«Πολλοί οδηγοί, ειδικά πιο νεαρής ηλικίας υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους, υποτιμούν τις συνθήκες υπό τις οποίες οδηγούν και δεν βάζουν προτεραιότητα στην δική τους ασφάλεια και των γύρω τους. Κυριαρχούν ο τσαμπουκάς και η επιθετικότητα και όχι η ενσυναίσθηση και η αυτό-προστασία. Για αυτό, δυστυχώς, πολλές ζωές χάνονται.» Με τα πιο πάνω ο θρυλικός οδηγός αγώνων αυτοκινήτου «Ιαβέρης» — κατά κόσμο Αναστάσιος Μαρκουίζος ‒ στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή»(24/11/23), είδε τον κακό χαρακτήρα του Έλληνα οδηγού, ως ένα από τα βασικά αίτια που τον κάνει παραβάτη του ΚΟΚ. Ωστόσο οι ολέθριες επιπτώσεις στην κοινωνική, οικονομική και κυρίως στην οικογενειακή ζωή της χώρας δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού για το φαινόμενο και η μεγάλη αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων(σ. σ, ίδετε τον σχετικό συγκριτικό πίνακα οδικών ατυχημάτων .Ιανουαρίου-Ιουνίου 2021-2022-2023 της ΕΛΣΤΑΤ) ξεπερνάει την λογική ερμηνεία του φαινομένου και οδηγεί ευθέως στην αναζήτηση αποτελεσματικών μέτρων, που θα ανασχέσουν την εξέλιξή του σε πραγματική γενοκτονία(σ. σ τα τελευταία 60 χρόνια, 600.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε τροχαία δυστυχήματα ή έμειναν ανάπηροι. Επίσης, 2 εκατομμύρια άνθρωποι τραυματίστηκαν, ενώ το κυριότερο αίτιο των θανάτων στις ηλικίες 15-29 ετών παγκοσμίως είναι τα τροχαία με περίπου 3.500 θανάτους καθημερινά).
***
Εντάξει, εντάξει να γίνονται περισσότεροι έλεγχοι, συστηματικότερη και αυστηρότερη αστυνόμευση, να μπουν πολλές κάμερες σε κρίσιμα σημεία του οδικού δικτύου, να κατεβεί το όριο ταχύτητας εντός του αστικού ιστού των πόλεων(σ. σ, αν και στατιστικά έχει αποδειχθεί ότι το 85% των θανατηφόρων δυστυχημάτων συντελείται με ταχύτητες κάτω από 40/Km την ώρα σε γειτονιές και κατοικημένες περιοχές). Όμως κατά τον γράφοντα, δυστυχώς, πολύ λίγο έως καθόλου ασχολείται κανείς με το ότι, όλο και περισσότερα κυκλοφορούντα οχήματα, δεν έχουν την στοιχειώδη συντήρηση. Βλέπεται η ανέχεια, εκ της οικονομικής κρίσης, αναγκάζει τους ιδιοκτήτες τους, όχι μόνο να μην τα ασφαλίζουν αλλά και να τα κινούν στους δρόμους, που ως άλλες σακαράκες των προηγούμενων δεκαετιών, να αυξάνουν τον κίνδυνο πρόκλησης τροχαίου ατυχήματος. Αλλά και ο νομοθέτης του ΚΟΚ, πολύ λιγότερο φρόντισε στις εξετάσεις για τη λήψη διπλώματος οδήγησης να συμπεριληφθεί και μια μέθοδος οδηγητικής προσομοίωσης, ώστε σε εικονικές δύσκολες συνθήκες οδήγησης να ελέγχονται και αξιολογούνται οι θυμικές αντιδράσεις του εξεταζόμενου. Και εδώ αναρωτιέται κανείς. Μήπως αυτό το ψυχολογικό κρας τέστ είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο;
