Υπάρχει ένα δεδομένο, το οποίο οι κάτοικοι της περιοχής της Ηπείρου, το έχουν αντιληφθεί σε όλες τις διαστάσεις του: η πραγματικότητα δεν αλλάζει με την εκλογική διαδικασία, τα προβλήματα δεν έχουν κρυφτεί κάτω από το χαλί, η καθημερινότητα συνεχίζει να είναι σκληρή και αδυσώπητη.
Τα μηνύματα που στέλνει το μέσο νοικοκυριό, είναι ότι η επόμενη μέρα της κάθε κυβέρνησης, θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας: το σούπερ μάρκετ είναι η πληγή της οικογενειακής οικονομίας, το κόστος της ενέργειας αποτελεί το νούμερο ένα εχθρό της καταναλωτικής δύναμης των πολιτών, καθώς οι υπέρογκες για το πορτοφόλι του Έλληνα χρεώσεις, ματώνουν κάθε περιθώριο κατανάλωσης.
Και πέραν των άλλων ας προστεθεί η τρέχουσα φορολογία, οι υψηλές για το βιωτικό επίπεδο ασφαλιστικές εισφορές και η άτυπη παύση εργασιών στην ελληνική αγορά, τουλάχιστον στην τοπική μας.
Όλα αυτά έχουν πολλαπλασιαστικό χαρακτήρα, με επιπτώσεις στο ελεύθερο εμπόριο και την παροχή υπηρεσιών, ήτοι την σπονδυλική στήλη μιας αστικής οικονομίας. Μείωση συναλλαγών, μείωση κατανάλωσης, αναστολή εργασιών…
Η ανεργία είναι σε κορυφαία επίπεδα, κυρίως επειδή η προσφερόμενη εργασία, δεν αντιστοιχεί στις δεξιότητες των εργαζομένων. Είναι αυτό που λέμε overqualified εργαζόμενοι, με πτυχία, γνώσεις και δεξιότητες, που όμως δεν χρειάζονται για την εργασία που προσφέρεται και βέβαια δεν υπάρχει αντίστοιχη οικονομική απολαβή. Εν ολίγοις, εργάτες για τα πορτοκάλια μπορεί να ζητάμε, οι άνεργοι όμως είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίων, κάτοχοι μεταπτυχιακών και γνώστες ξένων γλωσσών… Θα πει κάποιος «είναι ντροπή η εργασία», αλλά το σίγουρο είναι ότι ακόμη και άτομα με λιγότερα επαγγελματικά και γνωστικά προσόντα, δεν δέχονται να εργαστούν ακόμη και για ένα ψηλό μεροκάματο.
Οι νέοι μέχρι τα τριάντα, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να εργαστούν για τον κατώτερο μισθό, έχοντας μειώσει τις ανάγκες της επιβίωσής τους στο ελάχιστο. Ένας καφές και ένα τσιπουράκι με μεζέ, είναι ανέσεις που μπορεί να τους προσφέρει η οικογένεια και οι ίδιοι αποφεύγουν την διαδικασία της λήψης της ευθύνης της ζωής τους. Γιατί άραγε να το κάνουν; Ένας μέσος συμπολίτης μας, με αγωνία να πληρώσει το ρεύμα, τον άρτο τον επιούσιο, το καύσιμο για το αυτοκίνητό του, σίγουρα δεν περνάει καλύτερα από αυτούς, σίγουρα δεν έχει μεγαλύτερη ασφάλεια στην ζωή του.
Μια πραγματικότητα, που τείνει να βρίσκει ακόλουθους και στους μέχρι σήμερα «νοικοκυραίους»… Την στιγμή που δεν φαίνεται στον ορίζοντα, κανένα ενδιαφέρον ή καμία προοπτική, πολλοί είναι αυτοί που την βλέπουν αλλιώς την «φάση» και ονειρεύονται μια ζωή, χωρίς άγχος και δεσμεύσεις, μια ζωή οικονομικής ελευθερίας ή πιο σωστά αδιαφορίας.
Πολλά παιδιά, δεν φεύγουν σεζόν, δεν θέλουν να πάρουν ένσημα ή να φορολογηθούν για τα εισοδήματά τους, θέλουν μια ζωή χαλαρή κι «έχει ο θεός».
Αυτή είναι μια λογική, που πρέπει να διαχειριστεί και η αγορά, που πάσχει από κατανάλωση, πάσχει από κεφάλαιο και τώρα τελευταία πάσχει από ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα μπορούσε να μετουσιώσει τις επιχειρήσεις σε δυναμικές κερδοφόρες μονάδες.
Περιμένοντας τις επόμενες βουβές εκλογές, για να δούμε αν θα υπάρξει κάποια διαφορά…
- Η ΣΟΦΙΑ ΤΡΑΜΠΑ είναι Δικηγόρος με μεταπτυχιακό στην ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ μέλος της Ενωσης Δημοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιφερειακού Τύπου
