Γιατί:
Η ισότητα των γυναικών δεν αποτελεί και φυσικά δεν είναι μόνο σκέψη..είναι επιτακτική ανάγκη.
Ηταν 8 του Μάρτη 1857 όταν στη Νέα Υόρκη οι εργάτριες στον τομέα της κλωστουφαντουργίας ξεσηκώθηκαν για τις απάνθρωπες και σκληρές συνθήκες εργασίας τους.
Το εργατικό κίνημα μόλις είχε γεννηθεί.
Ετσι ιδρύθηκε το πρώτο εργατικό σωματείο και ξεκίνησε ο αγώνας για τη χειραφέτηση των γυναικών.
Ομως:
Οι παγκόσμιες ημέρες δεν είναι για να γιορτάζουμε..αλλά για να μας υπενθυμίζουν ότι για κάποια αυτονόητα πρέπει να δίνουμε καθημερινό αγώνα.
Η κοινωνία μας προσπαθεί να βρεί τα βήματα της σε ένα κόσμο αυξανόμενης βίας,ακροδεξιών κινημάτων και κοινωνικής απομόνωσης.
Στη χώρα μας οι γυναικοκτονίες έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας, η ενδοοικογενειακή βία και οι καταγγελίες για αυτή είναι εκαντοντάδες σε καθημερινό βαθμό!!
Και όμως ακόμη αρνούνται να φέρουν νομοθετική ρύθμιση για τον όρο “γυναικοκτονία” στον ποινικό κώδικα!!
Καμιά προστασία,καμιά πρόληψη για τις κακοποιημένες γυναίκες.
Η ισότητα λοιπόν των γυναικών θα έπρεπε να είναι ένας αγώνας για όλους μας ανεξαιρέτως φύλου!!
Οι γυναίκες ζουν αιώνες σε αυτά τα τόσο καλά δομημένα κουτάκια που άλλοι έφτοιαξαν για εκείνες αλλά χωρίς εκείνες!!
Αυτά λοιπόν είναι που πρέπει να αλλάξουμε μαζί!!
Οραματιζόμενοι λοιπόν ένα κόσμο που όλες οι γυναίκες θα έχουν την ίδια πρόσβαση παντού!!
Παίρνοντας φωτεινό παράδειγμα από τις γυναίκες σύμβολα,παίρνοντας φωτεινό παράδειγμα από τις γυναίκες μάνες όπως η Μάγδα Φύσσα και η Μαρία Καρυστινού διεκδικώντας ένα κόσμο δίκαιο που θα τον φτοιάξουμε ξανά!!
Ταπραντζή Τζένη