***
Πάρα ταύτα η «αποκατάσταση της βλάβης» δεν πρέπει να είναι μόνο ζήτημα λήψης κατασταλτικών μέτρων. Αλλά και μέριμνα για την καλλιέργεια της ευγένειας, της καλοσύνης, και της καλής συμπεριφοράς των εποχούμενων προς τους άλλους. Η οποία, όμως, αποκτάται βιωματικά, δηλαδή με αντιγραφή προτύπων και εν τοις πράγμασι με το παράδειγμα προς μίμηση Και αυτά τα πρότυπα είναι πρώτα οι γονείς, ο παππούς, η γιαγιά, τα ερεθίσματα από το σχολείο, οι παρέες και κυρίως τα σωστά κοινωνικά και οδηγητικά πρότυπα. Για παράδειγμα, οι εκπαιδευτικοί που πηγαίνουν με τα οχήματά τους στα σχολεία να φορούν ζώνες, και κράνη, οι αστυνομικοί που περιπολούν στους δρόμους επίσης να φοράνε ζώνες στα περιπολικά και να μην έχουν λυμένα τα κράνη τους(σ. σ, ή οι δικυκλιστές της ομάδας Δίας να μην περνούν τον πεζόδρομο της Σκουφά καβάλα στις μηχανές τους) ,ο μπαμπάς οδηγός να μην πατάει το γκάζι όταν το φανάρι ανάβει κίτρινο, ενώ ακόμη και στην εκκλησία, οι ιερείς να λένε την Κυριακή στους πιστούς πως η μεγαλύτερη αμαρτία είναι όχι μόνο να αφαιρείς μια ανθρώπινη ζωή σκοτώνοντας, αλλά και όταν οδηγείς απερίσκεπτα προκαλώντας τροχαίο.
Και κάτι τελευταίο! Αλήθεια πόσο καλό θα έκανε στην αυτοπροστασία των επιρρεπών σε παραβάσεις οδηγούς οχημάτων , καθώς και στην επίγνωση των συνεπειών του τσαμπουκά και της οδηγητικής επιθετικότητας τους, εάν στις προβλεπόμενες ποινές του ΚΟΚ συμπεριλαμβάνονταν η υποχρεωτική ολιγοήμερη κοινωνική εργασία σε νοσοκομεία και ιδρύματα αποκατάστασης, όπου περιθάλπονται θύματα σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων, ώστε οι καταδικασμένοι παραβάτες του ΚΟΚ να βιώσουν εκ του σύνεγγυς το δράμα αυτών των ανθρώπων;
***
Αλίμονο σε αυτή τη χώρα, της «φαιδράς πορτοκαλέας», η διαχρονικά παρατηρούμενη ανικανότητα των πολιτικών ταγών, η εν πολλοίς αγροτική απαιδευσία και ανευθυνότητα των αγροτοπατέρων, και οι κατά καιρούς σχετικές αντιαγροτικές κοινοτικές ντιρεκτίβες, είναι οι βασικές αιτίες που έθεσαν την αγροτική γη στο απόσπασμα της εγκατάλειψης. Η οποία. με τη σειρά της έφερε την ακρίβεια, σχεδόν του συνόλου των αγροτικών προϊόντων, στα σημερινά υψηλά επίπεδα….. Και βέβαια ο ισχυρισμός των κυβερνητικών αρμοδίων ότι η αλματώδης αύξηση των τιμών τους είναι κυρίως εισαγόμενη ουδόλως γίνεται πιστευτός. Πόσω δε μάλλον όταν αυτές(οι τιμές), σε σύγκριση με τις αντίστοιχες περυσινές για ορισμένα αγροτικά αγαθά φθάνουν μέχρι το 417%. Γιατί η Ελλάδα, αν και χώρα των άριστων κλιματολογικών και εδαφικών συνθηκών, δυστυχώς από ελάχιστα έως καθόλου παράγει και ως εκ τούτου είναι αναγκασμένη, να τα εισάγει(σ. σ, ακόμη και λεμόνια από τη Χιλή). Δεν χωρούν επομένως δικαιολογίες. για άλλες αιτίες της ακρίβειας, ειμή μόνο η εγκατάλειψη της γεωργικής γης. και παράλληλα η απουσία εποπτείας περί την διακίνηση των προϊόντων, που, υπό άλλες συνθήκες, αυτή πλουσιοπάροχα θα μπορούσε να αποδώσει..
