Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου
Πριν λίγες μέρες ο Αλέκος Καχριμάνης, Περιφερειάρχης Ηπείρου, ανακοίνωσε από ραδιοφώνου ότι στις επερχόμενες Αυτοδιοικητικές εκλογές, θα είναι εκ νέου υποψήφιος.
Η είδηση ασφαλώς και δεν προκάλεσε καμιά έκπληξη, καθώς εν πολλοίς ήταν αναμενόμενη η υποψηφιότητα του.
Όλοι οι Ηπειρώτες έχουμε εδώ και χρόνια συνειδητοποιήσει ότι ο κ. Καχριμάνης δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει εύκολα την εξουσία που αντλεί από την Περιφέρεια Ηπείρου…
Με την προϋπόθεση, όπως και ο ίδιος δήλωσε, “να έχει την υγειά του”.
Να σημειωθεί ότι είναι η 4η κατά σειρά υποψηφιότητα του για την Περιφέρεια Ηπείρου, ως συνέχεια της 8ετούς θητείας του στη Νομαρχία Ιωαννίνων και της 12ετούς στο Δήμο Μετσόβου.
Με άλλα λόγια υπηρετεί την Αυτοδιοίκηση από το 1991 μέχρι και σήμερα ως Δήμαρχος, Νομάρχης, Περιφερειάρχη, συνολικά 32 συναπτά έτη.
Αναμφίβολα κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ, καθώς τέτοια μακρά και αδιάλειπτη Αυτοδιοικητική θητεία και μάλιστα σε 3 διαφορετικές βαθμίδες, δεν έχει καταφέρει άλλος Έλληνας πολιτικός..
Προσωπικά έχω διαφωνήσει κατά καιρούς μαζί του, για κρίσιμες επιλογές που αφορούν την Ήπειρο και κυρίως για την «παλαιοκομματική αντίληψη» και την «καθεστωτική συμπεριφορά» που επιδεικνύει.
Όμως ανεξάρτητα των όποιων πολιτικών διαφωνιών που διαχρονικά έχω μαζί του, έχω δημόσια αναγνωρίσει τις αντοχές του και δε μπορώ παρά να του ευχηθώ υγεία και καλή δύναμη για τη συνέχεια.
Όμως το «φαινόμενο Καχριμάνη» και η «ισοβιότητά» του στην Αυτοδιοίκηση στηρίζεται κατά τη γνώμη μου σε δύο πολιτικές αδυναμίες.
Η πρώτη αδυναμία αφορά το πολιτικό μας σύστημα, το οποίο μέχρι σήμερα αρνείται πεισματικά να καθορίσει όριο θητειών, σε όλα ανεξαιρέτως τα αιρετά αξιώματα και σε όλους τους θεσμούς.
Είμαστε από τις ελάχιστες χώρες στην Ευρώπη, που κάποιος έχει τη δυνατότητα, αν το επιθυμεί, να είσαι ισόβιος Δήμαρχος, Περιφερειάρχης, Βουλευτής, Συνδικαλιστής κλπ.
Μόνο στην ΠτΔ τίθεται εκ του Συντάγματος το ανώτατο όριο 2 θητειών.
Παρ’ ότι όλα τα κόμματα έχουν κατά καιρούς υποσχεθεί ότι θα νομοθετήσουν υπέρ του καθορισμού συγκεκριμένου ορίου στις θητείες, ιδιαίτερα για τους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης, στην πράξη ποτέ δεν το έκαναν πράξη.
Για να είμαι πιο ακριβής, υπήρξε μία και μοναδική φορά και συγκεκριμένα το 1994, όταν με τη θεσμοθέτηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης καθιερώθηκε νομοθετικά το όριο των 2 θητειών και μόνο για τους Νομάρχες.
Όμως 12 χρόνια μετά, η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή το 2006, αντί αυτό το θετικό μέτρο να το επεκτείνει και στους Δημάρχους και γιατί όχι στην πρώτη Συνταγματική αναθεώρηση και στους Βουλευτές, κατάργησε τη συγκεκριμένη ρύθμιση, δίνοντας τη δυνατότητα και στους Νομάρχες αν το επιθυμούσαν να έχουν απεριόριστες θητείες.
Τα τελευταία 12 χρόνια ψηφίστηκαν 3 εκλογικοί νόμοι για την Αυτοδιοίκηση, ο «Καλλικράτης» από το ΠΑΣΟΚ, ο «Κλεισθένης» από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο «Νόμος Βορίδη» από τη ΝΔ, που επέφεραν ο καθένας τις δικές του αλλαγές.
Παρ’ ότι οι αρμόδιοι Υπουργοί τόνιζαν ότι στις προθέσεις τους ήταν και η καθιέρωση θητειών για τους Δημάρχους και τους Περιφερειάρχες, τελικά κανείς τους δεν το τόλμησε, για προφανείς λόγους.
Η δεύτερη αδυναμία έχει να κάνει με τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στην Ήπειρο, που ενώ συμφωνούν στις διαπιστώσεις, μένουν μόνο σ’ αυτές.
Παρ’ ότι αναγνωρίζεται από όλους ότι για να αντιμετωπιστεί εκλογικά «το σύστημα Καχριμάνη» απαιτούνται ευρύτερες συγκλίσεις και συναινέσεις, εν τούτοις δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα να παραμερίσουν τις κομματικές σκοπιμότητες και τις προσωπικές φιλοδοξίες και να συγκροτηθεί μια αξιόμαχη Περιφερειακή Παράταξη που θα δώσει με αξιώσεις τη μάχη των εκλογών.
Άλλωστε τα εκλογικά αποτελέσματα του 2014 και του 2019 το αποδεικνύουν.
Δεν γνωρίζω αν η βασική αιτία γι’ αυτά ήταν ο καλοστημένος πελατειακός μηχανισμός του κ. Καχριμάνη, που διεμβολίζει οριζόντια όλα τα κόμματα, ούτε αν οφείλεται στην έλλειψη επαρκούς διαλόγου και συνεννόησης, ώστε να προέκυπτε ευρύτερη συμφωνία στο πρόσωπο που θα ηγούνταν της προσπάθειας.
Μπορεί αυτά, μπορεί βεβαίως να υπάρχουν και άλλα αίτια.
Το σίγουρο όμως είναι ότι για την αλλαγή των αυτοδιοικητικών συσχετισμών στην Περιφέρεια Ηπείρου, η συνεργασία αποτελεί την μοναδική ασφαλή επιλογή.
Μια ευρύτατη συνεργασία, ειλικρινής, χωρίς αστερίσκους και ηγεμονισμούς.
Μια συμφωνία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, η οποία θα στηριχθεί σε μια προγραμματική πρόταση για το παρόν και το μέλλον της Ηπείρου, που θα εμπνέει, θα κινητοποιεί και θα δημιουργεί προοπτικές νίκης..
Αν λοιπόν το “σύστημα Καχριμάνη” επιβάλλεται για το καλό της Ηπείρου να κλείσει τον κύκλο του, ας αναληφθούν επιτέλους οι ανάλογες πρωτοβουλίες!!!!
