Γράφει η ΡΑΝΙΑ ΤΡΟΜΠΟΥΚΗ
Η επόμενη μέρα του Πάσχα, μας βρίσκει πέντε με έξι κιλά βαρύτερους, βαρύθυμους γιατί πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην καρέκλα της εργασίας και αρκετά πιο μόνους. Η επόμενη μέρα όμως, μας βρίσκει και κάποια «μέτρα» πιο κοντά στις κάλπες. Βέβαια, σε τοπικό επίπεδο, πέραν της κακής εξέλιξης, που έφερε η απώλεια της τρίτης έδρας, δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι δραματικά. Πολλοί και άξιοι οι υποψήφιοι από όλα τα κόμματα, αλλά η τράπουλα ούτε θα ανακατευτεί, ούτε και θα γίνει κάποια ανατροπή σύμφωνα με τα διαφαινόμενα. Η επόμενη της απλής αναλογικής ίσως ταρακουνήσει λίγο, την κατά μέσο όρο, λογική των πολιτών. Το σίγουρο είναι πως θα ξυπνήσουμε σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον, από αυτό που μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Συνεργασίες, πολιτική επιβίωση στελεχών, δοσοληψίες, έχουν πολλά να δουν τα μάτια μας και να ακούσουν τα αφτάκια μας. Όπως και να έχει, θα είναι μια ενδιαφέρουσα περίοδος για την εγχώρια εκλογική ιστορία. Βέβαια, η όποια αξία κι αν εμφιλοχωρεί στο εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, σίγουρα, δεν αποτελεί εύπεπτη κατανάλωση για το εκλογικό σώμα. Και αυτό, διότι δεν είμαστε εκπαιδευμένοι ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά σε τέτοιου είδους διαδικασίες. Όλα αυτά έχουν την αξία τους και τη σημασία τους βέβαια για τα οικεία δρώμενα, στο σημείο, που οι μετεκλογικές συνεργασίες θα απενεχοποιήσουν ή και θα εγκρίνουν στηρίξεις και συμμετοχές στα ψηφοδέλτια των αυτοδιοικητικών εκλογών. Η μόνιμη επωδός των ψύχραιμων εν δυνάμει υποψηφίων, είναι η σκέψη, « να δούμε μετά τις εθνικές εκλογές τις εξελίξεις και το συζητάμε». Και όσο κι αν στηρίζουμε στις κοινωνικές-καφενειακές μας συζητήσεις, τις τρόπω τινά ανεξάρτητες και υπερκομματικές υποψηφιότητες, αναζητώντας μια υποψηφιότητα με «fun club» σαν του «Ρουβά», ως σωσίβιο για τα δεινά μας, πάντα αλληθωρίζουμε και επιζητάμε την ευχή από τους κομματικούς πάτρωνες του τόπου. Αν λοιπόν, ο υποψήφιος/α, δεν είναι αρεστός/ή στους εκλεγμένους, ακόμα και για προσωπικούς λόγους, αντιλαμβανόμαστε όλοι, τι τύχη τους καρτερά. Μαύρη και μαζί με αυτούς, θα είναι μαύρη και η συνέχεια της τοπικής μας ιστορίας. Διότι με έναν μαγικό τρόπο, προσωπικές φιλονικίες , διαγκωνισμοί, πικρίες του παρελθόντος και εσωκομματικά μαχαιρώματα, παίρνοντας την διάσταση της φήμης, σερβίρονται ως πρόβλημα όλης της πόλης. Το χειρότερο δε είναι, η καλλιέργεια της κακής εικόνας και η επιβολή της στο σύνολο των πολιτών. Για να μην μακρηγορώ, το θέμα είναι καθαρά θέμα ευθύνης προσωπικής και κομματικής. Ποτέ δεν θα υπάρξει καθολική υποστήριξη σε κάποιο πρόσωπο. Ενστάσεις, κριτικές και υποκειμενικοί χαρακτηρισμοί είναι αναπόφευκτοι. Το ζητούμενο είναι η στήριξη μιας κίνησης, που θα έχει την μικρότερη αιμορραγία δυνάμεων. Και σ’αυτό θα πρέπει όλοι να ομονοήσουμε, αφήνοντας στην άκρη προσωπικές φιλοδοξίες και έριδες. Ο χρόνος πλησιάζει και ο καθένας/μια, θα αναλάβει και το βάρος ευθύνης που μας αντιστοιχεί.
*Δικηγόρος, μέλος Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής Ν. Άρτας