***
Από την άλλη πραγματικά σοκάρουν οι πιο κάτω, παρατιθέμενες- όλως ενδεικτικά– αυξήσεις τιμών σε κάποια αγροτικά προϊόντα, σε σχέση με τις αντίστοιχες περυσινές, που διατίθενται στα σούπερ μάρκετ και στις λαϊκές αγορές αντίστοιχα. Έτσι για παράδειγμα, πωλούνται:: Το κουνουπίδι από 0,60€ πέρυσι 2,5€ σήμερα στα σούπερ μάρκετ(αύξηση 417%) και 1,5€ στις λαϊκές (αύξηση 250%).Το μαρούλι από 0,30€ πέρυσι, 0,90€ εφέτος στα «Σ.Μ»(αύξηση 300%) και 0,60€ στις λαϊκές(αύξηση 150%). Το λάχανο από 0,30€ ένα χρόνο πριν, 0,80€ σήμερα στο «Σ.Μ»(αύξηση 267%) και 0,50€ στις λαϊκές(αύξηση 167%).Τα κρεμμύδια από 0,60€/κιλό πέρυσι 1,1€ σήμερα στα «ΣΜ»(αύξηση 183,33%) και μέχρι 1,3€/κιλό στις λαϊκές(αύξηση 217%).Τα καρότα από 0,55€/κιλό, 1€ στο «ΣΜ»(αύξηση 181,82%) και 1,5€/κιλό στις λαϊκές(αύξηση 272,73%). Το μπρόκολο από 2€ /κιλό πέρυσι στα 3,5€/Κιλό στο «Σ.Μ»(αύξηση 175%) και στις λαϊκές 2,4€/κιλό(αύξηση 120%).Τώρα αν οι υπερτιμολογήσεις και οι κάθε άλλου τύπου συμφωνίες κάτω από το τραπέζι των λεγόμενων μεσαζόντων με τους παραγωγούς, προκειμένου το προϊόν από το χωράφι να φθάσει στον πάγκο μαναβικής συμβάλλουν στην άνοδο των τιμών, αυτό είναι ηλίου φαεινότερο..
***
Ένα από τα πιο απίστευτα σενάρια διακινείται τελευταία στην πολιτική πιάτσα με αφορμή την τροπολογία του υπουργού μετανάστευσης και ασύλου κ. Δ. Καιρίδη. Κατά αυτό ο κ.Αντώνης Σαμαράς με την άρνηση να αποδεχθεί την τριετή παραμονή των εργαζόμενων μετανάστών ως επαρκή προϋπόθεση για την νόμιμη παραμονή τους στην Ελλάδα (σ. σ, από 7-ετή που νομοθέτησε η κυβέρνησή του): «κανένα εσωκομματικό πρόβλημα δεν δημιουργεί στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και τούτο γιατί, τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία, ακόμη και οι βουλευτές του κλίματος Σαμαρά δεν είναι διατεθειμένοι καταψηφίζοντας την επίμαχη τροπολογία να διαταράξουν την ομαλή κυβερνητική πορεία και να εγγράψουν μια αντί-μητσοτακική υποθήκη στο ενεργητικό τους. Και αυτό γιατί, γενικότερα, μια «ανταρσία» θα δυσκόλευε παρά θα διευκόλυνε τις περαιτέρω πολιτικές επιδιώξεις τους (σ. σ, υπουργική αξιοποίηση, συμμετοχή στα γαλάζια ψηφοδέλτια στις νέες εκλογές οποτεδήποτε διενεργηθούν και εντεύθεν η επανεκλογή τους και περισσότερο που μια πρόωρη κυβερνητική αλλαγή πιθανόν να τους στοίχιζε την απώλεια των κεκτημένων βουλευτικών προνομίων ).
