Γράφει η ΤΖΕΝΗ ΤΑΠΡΑΝΤΖΗ- ΚΟΙΛΙΑ
Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, δημιούργησε ένα κύμα ελπίδας και αισιοδοξίας για την ελληνική κοινωνία και ιδίως για τους πολίτες εκείνους, που είχαν επενδύσει την ζωή τους στις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς.
Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα υπήρξε δεδηλωμένη για τον προοδευτικό κόσμο, καθώς θεωρούσαμε ότι το νεαρό της ηλικίας του συμπορευόταν με τις νέες ιδέες και την διάθεση αλλαγών.
Δυστυχώς ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με παλιότερες παθογένειες που σιγά-σιγά έδωσαν την θέση τους σε καινούργιες ομάδες και υποομάδες που καθορίζονταν πολλές φορές, όχι από διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές και προσεγγίσεις στα προβλήματα που προέκυπταν στην κυβερνητική πολιτική αλλά από την άσκηση της εξουσίας της και μόνο! Πρόσωπα, τα οποία δεν είχαν καμία διαχειριστική προϋπηρεσία, είχαν πρόσβαση σε δημόσιο χρήμα και κρατική εξουσία, δημιουργώντας δομές προσωπικής τους ανέλιξης και επιβίωσης.
Ήταν αναμενόμενη η κατάρρευση του Αλέξη Τσίπρα, τόσο το 2019, όσο και αργότερα το 2023! Η αδυναμία του να προχωρήσει σε εκκαθάριση στο κόμμα, καταρρίπτοντας τους Βαρώνους και τις Κόμισσες, που ο ίδιος εν αγνοία του δημιούργησε κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του, είχε ως αποτέλεσμα να καταψηφιστεί κυρίως από τον προοδευτικό αριστερό χώρο.
Σε μια περίοδο όπου πραγματικά μετά τις εκλογές του 2023, οι διεκδικητές του «θρόνου» του Αλέξη Τσίπρα, έπαιζαν στα ζάρια το χιτώνιο του, εμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης. Ένα πρόσωπο, που φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είχε πολιτικά, προσωπικά και κοινωνικά συμπλέγματα, ότι ήθελε αμεσότητα με τον πολίτη και δεν ανεχόταν φέουδα και φεουδαλισμούς στο κομματικό στερέωμα.
Δεν πήρε το χρίσμα από κάποια πολιτική επιτροπή, δεν πήρε δακτυλίδι από τον προηγούμενο αρχηγό, αντιθέτως εκλέχθηκε και με μεγάλη διαφορά από την βάση, από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και την προοδευτική δημοκρατία. Ένας πολιτικός, με λόγο ευθύ και με προτάσεις ουσιαστικές και μετρήσιμες.
Τον Στέφανο Κασσελάκη, μίσησε ότι μόνο το κομματικό κατεστημένο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλων των κομμάτων… Επειδή μίλησε για ισότιμη και ελεύθερη πρόσβαση του πολίτη στον επικεφαλής των κομμάτων, χωρίς παράγοντες και μεσιτείες. Για τον λόγο αυτόν πολεμήθηκε τόσο πολύ και όσο περνάει ο χρόνος θα πολεμηθεί περισσότερο.
Αυτό το μοντέλο όμως είναι που έχει ανάγκη ο τόπος μας.
Γιατί οι βαρώνοι, οι παράγοντες και τα φέουδα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά δείγματα μιας εκτεταμένης διαφθοράς. Μια διαφθορά που έχει τις επιπτώσεις της σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου μας και την πληρώνουμε ποικιλοτρόπως, καθώς συντηρεί ένα κράτος κομματικοκεντρικό και αντιπαθητικό.
Για πρώτη φορά, η χώρα μας, έχει την δυνατότητα να αλλάξει νοοτροπία.
Για πρώτη φορά, η Αριστερά μπορεί να κάνει την ουσιαστικά και αληθινή διαφορά.
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι η μοναδική διέξοδος στην συντήρηση που επιθυμούν όσοι τρέφονται κυριολεκτικά και μεταφορικά από την συναλλαγή της πολιτικής μεσιτείας. Καλώς ή κακώς είναι το πρόσωπο της επόμενης ημέρας για την χώρα μας, αλλά και την Ευρώπη, ανεξάρτητα από τις κραυγές και τις οιμωγές που ακούγονται από έναν συντηρητικό κόσμο που αντιλαμβάνεται ότι γκρεμίζεται.
