Επειδή κι εγώ με τον αγαπητό φίλο Σωτήρη Χρηστούλη, ήμουν γονιός μαθητή που πήγαινε στο 4ο Δημοτικό της Άρτας και επειδή ήμουν καθημερινός μάρτυρας τα παιδιά να μην φεύγουν από το προαύλιο χώρο, όπως σε όλα τα σχολεία της χώρας, συζητώντας με τους άλλους γονείς ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ την τρελή απόφαση η δημοτική αρχή να κλείσει την κεντρική πόρτα του 4ου Δημοτικού Σχολείου, ενάντια σε όλες τις αρχές όχι μόνο ασφάλειας και λειτουργικότητας των δημοτικών σχολείων, θα επιμείνω σε μερικά βασικά ερωτήματα:
- Τελικά αυτή η πόρτα γιατί έκλεισε; Με απόφαση ποιανού σφραγίστηκε η κεντρική είσοδος στο Δημοτικό Σχολείο της πόλης μας.
- Γιατί την απόφαση να ανοίξει η πόρτα την λαμβάνει το Δημοτικό Συμβούλιο; Γιατί εισήχθη με αυτήν την διαδικασία. Είναι ένα θέμα που δεν είναι πολιτικό, αλλά πρωτίστως θέμα της διοίκησης. Φοβάται ο Δήμος ότι μπορεί να δυσαρεστήσει κάποιον και πετάει την μπάλα στην εξέδρα;
Δεν θα μπω περαιτέρω στα θέματα της ουσίας. Ειδικά για το νυν αντιδήμαρχο γνωρίζω ότι είχε όλες τις ανησυχίες που είχαν και οι υπόλοιποι γονείς για την ειδική αυτή κατάσταση, όπως είχε διαμορφωθεί το έτος 2019.
Παρόλα αυτά, θα υπεισέλθω σε μια άλλη πραγματικότητα:
- Πόσο είχε κοστίσει στον Δήμο Αρταίων, το έργο της κατάργησης της πόρτας και της διαμόρφωσης του τοιχείου της περιμέτρου του Δημοτικού Σχολείου. Οι γονείς τότε συζητούσαν για το ποσό των 4.000 ευρώ, το οποίο μπορεί να ακούγεται υπερβολικό. Και εμείς τώρα ρωτάμε το πιο σημαντικό: όταν λαμβάνονται τέτοιου είδους εύκολες απόφάσεις, που αποδεικνύονται λανθασμένες, δεν πρέπει να αναζητηθεί ο υπαίτιος και να γίνεται ο αντίστοιχος καταλογισμός;
Τι τα πέρασε ο Δήμος τα χρήματα; Στραγάλια για να τα μοιράζει για να γίνονται ρουσφετάκια ή να ικανοποιεί πολιτικές εξυπηρετήσεις;
Γιατί όλοι βλέπουμε τα θέματα με τις παλινωδίες στις μελέτες του OPEN MALL και του Επιχειρηματικού Πάρκου, του ΞΕΝΙΑ που δόθηκαν εκατομμύρια για …να αλλάζουμε γνώμη κατά το δοκούν και αγνοούμε αυτές τις δεκάδες ή εκατοντάδες “τροποποιήσεις” που λέμε ότι μοιάζουν με “΄λίγο τσιμεντάκι” (ύψιστος πολιτικός όρος συναλλαγής, προσφάτως τροποποιηθείς με τον όρο πίσσα), αλλά στην πραγματικότητα ματώνουν τόσο τα ταμεία των Δήμων, που μετά δεν έχουμε να πληρώσουμε τις καθαρίστριες και τους εργολάβους…
Περιμένουμε λοιπόν… Σε ποιον θα γίνει ο καταλογισμός του κόστους μιας άχρηστης εν τέλει ενέργειας. Ποιος θα πληρώσει την εξυπηρέτηση τελικά;