. ***
[…]«Αυτά τα γνωρίζουν καλά τόσο ο νυν όσο και ο τ. πρωθυπουργός», αναφέρει το προαναφερθέν σενάριο, και συνεχίζει: «…και μάλιστα αμφότεροι ωφελούνται από την δήθεν «τορπίλη» του κ. Σαμαρά στην απόλυτα ελεγχόμενη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη κυβερνητική και εσωκομματική ΝΔ. […]Ο μεν πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης γιατί οι συντηρητικές θέσεις Σαμαρά(σ. σ, πίστη στο τρίπτυχο: «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», «όχι διάλογο με τον πειρατή Ερτογάν», «όχι στη συμφωνία των Πρεσπών», κ.ά) δημιουργούν έναν εσωκομματικό χώρο υποδοχής ακροδεξιών ψηφοφόρων, που αντιτίθενται σφόδρα στη συμμετοχή του σημιτικού Πασόκ στην κυβέρνηση. Από την άλλη ο Αντ. Σαμαράς με τις εκκωφαντικές αρνήσεις στην κυβερνητική πολιτική, δημιουργεί έναν ισχυρό δεξιό πόλο μέσα στη ΝΔ, που αναμφίβολα τον διευκολύνει στο ρόλο που προσδοκά να παίξει στο μέλλον ως ηγέτης μιας ισχυρής συντηρητικής παράταξης, καθόσον η διαφαινόμενη δεξιά στροφή των αμερικανικών και ευρωπαϊκών κοινωνιών προβλέπεται να διαμορφώσει παρόμοια εξέλιξη και στην Ελλάδα..»
***
Μάλιστα κάποιοι ακραίοι θιασώτες του πιο πάνω σεναρίου, του δίνουν «ύπαρξη», στα πλαίσια μιας ευρύτερης πολιτικής συναλλαγής μεταξύ των δύο ηγετών. Συγκεκριμένα διατείνονται: «ότι στα πλαίσια πρωτύτερης μυστικής συμφωνίας Μητσοτάκη-Σαμαρά σύμφωνα με την οποία ο Κυριάκος στην εκλογή του 2025 θα προτείνει τον Αντώνη ως πρόεδρο της Δημοκρατίας, η «ανταρσία» Σαμαρά προεξοφλούνταν ότι ουδέν πρόβλημα θα δημιουργούσε στην Κυβέρνηση. Και τούτο γιατί η επίμαχη «τροπολογία Καιρίδη», ως θεωρούμενη βέβαιη τη στήριξη της συντριπτικής πλειονότητας της αντιπολιτεύσεως και με την τιθέμενη κομματική πειθαρχία από την ΝΔ, προεξοφλούνταν ότι θα υπερψηφίζονταν και μάλιστα με ευρεία πλειοψηφία. Έτσι η κυβέρνηση θα έβγαινε αλώβητη. από την δοκιμασία της δήθεν ανταρσίας Σαμαρά.»
***
Πάντως ο απερχόμενος δήμαρχος φαίνεται ότι δεν έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι μετά λίγες μέρες δεν θα είναι, πλέον, ο πρώτος δημότης. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η υπέρ -κινητικότητα που επιδεικνύει, προβάλλοντας το… υπολειπόμενο των έργων που είχαν δρομολογηθεί και δεν περατώθηκαν επί της 9-ετούς θητείας του. Από την άλλη οι τοπικοί αγιογράφοι της δημαρχιακής προσωπικότητάς του με τα δημοσιεύματα και κυρίως με το ύφος του περιεχομένου τους τον παρουσιάζουν ως τον αδικημένο των εκλογών του περασμένου Οκτωβρίου, ενώ κάποιες δημοσιογραφικές θεραπαινίδες του, θεωρώντας τον ως αναντικατάστατο, αφήνουν να εννοηθεί ότι οι Αρτινοί δημότες έκαναν λάθος που τον τοποθέτησαν στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο νέο ΔΣ. Ακόμη ο κ. Χρ. Τσιρογιάννης, λένε κάποιοι άσπονδοι φίλοι του, εφόσον παραμείνει ενεργός δημοτικός σύμβουλος, από ιδιοσυγκρασία και μόνο θα κάνει το παν για να περδικλώνει, αντί να στηρίζει τον νέο δήμαρχο, ασκώντας του αυστηρή μεν εποικοδομητική δε κριτική στα πεπραγμένα της διοίκησής του. Ίδωμεν…
Ο Αποψ(η)νός Εκηβόλος
