Ξεσπάθωσε ο Δήμαρχος Αρταίων (Τσιρογιάννης) και έθεσε τις βάσεις της επόμενης ημέρας για τον Δήμο Αρταίων: αντιπολίτευση μέχρι να σβήσει ο ήλιος, με την καλή έννοια βέβαια, της υποστήριξης του έργου της απερχόμενης δημοτικής αρχής.
Και αυτό, αγαπητοί μας φίλοι, είναι και το πιο φυσιολογικό και το υγιές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να υπάρχει μια φωνή διαφορετική, να υπάρχει μια αντίκρουση! Αλλά από την άλλη, είναι και ένας κύκλος που έχει ολοκληρωθεί: από την πρώτη ημέρα της ανακοίνωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων, υπήρξε μια γαλατική ευγένεια στο Δημαρχείο…
Του στυλ: ορίστε περάστε, κοιτάξτε, ελέγξτε, φοντανάκι γλυκό δεν σας κέρασα…
Από την άλλη όμως, αν και το ισχυρό γραφείο Τύπου του Δήμου Αρταίων δεν είχε εκείνη την παραδοσιακή ισχυρή παρουσία της, έβγαιναν δελτία Τύπου με το παράπονο ότι εμείς σας κάναμε τόσα και εσείς δεν μας εκλέξατε…
Πραγματικά, η επικοινωνία του Δήμου Αρταίων, είναι παρακολουθηματική της δημοτικής αρχής: πάρτε κι αυτό, κι αυτό, κι αυτό, ορίστε πάρτε τα όλα, να δείτε πόσο αχάριστοι είστε… Μας θυμίζει έντονα το τραγούδι του Βασίλη Καρρά « Τα πράγματα σου μάζεψ’ τα όλα,/ ότι είχαμε τα δώσαμε, /τα πράγματα σου μάζεψ’ τα όλα, / εμείς οι δυο τελειώσαμε,
Εδώ όμως δεν είναι απλό διαζύγιο, εδώ είναι και θέματα εγωισμού που δεν τελειώνουν σε έργα και υποδομές, πολιτιστικές εκδηλώσεις και τεχνικές μελέτες πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Εδώ παίζει το «Ηλία ρίχτο»: το κτίριο του ΞΕΝΙΑ, ήταν το μεγάλο αγκάθι του Χρήστου Τσιρογιάννη, σχεδόν τα εννιά χρόνια της δημαρχιακής του θητείας. Το πολιτικό χαρτί της υπόθεσης, το έπαιξε πρώτο ο μεγάλος του αντίπαλος ο Χριστόφορος Σιαφάκας, ο οποίος συγκέντρωσε τις ψήφους των υποστηρικτών της ξενοδοχειακής χρήσης του συγκεκριμένου κτηρίου.
Έτσι, σήμερα, που πρέπει να υπογραφεί η σύμβαση με τον εργολάβο, σχετικά με την αναδοχή του έργου της κατασκευής, ως πολιτιστικού κέντρου, ο απερχόμενος δήμαρχος, φωνάζει «ΗΛΙΑ ΡΙΧΤΟ», με έμφαση σαφώς στον κίνδυνο να απενταχτεί το έργο από την χρηματοδότηση 12 εκ. ευρώ, που είχαν προοριστεί για τον σκοπό αυτόν.
Άδικο έχει; Για να δούμε: ο Χριστόφορος Σιαφάκας μόνο πολιτικά έχει στραφεί κατά της χρήσης του έργου ως πολιτιστικού χώρου, καθώς στο παρελθόν είχε ψηφίσει το Plan B’ της χρηματοδότησής του για τον σκοπό αυτόν. Για την χρήση ως Ξενοδοχείου, λίγο πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, είχε έναν ασαφή διαχωρισμό, αναφερόμενος στην δυνατότητα να εξεταστεί η πρόταση ΣΤΥΛΙΟΥ για «φιλοξενία προσώπων» στον χώρο.
Από την άλλη, στο δημοτικό συμβούλιο, που θα έρθει, οι συνδυασμοί του ΚΚΕ και της Ριζοσπαστικής Αναγέννησης, έχουν έναν προσανατολισμό «το ΞΕΝΙΑ στον λαό», δεν έχει πάρθια βέλη να διαχειριστεί ο Χρήστος Τσιρογιάννης, έχει όμως πλέον την δυνατότητα να φέρει για πρώτη φορά τη νέα Δημοτική αρχή ενώπιον των ευθυνών της, αναφέροντας «Ει δυνατόν εστι, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο»…
Δεν υπογράφει λοιπόν ο Χρήστος Τσιρογιάννη, την σύμβαση με τον εργολάβο, στην πραγματικότητα δε, δίνει το μήνυμα της πολιτικής περιόδου της επόμενης πενταετίας, δίνοντας την εντύπωση ότι ο Χριστόφορος Σιαφάκας δεν πρόκειται μόνο να αντιμετωπίσει τα θέματα των δεσμεύσεων απέναντι σε ένα κοινό αμιγές, αλλά και έχοντας απέναντί του, μια αντιπολίτευση μείζονος πλειψηφίας, με ισχυρά επιχειρήματα, γνώση των θεμάτων που απασχόλησαν την περιοχή μας, τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά και με μεγάλη την αίσθηση της ευθύνης στην δική της υστεροφημία…
Είναι πράγματι μια ενδιαφέρουσα κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί, με τις ευγένειες να μπαίνουν στο ντουλάπι και να βγαίνουν σιγά – σιγά οι αναμενόμενες πικρίες…
