Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σωλ Μπέλοου, Ε.Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι και Προσπέρ Μεριμέ. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Φρούτα εποχής” κυκλοφόρησε το 2000 (εκδόσεις Ωκεανίδα). Ακολούθησαν: “Λέγε με Καΐρα” (Ωκεανίδα, 2002), “Το μάτι της επανάστασης έχει αχρωματοψία” (Ωκεανίδα, 2005), “Μέρες Αλεξάνδρειας” (εκδόσεις Πατάκη, 2007, β’ έκδ. Ψυχογιός 2011, μεταφράστηκε στα γαλλικά, τιμήθηκε με το Prix Mediterranee Etranger 2011 και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ισπανικά και στα αραβικά), “Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι” (Εκδόσεις Πατάκη, 2009), “Θα πολεμάς με τους θεούς” (Εκδόσεις Πατάκη, 2010), “Φιλμ νουάρ” (Ψυχογιός, 2012). Ο Δημήτρης Στεφανάκης έχει τιμηθεί με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη, το 2011, και ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Europeen της ίδιας χρονιάς.
Ερωτήσεις προς Δημ. Στεφανάκη από την Αικατερίνη Σχισμένου.
- Καλοτάξιδο το νέο σας πόνημα και πώς και επιλέξατε αυτού του είδους το μυθιστόρημα που ενέχει και Ιστορία (απελευθέρωση της Κρήτης); Πρόκειται για κάποια στροφή- νέα επιλογή;
Περισσότερο θα έλεγα πως πρόκειται για επιστροφή. Η Ιστορία δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη μου επιλογή, μιας και πάντα τη θεωρούσα το αντίπαλο δέος. Έχω καταφερθεί συχνά εναντίον της επίσημης Ιστορίας και των ιστορικών για τον τρόπο που διαχειρίζονται την υποτιθέμενη αλήθεια των προσώπων και των γεγονότων. Από την άλλη, και δεν ξέρω αν πρόκειται για ειρωνεία της τύχης, όσες φορές καταπιάστηκα με την Ιστορία, όσες φορές οικοδόμησα ένα μυθιστόρημα με φόντο τον ιστορικό χρόνο και τα κατά καιρούς επεισόδια της ανθρώπινης δράσης, ποτέ δεν βγήκα χαμένος.
- Πώς ρέει τελικά το αίμα της Ιστορίας στις φλέβες μας;
Έχω καταλήξει πια στο συμπέρασμα πως όλοι μας είμαστε παιδιά μιας εποχής. Και η εποχή δεν είναι παρά ένα κομμάτι Ιστορίας, που μας αφορά περισσότερο ή λιγότερο. Τα μεγάλα γεγονότα και οι αποφάσεις των ιστορικών προσώπων έρχονται και μας βρίσκουν αργά ή γρήγορα. Δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε κι αφήνουμε έτσι την Ιστορία να τρέξει στις φλέβες μας όπως το αίμα.
- Πώς επιλέξατε τον τίτλο του νέου σας βιβλίου «Μινώταυρος»;
Χρειαζόμουν ένα τίτλο που να τα λέει όλα και να μην λέει τίποτα. Προσωπικά δεν πιστεύω στη δύναμη των τίτλων και δυσπιστώ πάντοτε απέναντι σε βιβλία που συστήνονται με ευφάνταστους τίτλους. Αναζητούσα μια λέξη που να τα περιέχει όλα, την Κρήτη, τον λαβύρινθο της μυθιστορηματικής ζωής και της αφήγησης, την Ιστορία που καταπίνει τα πάντα αλλά και την πολυσημία.
- Ποια θα είναι η συνέχεια;
Καλή ερώτηση. Η απάντησή μου είναι πως θα συνεχίσω με έναν ακόμα μεγάλο κόσμο που συγγραφικά θα με απασχολήσει για αρκετό καιρό. Το εγχείρημα βρίσκεται ήδη καθ’ οδόν με τις δυσκολίες του, τα βάσανα του μυθοπλάστη αλλά και τις απολαύσεις που προσφέρει η ανασύσταση της όποιας πραγματικότητας.
