραιότητες της τότε εποχής, ήταν και παραμένουν πολύ διαφορετικά από τα σημερινά.
Αρκεί μόνο να σημειωθεί ότι και το ΤΕΕ Ηπείρου, σε πρόσφατη συνεδρίασή του, έχει αναγνωρίσει ότι οι παλαιότερες αποφάσεις χρήζουν επικαιροποίησης ή και τροποποίησης…
Η άποψη δε ότι «οι παρατάξεις οδηγήθηκαν σ’ αυτή την ομόφωνη απόφαση για να τα έχουν με όλους καλά και μη χάσουν ψήφους», αν δεν συνοδευτεί από στοιχεία ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι ισχυρίζονται άλλα κατ’ ιδίαν και άλλα ψηφίζουν, τότε εκθέτει ανεπανόρθωτα αυτούς που την εξέφρασαν.
Σε κάθε περίπτωση η ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση του ΔΣ ήταν κατά τη γνώμη μου ΘΕΤΙΚΗ και για τη συγκυρία που διανύουμε άκρως επιβεβλημένη.
Άμεση ολοκλήρωση του master plan
Προκειμένου όμως αυτή η απόφαση να αποφέρει απτά αποτελέσματα και να διευκολυνθεί στην πράξη η συνδυασμένη χρήση του λιμανιού, θα πρέπει το ΔΛΤ να απαιτήσει την ΑΜΕΣΗ ολοκλήρωση το master plan, στην κατεύθυνση βεβαίως της πρόσφατης απόφασης, ώστε μετά να ξεκινήσουν οι απαραίτητες ενέργειες για μελέτη και κατασκευή των αναγκαίων έργων.
Αναμφίβολα πρώτη προτεραιότητα αποτελεί η κατασκευή της Ανατολικής προβλήτας, ισοδύναμης δυναμικότητας και τεχνικών προδιαγραφών με την υφιστάμενη, ώστε να μεταφερθεί εκεί η εμπορική δραστηριότητα, το δυνατόν συντομότερα.
Παράλληλα θα πρέπει να δρομολογηθούν:
- Βελτιωτικές παρεμβάσεις στο χώρο του λιμανιού, που αφορούν την οργάνωση, τη διαχείριση και τον εξοπλισμό του.
- Ολοκληρωμένη κυκλοφοριακή μελέτη, αποσυμφόρησης του παράκτιου μετώπου της πόλης και σύνδεσης του λιμανιού με τους κεντρικούς οδικούς άξονες, με στόχο να μειωθεί ο κυκλοφοριακός φόρτος και η ηχορύπανση, σύμφωνα πάντα με τη μελέτη του ΣΒΑΚ.
- Μελέτη ανάπλασης του συνόλου της λιμενικής ζώνης από το Ψαθάκι μέχρι και το Αλωνάκι, προκειμένου να αξιοποιηθεί αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα της Πρέβεζας.
Απαιτούνται αλλαγές στη διοίκηση του λιμανιού
Κλείνοντας θα επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι τα παραπάνω δε μπορούν να υλοποιηθούν στο σύνολό τους, χωρίς αλλαγή στη δομή της διοίκησης του λιμανιού.
Μετά από πολλά χρόνια λειτουργίας του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, θεωρώ ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να οδηγηθούμε σε μια πιο ισχυρή και ευέλικτη μορφή διοίκησης και διαχείρισης.
Μια διοίκηση που θα διαθέτει πολιτική βούληση, τεχνοκρατική επάρκεια και στελέχωση.
Μια διοίκηση που θα μπορεί να σχεδιάζει, να διεκδικεί και να δημιουργεί ασφαλείς προϋποθέσεις, ώστε το λιμάνι μας να επιτελέσει τον σύγχρονο αναπτυξιακό του ρόλο.
