Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου
Έγραψα πρόσφατα σε ανάρτηση μου στο fb ότι μετά τις αλλεπάλληλες και βαριές ήττες του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα ήταν μονόδρομος..
Το αν αυτή η απόφαση θα βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να ανακάμψει ή θα τον οδηγήσει σε περαιτέρω συρρίκνωση, όπως κάποια στελέχη του προειδοποιούν, θα φανεί στο άμεσο μέλλον.
Το βέβαιο είναι ότι όλες οι τελευταίες εξελίξεις δημιουργούν προϋποθέσεις αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πολύ ορθά απέφυγε να σχολιάσει την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και τις εσωκομματικές διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, επιδεικνύοντας την απαιτούμενη υπευθυνότητα.
Δεν πράττουν όμως το ίδιο διάφορα μικρομεσαία στελέχη, τα οποία κινούνται ως φαίνεται «εκτός γραμμής» και με διάφορες δηλώσεις και αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πυροδοτούν μια αδιέξοδη αντιπαράθεση επιχειρώντας… «να πάρουν το αίμα τους πίσω»..
Ξεχνούν όμως ότι η πολιτική συγκυρία δεν επιτρέπει να καταφεύγουμε σε λογικές ρεβάνς, καθώς σήμερα που η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ εδραιώνεται με όρους παντοδυναμίας, τα στελέχη της Κεντροαριστεράς οφείλουν να διαμορφώνουν όρους συναίνεσης και συνεργασίας στη Βουλή, στην Αυτοδιοίκηση, στα Συνδικάτα κ.α.
Αν η Προοδευτική Παράταξη προσδοκά μελλοντικά να αλλάξει τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς στη χώρα και να επανακτήσει την πολιτική ηγεμονία, τότε για τις προοδευτικές δυνάμεις δεν είναι προτεραιότητα οι εσωτερικές διευθετήσεις και οι ανταγωνισμοί, αλλά η συνεννόηση πάνω σε μια νέα εναλλακτική κυβερνητική πρόταση που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει τους πολίτες και ιδιαίτερα τη νέα γενιά.
Πρώτος σταθμός αυτής της δύσκολης προσπάθειας είναι κατά τη γνώμη μου οι επερχόμενες εκλογές για τις Περιφέρειες και τους Δήμους, στις οποίες οι κεντροαριστερές και αριστερές δυνάμεις δε θα πρέπει να οδηγηθούν στην καταμέτρηση των κομματικών τους δυνάμεων αλλά να συνεργαστούν για να αποτρέψουν την πλήρη επικράτηση της ΝΔ και στην Αυτοδιοίκηση.
Σαφώς δεν αναφέρομαι σε λογικές «χρισμάτων από το κέντρο», αλλά στην κατεύθυνση που θα δοθεί στις κατά τόπους οργανώσεις να συνομιλούν προκειμένου όπου είναι εφικτό να οδηγούνται σε προγραμματικές συγκλίσεις…
Σε διαφορετική περίπτωση θα χαθεί μια κρίσιμη μάχη, σε έναν κατ’ εξοχήν προνομιακό χώρο για τις προοδευτικές δυνάμεις.
Μ’ αυτές τις απόψεις είναι και φυσιολογικό και δημοκρατικό να διαφωνούν πολιτικά αρκετοί “σύντροφοι”, ένθεν – κακείθεν.
Άλλωστε πάντα υπήρχε αυτή η διχογνωμία, αφού άλλοι θέτουν ως βάση το πρόσκαιρο κομματικό συμφέρον και άλλοι με κριτήριο την ιστορική ευθύνη απέναντι στην παράταξη.
Άλλοι βλέπουν το δέντρο και άλλοι το δάσος…
Το μέλλον θα δικαιώσει τη μία ή την άλλη άποψη!!!
ΥΓ1. Προσωπικά διατύπωνα τις ίδιες απόψεις και τότε και τώρα.
Και όταν το ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε και ο ΣΥΝ ήταν στο 3%, αλλά και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 36% και το ΠΑΣΟΚ στο 5%.
ΥΓ2. Παραμένω πιστός σ’ αυτές τις θέσεις και τις αρχές , παρ’ ότι κατά καιρούς έχω δεχθεί αήθεις επιθέσεις από τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
ΥΓ 3. Ο υπογράφων δεν καταθέτει καμιά προσωπική φιλοδοξία..
